Ο ΑΡΗς ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΑ ΓΕΝΗΤΟΥΡΙΑ

Αυξάνεσθε και πληθύνεστε! Χα χα χα. Εκειά που δεν καταλαβαίνω είναι: Α) Όταν γεννιούνται κουταβάκια με τη σημερινή υπερπαραγωγή τι τύχη θα έχουν? Θα βρίσκονται πάντα «γονείς» προς υιοθεσία, για θα γεμίζουμε αδέσποτα το φυσιολογικότερο??? Β) Εκειό πάλε το καταλληλότερη ηλικία για να τους διαμορφώσετε το χαρακτήρα τι ακριβώς σημαίνει ? Με μία έννοια να τα κάμουμε σκλαβάκια που να ζούνε σε ένα ιδιωτικό τσίρκο για να μην ανακατευτώ σε πιο «λεπτά» θέματα? Μα οι ίδιοι που μαθαίνουν τα σκυλιά να υπακούν σε εντολές και λέξεις και τα κάνουν γιουσουφάκια δεν είναι αυτοί που πολεμούν την ύπαρξη των τσίρκων? Μήπως πρέπει να σκεφτούμε πιο σοβαρά τον πληθυσμό και την χρήση (γιατί δυστυχώς περί χρήσης στην πλειονότητα πρόκειται) όλων αυτών των αξιαγάπητων ζώων ώστε να μη φτάνουμε σε υπερβολές? Αν δεν ισορροπήσει αυτή η κατάσταση ξέρετε που θα φτάσουμε? Όταν εγώ ήμουνα νεολαίος είχα μια χαίτη κάτου από το σβέρκο, ο γιός μου τώρα είναι κουρεμένος με μισό πόντο μαλλί. Ελπίζω να έγινα κατανοητός… σε Κουταβάκια προς υιοθεσία Συνέχεια επί του προηγουμένου: Πάω το λοιπόνε σε ένα σπίτι επίσκεψη. Ένα σκυλάκι δεμένο στο σώμα του καλοριφέρ με λουράκι. Με το που με βλέπει (γνωστός γαρ), τρέχει να με πλησιάσει γαυγίζοντας χαρούμενο αλλά συμβαίνει η εξής εικόνα: Δεμένο καθώς ήταν αρχίζουν να γλυστράνε οι πατούσες του στο παρκέ, αυτό συνεχίζει να προσπαθεί να πλησιάσει με αποτέλεσμα στην ουσία να κάνει «διάδρομο» στο παρκέ και να χαρούλες και γέλια η μανταμίτσα ιδιοκτήτρια. Τώρα εδώ γελάνε, ή κλαίνε? Απαντήστε μου γιατί δεν ξέρω. Χουά χα χα χα χα χα χα.

aris