Τι ξέρετε για τους Κεφαλονίτες; Αρθρο Διονυση Κονταρινη

Τι ξέρετε για τους Κεφαλονίτες;

Αλήθεια, σκεφθήκατε ποτέ τι μπορεί να ξέρετε και πόσα μπορεί να γνωρίζετε για τους Κεφαλλονίτες; Θελήσατε ποτέ και προσπαθήσατε να μάθετε ποίοι είναι αυτοί οι άνθρωποι για τους οποίους έχετε ακούσει πάρα πολλά και που ασφαλώς κάποια στιγμή δεν θα μπορείτε να καταλάβετε ίσως, που τελειώνει η αλήθεια και που αρχίζει το ψέμμα γι΄αυτούς; Τελικά ποίοι είναι αυτοί πο άνθρωποι; Ποίοι είναι οι Κεφαλλονίτες;
Σας δίνω λοιπόν την ευκαιρεία σήμερα να σας μιλήσουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και να σας πουν δυο λόγια γι΄αυτούς και για το νησί τους. Να σας εξηγήσουν τον χαρακτήρα τους και να καταλάβαιτε αν είναι κουρλοί και πόσο κουρλοί είναι. Όμως φίλοι μου προσέξτε αυτή την επαφή μαζί τους, διότι ο Κεφαλλονίτης είναι αυτός που.....
...Δι΄ακατανοήτου κι΄επιτηδείου τρόπου
πουλάει τον έναν άνθρωπο τ΄αλλουνού ανθρώπου.

