Αυτό που συζητήθηκε στο Ληξούρι αλλάζει τα πάντα:

 Τα μεγάλα πλοία, το λιμάνι και το στοίχημα της Παλλικής

Σε μια περίοδο όπου η Παλλική αναζητά ξανά τον βηματισμό της προς την ανάπτυξη, μια συζήτηση που έγινε μακριά από μικρόφωνα και επίσημα βήματα αποκτά ιδιαίτερη πολιτική και ουσιαστική σημασία. Στο γνώριμο περιβάλλον του Cozy, του καφέ που λειτουργεί εδώ και χρόνια ως άτυπο σημείο ανταλλαγής ιδεών στο Ληξούρι, τέθηκε στο τραπέζι ένα ζήτημα που αγγίζει την καρδιά της τοπικής οικονομίας: η αξιοποίηση του λιμανιού και το άνοιγμα των «δρόμων της θάλασσας».

Πρωταγωνιστής της συζήτησης ήταν ο Βαγγέλης Θεοφιλάτος, δημοτικός σύμβουλος, ο οποίος παρουσίασε δημόσια το σκεπτικό και το όραμα της ΔΗ.ΣΥ.Π.ΠΑ για το μέλλον της θαλάσσιας σύνδεσης της περιοχής. Στο πλευρό του, ένας άνθρωπος με βαθιά γνώση της ναυτοσύνης και της πράξης: ο καπετάνιος Διονύσης Μπαράκος, μια μορφή που χαίρει ευρείας εκτίμησης στην Παλλική και όχι μόνο.

Η κουβέντα δεν περιορίστηκε σε γενικόλογες διαπιστώσεις. Αντίθετα, επικεντρώθηκε σε συγκεκριμένα ερωτήματα: μπορεί το λιμάνι του Ληξούρι να υποδεχθεί μεγαλύτερα πλοία; Τι παρεμβάσεις απαιτούνται; Ποια είναι τα ρεαλιστικά βήματα και ποια τα οφέλη για την τοπική κοινωνία; Ο καπετάν Διονύσης, με εμπειρία δεκαετιών στη θάλασσα, ανέλυσε με τεχνική επάρκεια τις δυνατότητες και τους περιορισμούς, ξεκαθαρίζοντας ότι η συζήτηση δεν είναι θεωρητική, αλλά απολύτως εφαρμόσιμη αν υπάρξει πολιτική βούληση και σωστός σχεδιασμός.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και σε ένα πάγιο αίτημα των κατοίκων: την επαναφορά της ακτοπλοϊκής γραμμής Ληξούρι – Αργοστόλι – Κυλλήνη. Μια γραμμή που στο παρελθόν αποτέλεσε βασική πύλη επικοινωνίας με την ηπειρωτική Ελλάδα και σήμερα θεωρείται κρίσιμο εργαλείο για την τουριστική και εμπορική ανάκαμψη. Η απουσία της έχει επιβαρύνει την καθημερινότητα των πολιτών, αυξάνοντας χρόνους μετακίνησης και κόστη, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει τις αναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής.

Σύμφωνα με την προσέγγιση που παρουσιάστηκε, η επαναλειτουργία της γραμμής δεν είναι απλώς θέμα συγκοινωνίας. Είναι ζήτημα στρατηγικής. Η θάλασσα, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, δεν είναι εμπόδιο αλλά πλεονέκτημα. Όποια περιοχή καταφέρει να την αξιοποιήσει σωστά, αποκτά πρόσβαση σε ευρύτερες αγορές, ενισχύει τον τουρισμό και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας. Η Παλλική, με τη γεωγραφική της θέση και την ιστορική της σχέση με τη ναυτιλία, διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η ΔΗ.ΣΥ.Π.ΠΑ, όπως υποστηρίζει ο Βαγγέλης Θεοφιλάτος, δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά. Αντίθετα, το εντάσσει σε ένα συνολικό όραμα για την περιοχή, όπου οι υποδομές, η τοπική επιχειρηματικότητα και η ποιότητα ζωής συνδέονται άρρηκτα. Το άνοιγμα του λιμανιού σε μεγαλύτερα πλοία δεν αφορά μόνο τους επισκέπτες. Αφορά τους επαγγελματίες, τους νέους που αναζητούν λόγο να μείνουν στον τόπο τους, αλλά και την ίδια την αυτοπεποίθηση της τοπικής κοινωνίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο καπετάν Διονύσης χαρακτηρίστηκε «διαμάντι» της Παλλικής. Σε μια εποχή όπου συχνά κυριαρχεί η επιφανειακή προσέγγιση, η φωνή της εμπειρίας και της γνώσης αποκτά ιδιαίτερη αξία. Η παρουσία του στη συζήτηση έδωσε βαρύτητα και αξιοπιστία σε προτάσεις που, μέχρι πρότινος, ακούγονταν ως ευχές.

Το συμπέρασμα είναι σαφές: η θάλασσα μπορεί να γίνει ξανά ο μεγάλος σύμμαχος της Παλλικής. Όμως τίποτα δεν θα συμβεί από μόνο του. Απαιτείται σχέδιο, συνεργασία και αποφασιστικότητα. Αν, όπως λέει η γνωστή ρήση, «όποιος ελέγχει τις θάλασσες, ελέγχει τον κόσμο», τότε η πρόκληση για το Ληξούρι και την ευρύτερη περιοχή είναι να πάρει στα χέρια της το δικό της θαλάσσιο μέλλον. Και αυτή η συζήτηση ίσως να ήταν το πρώτο ουσιαστικό βήμα.