Δυο φίλοι από τα παλιά, ο Κεφαλονίτης σιορ Γερασιμάκης και ο Ζακυνθινός σιορ Διονυσάκης συναντιούνται στο Αργοστόλι..Ωωωω καλώς τον φίλο μου το σιορ Γερασιμάκη, καλώστονε τον αφέντη μου ...τι κάνεις σιορ Διονυσάκη μου χρόνους και ζαμάνια. Ναίσκε ορέ αφέντη μου, πολλές οι στραβομάρες και οι πιλάλες και πούθε καιρός για περατζάδες και πανηγύρια...
Να σε χαρώ ορέ αφέντη μου του λέει ο Κεφαλονίτης..Έδεπα πιο κάτω έχει μια ταβερνούλα, δε πάμε του λόου σου να πιούμε ένα πιγκιόνι κρασί και να τα πούμε...
Ναίσκε Γερασιμάκη μου να πάμε.
Πηγαίνοντας στη ταβέρνα δε μου λες ορέ, παραγγέλνουμε από μια μερίδα σαρδέλες να πιούμε το κρασί, έτσι νηστικοί όπως είμαστε μη πάει και μας θερίσει... και δε παραγγέλνουμε Γερασιμάκη μου, μια ζωή την έχουμε...
Η παραγγελία μετά από λίγο έρκεται, στο ένα πιάτο, στο μέρος του Κεφαλονίτη οι σαρδέλες ήτουνε τέσσερις και στου σιορ Διονυσάκη τρείς, έτσι γλέπει ο σιορ Διονυσάκης, γουρλώνει το μάτι και τήραε με τι τρόπο θα πάρει το πιάτο δικό του...
Έδεκει οπού ελέανε τα δικά τσους, για τον κόσμο τσις δουλειές και τα ντριβέλια τσους, παίρνει το πιάτο του Γερασιμάκη ο Διονυσάκης λέγοντας του:
Και που λες έτσι γυρίζει ο κόσμος Γερασιμάκη μου έρχονται όλα γύρα.
Και ο Γερασιμάκης χωρίς να χάνει καιρό.....Ωωωω ορέ Διονυσάκη μου (του αρπάζει το πιάτο από μπρος του) άφησετονε το κόσμο όπως είναι και μη σε μέλει και δε θα φτιάσουμε εμείς τον κόσμο ορέ αφέντη μου!
Της Σταματίας Βιτσεντζάτου
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου