Ο Makis Lykoudis κοινοποίησε τη δημοσίευση του Yangos Metaxas στην ομάδα Ομηρική Ιθάκη - Geography of Odyssey.
Είτε τυγχάνει της αποδοχής μας, είτε το αντιμετωπίζουμε με επιφύλαξη η αλήθεια είναι ότι έχει ενδιαφέρον. Οι λέξεις και η προφορά τους θυμίζουν τη γλώσσα των Αχαιών της γραμμικής Β΄ γραφής.
Καλημέρα! Καλό Σαββατοκύριακο!
Γιατί ο μυθικός βασιλιάς της Χαβάης, Καμεχαμέχα, φοράει ελληνική περικεφαλαία;
Η απάντηση στο ερώτημα θίγει το τεράστιο ζήτημα της μέγιστης συμμετοχής των Ελλήνων στην (προ) Ιστορία. Σε αυτήν την ανάρτηση δεν θα προσπαθήσω να αναφερθώ στο θέμα της προϊστορικής εξάπλωσης και των εξερευνήσεων των Ελλήνων, αλλά θα περιοριστώ στα 2 βιβλία του Γερμανού καθηγητή Nors S. Josephson και άλλων δύο ξένων. Το πρώτο είναι το Greek Linguistic Elements in the Polynesian Languages (Hellenicum Pacificum) HEIDELBERG 1987 CARL WINTER - UNIVERSITÄTS VERLAG, που δεν είμαι σίγουρος αν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά. Του ιδίου επίσης και σχετικό με το ερώτημα είναι και το Eine Archaisch – griechische Kultur auf der Osterinsel. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νέα Θέσις το 2003 με τίτλο: “Ένας Αρχαϊκός Ελληνικός πολιτισμός στην Νήσο του Πάσχα”.
Ο Josephson, υποστηρίζει ότι οι Έλληνες θαλασσοπόροι έφτασαν στον Ειρηνικό μέσω Περού ξεκινώντας από τις αποικίες τους στην Μεσόγειο. Έτσι εξηγεί την παρουσία 1059 ελληνικών λέξεων αιολικής και δωρικής προέλευσης στις διαλέκτους της Πολυνησίας. Σε αυτές τις διαλέκτους είναι φανερή όχι μόνο η φωνολογική τους σχέση με την γλώσσα μας αλλά και η δομή της γραμματικής. Έτσι, τα άρθρα “ο” και “το” είναι αυτούσια όμοια, αλλά το “η” έγινε “χε” και το “τα” έγινε “τάου”, ενώ η ρηματική κατάληξη -αω έγινε -άου, η -μαι έγινε -μάι και διατηρείται η ρηματική συλλαβική αύξηση “ε”. Πρόσεξε τώρα τι έγινε με τα ουσιαστικά: η κατάληξη -εία έγινε -έα ενώ διατηρήθηκε η -ια. Η -ίον έγινε -ίο, η -ίος έγινε -ίο, η -ος έγινε -ο, η -χο έγινε -χα ενώ διατηρήθηκε η -α. Ακόμη η -εα έγινε -αα ενώ η -οι έγινε -όι.
Έτσι το “ιερό” έγινε “χιερό”, το “λαός” “χαλαχούι”, το “λόγος” “λόγκο” και “ρόγκο” η “μανία” “μενία” και “χαμανία”. Η λέξη “Μέγας” συναντάται σαν “ρα-μέκα”, η λέξη “μεγάλος” σαν “μα-μαχάρο” και “τα-μεχα-μέχα”. Το “μέλι” λέγεται “μέρι” και “μέρε” αλλά και “χα-μέλι”, “τα-μέρι, “σα-μέλι”. Το “μήνυμα” έγινε “μένεμα”, ο “μοιχός” “μόε” αλλά και “τυ-μοέχα” και “τα-μοιχέουο”, η “μύια” (μύγα) σε “μουία”. Ο “ναός” λέγεται “τα-ναό” ή “ρα-ναό”... οι ομοιοτητες είναι καταπληκτικές.
Ο Josephson έχει κάνει την σοβαρότερη έρευνα πάνω στο θέμα αλλά δεν είναι ο μόνος που έχει ασχοληθεί. Αξίζει ν' αναφέρω τον Francis Mazière, όπου στο βιβλίο του “Fantastique île de Pâques”, επισημαίνει την ύπαρξη αρχαϊκών ελληνικών λέξεων στις γλώσσες της Χαβάης, της Πολυνησίας, της νήσου του Πάσχα, των Μάγια και των Αζτέκων.
