ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΓΑΙΔΑΡΟ ΚΑΒΑΛΑ

ΤΟΛΜΗ

Χρειάζεται όμως τόλμη.

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ  http://kefalonitis-onos.blogspot.gr/

Ένα αεροδρόμιο, η κεντρική πύλη εισόδου, πρέπει να δηλώνει την ιστορία του τόπου στο χρόνο. Πρέπει δηλαδή να σηματοδοτεί την ταυτότητα μιας περιοχής μέσα στους αιώνες, στις χιλιετίες. 

Όχι τυχαία, στην Κέρκυρα ονόμασαν το αεροδρόμιό τους Ιωάννης Καποδίστριας

στη Ζάκυνθο Διονύσιος Σολωμός

στο Ηράκλειο Νίκος Καζαντζάκης

στα Ιωάννινα Βασιλεύς Πύρρος

στην Κω Ιπποκράτης

στην Ικαρία Ίκαρος

στη Ρόδο Διαγόρας

στη Λέσβο Οδυσσέας Ελύτης

στη Σκιάθο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

στη Χίο Όμηρος
στη Νάξο Απόλλων
στη Σάμο Αρίσταρχος
στη Λήμνο Ήφαιστος

στον ελληνικό βορρά, Μ. Αλέξανδρος, Φίλιππος, Αριστοτέλης και Δημόκριτος

κλπ

Οι κοινωνίες με μακραίωνη παράδοση αναζητούν ταυτότητα, εκείνο το όνομα που θα εκφράζει χαρακτηριστικά τον τόπο και τους ανθρώπους στην ιστορία και τις χιλιετίες.

Η πρόταση της Ομοσπονδίας Κεφαλονίτικων Σωματείων, όπως είχε γίνει εκεί στη δεκαετία του 2000, για την ονομασία του αεροδρομίου Κεφαλονιάς με το όνομα "Οδυσσέας", μπήκε στα συρτάρια εκείνων που δεν τολμούσαν και φτάσαμε τώρα, που μια πολιτική ηγεσία στην Κεφαλονιά άτολμη, γονατισμένη από το βάρος της πρόσφατης ψυχικής και συναισθηματικής φόρτισης, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη μη ονοματοδοσία του αεροδρομίου Κεφαλονιάς στο όνομα της άξιας και αδικοχαμένης ολυμπιονίκου Άννας Πολλάτου, η οποία τιμήθηκε όπως έπρεπε όσο ζούσε και τιμήθηκε όπως έπρεπε όταν έφυγε, από τη σύμπασα οδύνη, τη σύμπασα θλίψη, κύρια των νέων ανθρώπων.

Το κολυμβητήριο Κεφαλονιάς θα μπορούσε να αποδοθεί στη μνήμη της, σαν ένας τόπος άθλησης. Ωστόσο η Κεφαλονιά έχει τον μυθικό Κέφαλο, τον Οδυσσέα, τους Ριζοσπάστες, το Λασκαράτο, δεκάδες ευεργέτες, λογοτέχνες, καλλιτέχνες, ανθρώπους των γραμμάτων και των επιστημών. Έχει πασίγνωστους ταξιδευτές, μιας και μιλάμε για αεροδρόμιο. Έχει ιστορία μακρά και πλούσια. Έχει άλλα, διαφορετικά μέτρα. Έχει ανθρώπους που δεν έχασαν τη ζωή τους στην πατρίδα, όπως η Άννα Πολλάτου, αλλά έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, όπως ο Μαρίνος Αντύπας.

Το γράφω με επίγνωση οτι θα κατηγορηθώ, αλλά οφείλω να το κάνω διότι δεν πρέπει όλοι να σιωπούν. Χρειάζεται τόλμη να νικήσουμε το σήμερα, το συναίσθημά μας, το βάρος της πρόσφατης συναισθηματικής φόρτισης, το λαϊκισμό, την ελεεινότητα της ψήφου. Να τολμήσουμε και να τιμήσουμε την ιστορία μας. Χρειάζεται τώρα τόλμη και θα χρειάζεται πάντα.