Αν καταφέρετε να μην σας πουλήσει θα πει ότι ο Κεφαλλονίτης σας ίσως να μην είναι...γνήσιος και δεν κουβαλάει πάνω του το ποσοστό κουρλαμάρας που θα διαβάσετε αμέσως πάρα κάτω.
Χαίρε νήσος Ιονίου
όμορφη Κεφαλλονιά
που απ΄τσου δέκα τσου κατοίκους
οι κουρλοί είναι εννιά.
Μιλάμε για ένα ποσοστό κουρλαμάρας 90 % Νομίζω ότι είναι ένα αρκετά ικανοποιητικό ποσοστό. Αυτό το ποσοστό είχε υπ΄όψη του και ο αείμνηστος πάλαι ποτέ τσάρος της ελληνικής οικονομίας, ο Γερασιμάκης ο Αρσένης όταν σαν υπουργός οικονομικών επισκέφτηκε το νησί του και οι συντοπίτες του ζήτησαν να κάμει κάτι και γι΄αυτούς.
-Και σαν τι θέλετε να σας κάμω ωρέ; τους ρώτησε.
Σκέφτηκαν τότε οι συντοπίτες του για λίγη ώρα και του είπαν.
--Δεν έχουμε τρελάδικο Υπουργέ μας. Να μας κάμεις ένα μεγάλο τρελάδικο.
Γέλασε πολύ τότε ο Αρσένης και τους είπε.
-Είσαστε στα καλά σας ωρέ!! Και γιατί να φτιάξουμε ένα μεγάλο τρελάδικο αφού μπορούμε με λιγότερ;α λεφτά να χτίσουμε μια μάντρα γύρω απ΄όλο το νησί.
Και δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε άδικο ο αείμνηστος υπουργός. Μια μάντρα γύρω από το νησί είναι ότι πρέπει.
Όμως κι΄ο Γιώργος Μολφέτας, ο αλησμόνητος αυτός Κεφαλλονίτης σατυρικός ποιητής σ΄ένα από τα ποιήματά του για το Αργοστόλι, γράφει.
Ωραία πόλις με λαμπράς
οικοδομάς και δρόμους
μ΄άνθη και δένδρα μύρια
γεμάτη ουρητήρια
γεμάτη κληρονόμους.
Ήταν εκείνη η εποχή τότε, που κάθε γωνιά του Αργοστολίου ήταν και ένα υπαίθριο ουρητήριο. Τον ενόχλησαν τα ουρητήρια τον Μολφέτε. Και που να πάνε καλέ οι άνθρωποι; Στα χωράφια;
Ένα άλλο πράμα για το οποίο εμείς οι Κεφαλλονίτες – απ΄αυτούς είμαι κι΄εγώ – είμαστε περήφανοι, είναι τα ονόματά μας. Eυαγγελάτος, Αλιβιζάτος, Γεωργάτος, Θεοτοκάτος, Διονυσάτος. Όλα τελειώνουν σε -άτος. Και είναι μόνο δικά μας. Κεφαλονίτικα. Εκτός από ένα. Το Πιλάτος. Αυτός είναι γνωστό ότι είναι Πόντιος.
To ίδιο και τα ονόματα στα περισσότερα χωριά μας τελειώνουν σε -ατα αφού κατοικούνται από τσου κουρλούς -άτους. Φαρακλάτα, Κουρκουμελάτα, Βαλσαμάτα, Παπαρηγάτα και τελειωμό δεν έχουν.
Είναι γνωστό ότι από πάρα πολλά χρόνια μεταξύ των Ληξουριωτών και των Αργοστολιωτών υπάρχει μια μεγάλη διαμάχη. Ένας πόλεμος. Λένε πως αφορμή υπήρξε η επιλογή του Ενετού Προβλεπτή να ονομάσει πρωτεύουσα του νησιού το Αργοστόλι. Εμείς οι Ληξουριώτες όμως, σαν πιο λογικοί – εμένα μου λες; - δεν δείχνουμε και τόσο εχθρικοί προς τους Αργοστολιώτες. Κάθε άλλο. Έτσι αν ρωτήσεις έναν Ληξουριώτη....
-Ξέρεις ποιό είναι το πιο όμορφο μέρος του Αργοστολιού;
...θα σου απαντήσει αμέσως και με ειλικρίνια...
-Η πινακίδα που δείχνει...Προς Ληξούρι.
Πως να γίνει βρε παιδιά; Μικρό Παρίσι είναι το Ληξούρι. Κι΄οι Αργοστολιώτες απ΄τη ζήλεια τους λένε για τον ξεροπόταμο που περνάει μέσα από το Ληξούρι.
-Το μικρό Παρίσι έχει και τον Σηκουάνα του.
Αυτοί είναι οι Αργοστολιώτες. Ενώ εμείς, οι Ληξουριώτες, σαν μεγαλόψυχοι που είμαστε ακόμη και τον σιορ-Αντρέα τον Λασκαράτο τον αφήνουμε θαμένον στο Αργοστόλι και ούτε που τον ζητάμε.
-Εμείς τον είχαμε ζωντανό και μας εδόξασε. Αυτοί ας τον κρατήσουνε αποθαμένον.
Και μια και μιλάμε για τον σιορ-Αντρέα ας θυμηθούμε λίγα από τα όμορφά του.
Την περατζάδα του έκανε κάποιο απόγιομα ο Λασκαράτος στον παραλιακό δρόμο στο Ληξούρι και πέρασε κάτω από το σπίτι του σιορ-Γερασιμάκη, φανατικού εχθρού του μια και ο ποιητής τον είχε βάλει πολλές φορές πόστα με τις “Λυχνιές”του (άρθρα στην εφημερίδα του Ο ΛΥΧΝΟΣ) Θέλοντας λοιπόν ο σιορ-Γερασιμάκης να πάρει το αίμα του πίσω κογιονάροντας τον σιορ-Αντρέα του πέυταξε δυο κέρατα. Ο Λασκαράτος, χωρίς να τα χάσει, γύρισε προς το μπαλκόνι και του φώναξε.
-Εεεε! Σιορ-Γερασιμάκη. Πρόσεχε ωρέ όταν χτενίζεσαι!!
Κι΄ο σιορ-Γερασιμάκης προτίμησε να εξαφανιστεί στο εσωτερικό του σπιτιού του.
Κι΄ακόμη ένα γνήσιο κεφαλλονίτικο εκείνης της εποχής.
Στην παραλία στο Αργοστόλι είναι έτοιμο το καϊκι που θα φύγει για το Ληξούρι.Ανάμεσα στους επιβάτες και ο Μπάμπης, ένας από τους κολλητούς του Λασκαράτου. Περνάει κι΄ο σιορ-Γερασιμάκης που καθώς τον βλέπει του φωνάζει.
-Εεεε!! ωρέ Μπάμπη. Πας για Ληξούρι;
-Ναίσκε αφέντη Γερασιμάκη, του απαντάει.
Μπορείς να μου κάμεις μια χάρη ωρέ;
-Ό,τι πεθυμείς αφέντη μου.
-Αν δεις τον Λασκαράτο δος του μια ντουζίνα φάσκελλα.
Και γνήσιος Ληξουριώτης ο Μπάμπης του λέει.
-Μετά χαράς σιορ-Γερασιμάκη μου Όμως αν δεν τον δω θα σου τα φέρω πίσω.
Εμείς οι Κεφαλλονίτες έχουμε και τον Άγιο μας. Τον Άη-Γεράσιμο. Τον αγαπάμε, τον σεβόμαστε αλλά και τον βλαστημάμε. Άλλωστε με το τραγούδι τους μας το δηλώνουν και οι κανταδόροι της Κεφαλλονιάς.
Όλη μέρτα βλαστημάμε
και τη νύχτα τραγουδάμε.
Φυσικά ποτέ δεν τον ξεχνάμε τον Άγιο μας και τον θυμώμαστε όποτε τον χρειαζόμαστε. Έτσι μια φορά πριν από χρόνια, στον Ειρηνικό, σε ώρα μεγάλης τρυκιμίας κι΄ενώ το καράβι κινδύνευε να βουλιάξει ο Γεράσιμος, ναύτης από το Ληξούρι, σηκώνει το βλέμμα του προς τον ουρανό και λέει.
-Άη-Γεράσιμέ μου κάνε το θάμα σου να σωθούμε και θα σου φέρω ένα κερί ίσαμε το άρμπουρο (κατάρτι) του καραβιού μας.
Τ΄ακούει από πλάϊ του ο Μπάμπης ο Αργοστολιώτης και του λέει.
-Και που θάβρεις τα λεφτά ωρέ Γερασιμάκη γι τόσο μεγάλο τάμα;
Κι΄ο Γεράσιμος γυρίζει ατάραχος προς το μέρος του και του λέει.
Γιατί ωρέ; Σάματις θάβρω μάστορη για τόσο πολύ κερί;
Όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια μικρή γεύση από Κεφαλλονίτες. Ελπίζω πως τουλάχιστον θα πήρατε μια μικρή ιδέα ποίοι μπορεί να είμαστε εμείς και ποιο είναι το νησί μας. Εδώ είμαι για να σας δώσω ακόμη πιο πολλά, αρκεί να έχετε όρεξη και να μπορείτε να μας αντέχετε. Κεφαλλονιά είναι αυτή.