Με το θέμα έχει ασχοληθεί επίσης και o Arnold Wadler, που στο βιβλίο του One Language: Source of All Tongues, φαίνεται ότι έκανε και αυτός έναν κατάλογο με κοινές ελληνικές λέξεις μεταξύ της διαλέκτου της Χαβάης και της Ταιτής. Ενδεικτικά:
Αετός – Αέτο
Νους – Νου
Μανθάνω – Μανάω
Μελωδία – Μέλε
Λαός – Λαούη
Ικάνω (φθάνω) – Ικι
Ναίω (κατοικώ) – Νόκο
Στο σχολείο σε έμαθαν ότι αυτός ο ταλαίπωρος Οδυσσέας περιπλανιόταν σαν την άδικη κατάρα 10 ολόκληρα χρόνια μέσα στην Δυτική Μεσόγειο. Δηλαδή, σαν την μύγα μέσα σε αναποδογυρισμένο ποτήρι. Mέχρι να ξαναγυρίσει στην αγκαλιά της Πηνελόπης
Ο Josephson, υποστηρίζει ότι οι Έλληνες θαλασσοπόροι έφτασαν στον Ειρηνικό μέσω Περού ξεκινώντας από τις αποικίες τους στην Μεσόγειο. Έτσι εξηγεί την παρουσία 1059 ελληνικών λέξεων αιολικής και δωρικής προέλευσης στις διαλέκτους της Πολυνησίας. Σε αυτές τις διαλέκτους είναι φανερή όχι μόνο η φωνολογική τους σχέση με την γλώσσα μας αλλά και η δομή της γραμματικής. Έτσι, τα άρθρα “ο” και “το” είναι αυτούσια όμοια, αλλά το “η” έγινε “χε” και το “τα” έγινε “τάου”, ενώ η ρηματική κατάληξη -αω έγινε -άου, η -μαι έγινε -μάι και διατηρείται η ρηματική συλλαβική αύξηση “ε”. Πρόσεξε τώρα τι έγινε με τα ουσιαστικά: η κατάληξη -εία έγινε -έα ενώ διατηρήθηκε η -ια. Η -ίον έγινε -ίο, η -ίος έγινε -ίο, η -ος έγινε -ο, η -χο έγινε -χα ενώ διατηρήθηκε η -α. Ακόμη η -εα έγινε -αα ενώ η -οι έγινε -όι.
Έτσι το “ιερό” έγινε “χιερό”, το “λαός” “χαλαχούι”, το “λόγος” “λόγκο” και “ρόγκο” η “μανία” “μενία” και “χαμανία”. Η λέξη “Μέγας” συναντάται σαν “ρα-μέκα”, η λέξη “μεγάλος” σαν “μα-μαχάρο” και “τα-μεχα-μέχα”. Το “μέλι” λέγεται “μέρι” και “μέρε” αλλά και “χα-μέλι”, “τα-μέρι, “σα-μέλι”. Το “μήνυμα” έγινε “μένεμα”, ο “μοιχός” “μόε” αλλά και “τυ-μοέχα” και “τα-μοιχέουο”, η “μύια” (μύγα) σε “μουία”. Ο “ναός” λέγεται “τα-ναό” ή “ρα-ναό”... οι ομοιοτητες είναι καταπληκτικές.
Ο Josephson έχει κάνει την σοβαρότερη έρευνα πάνω στο θέμα αλλά δεν είναι ο μόνος που έχει ασχοληθεί. Αξίζει ν' αναφέρω τον Francis Mazière, όπου στο βιβλίο του “Fantastique île de Pâques”, επισημαίνει την ύπαρξη αρχαϊκών ελληνικών λέξεων στις γλώσσες της Χαβάης, της Πολυνησίας, της νήσου του Πάσχα, των Μάγια και των Αζτέκων.
Με το θέμα έχει ασχοληθεί επίσης και o Arnold Wadler, που στο βιβλίο του One Language: Source of All Tongues, φαίνεται ότι έκανε και αυτός έναν κατάλογο με κοινές ελληνικές λέξεις μεταξύ της διαλέκτου της Χαβάης και της Ταιτής. Ενδεικτικά:
Αετός – Αέτο
Νους – Νου
Μανθάνω – Μανάω
Μελωδία – Μέλε
Λαός – Λαούη
Ικάνω (φθάνω) – Ικι
Ναίω (κατοικώ) – Νόκο
Νους – Νου
Μανθάνω – Μανάω
Μελωδία – Μέλε
Λαός – Λαούη
Ικάνω (φθάνω) – Ικι
Ναίω (κατοικώ) – Νόκο
Στο σχολείο σε έμαθαν ότι αυτός ο ταλαίπωρος Οδυσσέας περιπλανιόταν σαν την άδικη κατάρα 10 ολόκληρα χρόνια μέσα στην Δυτική Μεσόγειο. Δηλαδή, σαν την μύγα μέσα σε αναποδογυρισμένο ποτήρι. Mέχρι να ξαναγυρίσει στην αγκαλιά της Πηνελόπης
Μία καταπληκτική και άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση
Σε αυτο το σενάριο ,το Νησί των Φαιάκων (όχι η Κέρκυρα), αλλά η σημερινή Σαρδηνία!!
