Το σχολείο είναι η ελπίδα

Το σχολείο είναι η ελπίδα

                           Του Παύλου Βασιλάτου

                                           Διευθυντή Γενικού Λυκείου Σάμης Κεφαλονιάς

<< Η μόρφωση δεν είναι ζήτημα γνώσης, είναι ζήτημα ζωής>>

                                                    ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ

Φέτος στο σχολείο μας , στο ΓΕΛ Σάμης, φοιτά ένας μαθητής στην Α’ Λυκείου που διαμένει σε ένα απομονωμένο ορεινό χωριό της περιοχής με ελάχιστους ηλικιωμένους κατοίκους το χειμώνα. Είναι το μοναδικό παιδί του χωριού. Δεν έχει σημασία ούτε το όνομα του παιδιού, ούτε το όνομα του χωριού.

Σαν και αυτό υπάρχουν πολλοί μαθητές,  στην ορεινή και νησιώτική  Ελλάδα , που κάθε μέρα δίνουν το δικό τους δύσκολο  αγώνα , για να φθάσουν στο σχολείο τους. Να φθάσουν στη γνώση, στη μόρφωση, στη ζωή. Οι σκέψεις του γράφοντος είναι αφιερωμένες σε όλα αυτά τα παιδιά. Ειδικά είναι αφιερωμένες στα παιδιά που ζουν στο νησάκι  Θύμαινα , που αναγκάζονται κάθε μέρα να επιβιβάζονται σε πλοιάριο, να περνούν τη θάλασσα του Αιγαίου, που τους περισσότερους μήνες του χειμώνα είναι φουρτουνιασμένη, για να πάνε σχολείο στο απέναντι νησί στους Φούρνους Ικαρίας.

Κάλεσα το μαθητή στο γραφείο να μου γράψει λίγα λόγια για την καθημερινότητα του. Ανταποκρίθηκε αμέσως πρόθυμα. Πριν από μερικές μέρες του είχα πει για το παρόν άρθρο και του ζήτησα να μάθω, εάν συμφωνούν οι γονείς του.  Μου είπε ότι ο πατέρας του συμφώνησε λέγοντας << Επιτέλους κάποιος θα ασχοληθεί μαζί σου>>. Μεταφέρω αυτούσια μερικά από τα γραφόμενα του.

<< Είμαι 15 ετών και μένω στο……..(γράφει το όνομα του χωριού). Αυτό το χωριό είναι απομονωμένο σχετικά από άλλα χωριά και τον //πολιτισμό//. Είμαι το μοναδικό παιδί στο χωριό το χειμώνα. Με παρηγορεί ότι πάω στο σχολείο αλλά αυτό γίνεται τις πρωινές ώρες. Τις απογευματινές είναι λίγο κάπως….. Βρίσκω κάποιες ασχολίες. Βοηθάω τον πατέρα μου . Το σχολείο μου είναι σχετικά μακριά. Πρέπει να ξυπνάω στις 6:00 ώρα το πρωί και αυτό είναι φοβερά εξουθενωτικό. Για να πάω σχολείο αλλάζω δύο οχήματα. Μακάρι να έμενα …….(γράφει το πλησιέστερο προς το χωριό του κεφαλοχώρι) και να μη κουράζομαι τόσο πολύ>>

Αυτά σε γενικές γραμμές έγραψε ο μαθητής. Γράφει ότι βοηθάει τον πατέρα του. Ο πατέρας του είναι κτηνοτρόφος (Τσοπάνης όπως μου είπε χαρακτηριστικά το παιδί). Τον βοηθάει ή μάλλον καλύτερα κάνει όλες τις δουλειές στο μαντρί . Τάισμα , πότισμα , άρμεγμα κ.λπ.

  Όταν γυρίζει κουρασμένο το απόγευμα σπίτι, πρέπει να κάνει τις εργασίες στο μαντρί και να διαβάσει τα μαθήματα του σχολείου. Ενός ανταγωνιστικού σχολείου όπως είναι το Λύκειο. Πρέπει να διαβάσει π.χ. Άλγεβρα Α΄ Λυκείου. Τον έχω και μαθητή στα Μαθηματικά. << Κύριε δεν μου αρέσουν τα Μαθηματικά, δεν τα καταλαβαίνω,,,,,>> μου λέει.

Πώς αλήθεια θα καταλάβει Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία αυτό το παιδί, όταν είναι αναγκασμένο  να αφιερώνει τις καλύτερες ώρες της ημέρας μέσα στους δρόμους ή κάνοντας αναγκαστικά  κάποιες άλλες βιοποριστικές , εργασίες;

Έχει αυτό το παιδί ίσες ευκαιρίες για μάθηση , όπως οι συμμαθητές του στα μεγάλα αστικά κέντρα;

Πώς μπορεί να βοηθηθεί από το σχολείο;

Η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη που κάποτε λειτουργούσε σχεδόν έχει καταργηθεί. Αλλά και εάν ακόμα λειτουργούσε θα γινόταν μετά το τέλος των μαθημάτων. Μετά τις 14:00. Ο μαθητής για ευνόητους λόγους δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει.

Ποιο θα είναι το μέλλον του παιδιού στο σχολείο;

Ποιο θα είναι το μέλλον των παιδιών που χρήζουν ειδικής βοήθειας; (παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες).

     Τα ερωτήματα αυτά φαντάζουν δύσκολα  για να απαντηθούν. Όμως εμείς  η Εκπαιδευτική Κοινότητα του σχολείου θα παλέψουμε.  Δεν γνωρίζω εάν θα πετύχουμε να τους δώσουμε επαρκείς γνώσεις Μαθηματικών , Φυσικής, Χημείας. Είμαι σίγουρος ότι Μόρφωση να γίνουν καλύτεροι  άνθρωποι στη ζωή τους , θα τους δώσουμε. Τα παιδιά γνωρίζουν να αγωνίζονται, γνωρίζουν να προσπαθούν για το καλύτερο.

Είναι ο έκτος χρόνος μου ως διευθυντής στο ΓΕΛ Σάμης. Μέχρι στιγμής πολύ δύσκολα μαθητής μας έχει εγκαταλείψει ή έχει αλλάξει σχολείο. Για μας τους εκπαιδευτικούς του ΓΕΛ Σάμης πρωταρχικός μας στόχος είναι όλα τα παιδιά να παραμένουν στο σχολείο με κάθε κόστος.(<<Με παρηγορεί το ότι πάω στο σχολείο>> γράφει ο συγκεκριμένος μαθητής).

Το σχολείο είναι το σπίτι τους.

Το σχολείο είναι η ελπίδα.
1. Ο Δημήτρης Γληνός  ήταν εκπαιδευτικός , συγγραφέας και πολιτικός. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες  της λεγόμενης <<γλωσσοεκπαιδευτικής  μεταρρύθμισης>>
2. Θύμαινα είναι νησί του συμπλέγματος των νησιών Φούρνων . Βρίσκεται μεταξύ Σάμου και Ικαρίας.