Η ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ Η ΓΗ ΚΟΥΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ

 Η ημέρα που κουνήθηκε για 10 λεπτά και πυροδότησε κύματα 100 πόδια ύψος - η χειρότερη καταστροφή του αιώνα.

Αυτό που ξεκίνησε ως ένα ήσυχο πρωινό μετά τις διακοπές κατέληξε γρήγορα σε τρόμο. Το έδαφος ήταν πολύ μεγάλο για ένα αγωνιώδες χρονικό διάστημα - πολύ περισσότερο από όσο είχαν βιώσει ποτέ οι άνθρωποι - και τότε η θάλασσα άρχισε να συμπεριφέρεται με τρόπους που φαινόταν αδύνατοι.

Οι ακτές σιωπούσαν. Ο ωκεανός τράβηξε πίσω εκατοντάδες πόδια, αποφεύγοντας βάρκες και εκθέτοντας υφάλους και τμήματα βυθού που δεν θα έπρεπε ποτέ να είναι ορατά. Λίγες στιγμές αργότερα, υδάτινοι τοίχοι υψώθηκαν στον ορίζοντα και έτρεξαν προς τις ακτές με καταστροφική ταχύτητα.

Αυτός ήταν ο σεισμός και το τσουνάμι της Ημέρας Πυγμαχίας το 2004, μια τραγωδία που αναδιαμόρφωσε τις κοινότητες στον Ινδικό Ωκεανό και άφησε μόνιμο σημάδι στην παγκόσμια μνήμη.

Η καταστροφή ξεκίνησε με σεισμό μεγέθους 9,1-9,3 μεγαθρούστ στα ανοικτά των ακτών της βόρειας Σουμάτρας, Ινδονησία. Το ρήγμα διασχίστηκε 800 μίλια (1.287 χιλιόμετρα) του βυθού της θάλασσας - όσο η πολιτεία της Καλιφόρνια - και σήκωσε τον βυθό κατά 50 πόδια (15 μέτρα) σε σημεία.

Το ταρακούνημα διήρκεσε 8 με 10 λεπτά - ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς που έχουν καταγραφεί ποτέ.

Η ξαφνική κίνηση του βυθού του ωκεανού εξαπέλυσε τσουνάμι που έπληξε 14 χώρες, από την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη μέχρι την Ινδία, τη Σρι Λάνκα, ακόμα και τις ακτές της Ανατολικής Αφρικής σε απόσταση περισσότερα από 3.000 μίλια (4.800 χιλιόμετρα).

Κάποια κύματα έφτασαν τα 100 πόδια (30 μέτρα) ύψος, σαρώνοντας την ενδοχώρα με ασταμάτητη δύναμη.

Το ανθρώπινο τίμημα ήταν συγκλονιστικό και σπαρακτικό. Υπολογίζεται ότι 230.000-280.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 1,7 εκατομμύρια εκτοπίστηκαν.

Ολόκληρες πόλεις εξαφανίστηκαν. Οικογένειες χωρίστηκαν σε δευτερόλεπτα. Κοινότητες με πλούσιους πολιτισμούς και μακρά ιστορία έμειναν να θρηνούν, να ανοικοδομούν και να αναζητούν απαντήσεις.

Ο σεισμός ήταν τόσο εκπληκτικά ισχυρός που από όλες τις σεισμικές στιγμές -μια μέτρηση της σεισμικής ενέργειας - που απελευθερώθηκε από σεισμούς στα 100 χρόνια από το 1906 έως το 2005, περίπου το ένα όγδοο οφείλεται μόλις στον σεισμό του Ινδικού Ωκεανού το 2004.

Αυτός ο σεισμός, μαζί με τον Μεγάλο σεισμό της Αλάσκας (1964) και τον Μεγάλο σεισμό της Χιλής (1960), αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ της συνολικής σεισμικής στιγμής που κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια αυτού του χρον

Αν υπάρχει κάτι καλό να βγει από αυτή την τρομερή καταστροφή, είναι το εξής: βοήθησε στη μεταμόρφωση της επιστημονικής κατανόησης και της διεθνούς ετοιμότητας για καταστροφές. Προκάλεσε τη δημιουργία του Συστήματος Προειδοποίησης για Τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού, ενός δικτύου σχεδιασμένου για να βοηθήσει να εξασφαλίσει ότι καμία παράκτια κοινότητα στην περιοχή δεν θα πιαστεί ποτέ ξανά απροετοίμαστη από τσουνάμι.

Το τσουνάμι της Ημέρας Πυγμαχίας παραμένει μια μελαγχολική υπενθύμιση της τεράστιας δύναμης του πλανήτη μας -και της σημασίας της παγκόσμιας συνεργασίας, των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης και του ανθεκτικού παράκτιου σχεδιασμού.

Πηγή: Wikipedia