Ο ερευνητής προσδιορίζει τους 14 σταθμούς του βασιλιά της Ιθάκης, ο οποίος ξεκίνησε το ταξίδι του από την Τροία και αφού περιηγήθηκε στη Μεσόγειο, επέστρεψε στην αγαπημένη του Πηνελόπη
Μία υπέροχη προσπάθεια-ανάλυση δεδομένων και συστοιχισμό τοποθεσιών με τα στοιχεία που παραθέτει ο Όμηρος στο ανεπανάληπτο έπος του «Οδύσσεια», είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός καταπληκτικού διαδραστικού χάρτη με την πορεία και τις 14 στάσεις του Οδυσσέα, μετά τον επίσης επικό πόλεμο των Ελλήνων και την κατάληψη της Τροίας.
Ο Gisele Mounzer πραγματοποίησε μία πολύ μεγάλη έρευνα και μετά από προσπάθειες χρόνων, κατάφερε να προσδιορίσει τον διάπλου του Οδυσσέα. Όπως διακρίνει κανείς στο χάρτη, ο βασιλιάς της Ιθάκης ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής από την Τροία και αφού κατευθύνθηκε στην Ίσμαρο, την πόλη των Κικόνων στην Αττική. Από εκεί κατευθύνθηκε προς την Κρήτη, αλλάζοντας ρότα παράλληλα με τις αφρικανικές ακτές της Μεσογείου και καταλήγοντας στους Λωτοφάγους της Τυνησίας. Από εκεί πέρασε απέναντι στη Σικελία, όπου συνάντησε τον βασιλιά των Κυκλόπων, τον Πολύφημο.
Επόμενος σταθμός του ήταν οι Αιολίδες Νήσοι, ένα σύμπλεγμα νησιών ανοιχτά της Ιταλίας. Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του συνέχισαν προς την Τηλέπυλο, όπου συνάντησαν τον βασιλιά των Λαιστρυγόνων. Αφού έφυγαν από εκεί, βρέθηκαν στο Νησι της Κίρκης, όπου παρασύρθηκαν από τις απολαύσεις. Όταν διέφυγαν, πήγαν στην παραλία της Βαλένθια, στην Ισπανία και από εκεί, επόμενος προορισμός τους ήταν το νησί των Σειρήνων, όπου οι σύντροφοι του Οδυσσέα τον έδεσαν στο κατάρτι για να μην παρασυρθεί από το κάλεσμά τους.
Στο πέρασμα ανάμεσα στη Σικελία και την «μπότα» της ιταλικής χερσονήσου βρήκαν τα τέρατα της θάλασσας, τη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Αφού ξεπέρασαν το εμπόδιο των δύο τεράτων, βρέθηκαν στη Θρυνάσια, το νησί του Ήλιου και των θυγατέρων του. Δωδέκατος σταθμός του Οδυσσέα, η Ωγυγία, το Νησί της Καλυψώς.
Ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του αποχώρησαν και κατευθύνθηκαν στο Νησί των Φαιάκων (όχι την Κέρκυρα), στη σημερινή Σαρδηνία, όπου συνάντησαν τη Ναυσικά, την κόρη του βασιλιά Αλκίνοου και της βασίλισσας Αρετής.
Η Σαρδηνία και η Ναυσικά, ήταν ο τελευταίος πειρασμός του Οδυσσέα, πριν επιστρέψει στην Ιθάκη του και δώσει τη μάχη με τους μνηστήρες για την ανάκτηση του παλατιού, της περιουσίας, της γης του και της συζύγου του Πηνελόπης, η οποία τον περίμενε για 20 ολόκληρα χρόνια να επιστρέψει.
ΚΑΙ ΦΡΕΣΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΑΥΣΑΝΙΑ
ΓΙΑ ΙΘΑΚΗ ΕΚΤΟς ΙΟΝΙΟΥ, ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ
Κάκακακακακακα.
Αυτό το ξέρω από το νόνο μου που γύρισε από τη Κουρλανδία και πάρει τσι αρβύλες του και ένα σώβρακο που τα είχε ξεχάσει.
Κάκακακακακακα.
Και που να δείτε που στο Βόρειο πόλο ακριβώς στο σημείο μηδέν, έχει ένα χωριό με ιγκλού με ονομασία Μαρκό – πολο, από κεφαλλήνες εκ Μαρκόπουλου και είναι γιομάτο με φιδάκια τσι Παναγίας αραχτά πάνου στο πάγο και κάνουνε παγοθεραπεία.
Αυτό κι αν είναι θαύμα!
Άμα θα οργανώσετε εκδρομή συμμετέχω αβλεπί, αρκεί να έβρω τη θερμοφόρα τση νόνας μου.
Κάκακακακακακακακα.
Σπ. Ρόκκος