απο Spyros Matiatos
Το ζιζάνιο του Αργοστολιού: Ο γκαντέμης
Τι τά ‘θελες ρε Έλληνα
κι έκαμες κυβερνήτη,
τον πιο γκαντέμη άνθρωπο
απάνου στον πλανήτη;
Αφού το γνώριζες καλά,
κληρονομιά την είχανε
στην οικογένεια τους.
Την γκαντεμιά όμως του πατρός,
ουδόλως την ξεχνούμε.
Μα αν τον συγκρίνεις με τον γιό,
Άγιο θα τον πούμε!
Αφ’ ότου της κυβέρνησης
επήρε τα ηνία,
μας βρήκαν χίλια δυο κακά,
‘’Χριστέ και Παναγία’’!
Μας βρήκε κορωνοϊός
νόσος διαολεμένη.
Μήπως ευχή μας έδωσε
να ΄μαστε σιδερένιοι;
Σκέψεις μου μπαίνουν μες το νου,
θα πω, -μπα σε καλό του-.
Η γκαντεμιά του έφταιξε
και όλη την υφήλιο επήρε στο λαιμό του!
Για τους ηγέτες των κρατών
ήθελε το καλό τους!
…Υγεία τους ευχήθηκε,
σ’ αυτούς και το λαό τους.
Έτσι εγενικεύτηκε,
έγινε πανδημία!
Και αρρωσταίνει τους λαούς,
βουλιάζει η οικονομία.
Τέτοιος κατσικοπόδαρος
καθόλου δεν μ΄ εκπλήσσει,
που σε μικρό διάστημα
μας έχει διαλύσει.
Γιατί αν δεν πάμε απ’ τον ιό,
θα πάμε απ’ την πείνα
και δεν μας σώζουν, σίγουρα,
μάσκες και καραντίνα.
Δες τώρα, μας κυρίευσε
το δεύτερο το κύμα.
Και όλα στην υγεία μας,
θαρρώ πως είναι χύμα.
Αντί να φτιάξει το ΕΣΥ
που έχει μαύρα χάλια,
μοιράζει εκατομμύρια
να φάνε τα κανάλια.
Για να τον προστατεύουνε,
να τον προπαγανδίζουν.
Να έχει τα πιστά σκυλιά,
στο τζάμι να γαυγίζουν.
Η γκαντεμιά του ο ιός,
Μόνο, δεν είν’ διόλου!
Δες τε και τα Ελληνοτουρκικά,
μας πάει κατά διαόλου.
Την τότε αγωνία μας
δεν γίνεται να κρύψουμε,
στον Έβρο λίγο έλειψε
θύματα να θρηνήσουμε.
Εσπρώχνανε τους άμοιρους,
οι τούρκοι μετανάστες
και κινδυνεύανε ζωές
στον κάμπο και στους φράκτες.
Τι δακρυγόνα, τι φωτιές,
ρίχναν να μας λυγίσουν!
Το χέρι του έβαλ’ ο Θεός
πριν τουφεκιές αρχίσουν.
Το ξεπεράσαμε αυτό!
Κι είχαμε την ελπίδα μας.
Μ’ άρχισ΄ ο Τούρκος έρευνα
στην υφαλοκρηπίδα μας.
Μπήκαμε βλέπω, ανάθεμα,
μες σε μεγάλα λούκια
και τρώει ο Ελληνισμός
απανωτά χαστούκια.
Βαρώσια , η Αγιά Σοφιά
και η Μονή της Χώρας,
θύματα είναι όλα τους
της μαύρης τούτης ώρας.
Ανάθεμα την τύχη μας,
την γκαντεμιά μας μέσα,
επέρασε κι ο Ιανός
και μπήκαμε στη πρέσα.
Πρωτοφανείς καταστροφές,
λυπητερές εικόνες.
Όμοιο δεν ξανάγινε.
Θα μείνει στους αιώνες.
Να πούμε και για το σεισμό,
στη Σάμο, με τσουνάμι.
Έκαμε την ψυχούλα μας
μαύρη σαν το κατράμι.
Ποτέ του δε ματάγινε
τσουνάμι στην Ελλάδα.
Ας όψεται η μοίρα μας
κι η γκαντεμιά η ριμάδα.
Μεγάλη ήταν συμφορά,
μεγάλη δυστυχία.
Φαινόμενο είναι σπάνιο!
Θα γράψει ιστορία.
Δεν ΄σώθει ουτ’ η γενέτειρα,
αυτή του κυβερνήτη!
Πριν λίγες μέρες έγινε,
κακός χαμός στην Κρήτη.
Πέρασε η ‘’Ωκεανίς’’!
Χρόνια θα ομολογούνε.
Τόνοι νερό επέσανε,
πήγανε να πνιγούνε.
Να πούμε στη Χαλκιδική
το φονικό μπουρίνι;
Ή στη φωτιά ν’ αναφερθώ
στην Εύβοια, εκείνη;
Σκέφτομαι, ξανασκέφτομαι,
φουντώνει η απελπισία.
Κάθομαι σπάω το μυαλό.
Ποια να ΄ναι η αιτία;
Που σε μικρό διάστημα
γίναν τα μύρια όσα.
Φοβάμαι για το μέλλον μας,
μη ‘ρθούνε κι άλλα τόσα!
Δεν εξηγείται άλλως πως.
-Φταίει η γκαντεμιά του-.
Ακολουθεί το ριζικό
που ‘χει η φαμελιά του!
Πολιτική δεν κάνω εδώ,
γιατί δεν έχει ουσία.
Ο ίδιος φαίνετ’ αγνοεί,
ότι είν’ αυτός η αιτία.
Αυτά ποτέ δεν θα ΄θελε.
Και είμαι πεπεισμένος.
Στην γκαντεμιά του ο δύστυχος
είναι εγκλωβισμένος.
Πολλά είναι τα στιχάκια μου,
πολλά και τα δεινά μας.
Ας τον διαβάσει ένας παππάς
μη φύγει η γκαντεμιά μας!
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού
Νοέμβριος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου