Κατά τη διάρκεια αυτού του φαινομένου, ο ήλιος φτάνει στο κατώτερο σημείο του στον ουρανό, με αποτέλεσμα η διάρκεια της ημέρας να είναι η μικρότερη και η νύχτα η μακρύτερη που θα ζήσουμε μέσα στο έτος. Το ηλιοστάσιο αποτελεί σημαντικό σημείο στον αστρονομικό κύκλο, καθώς από την επόμενη μέρα οι μέρες αρχίζουν σταδιακά να μεγαλώνουν, προοδευτικά φέρνοντας περισσότερη ηλιοφάνεια μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο.
Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο δεν είναι μόνο αστρονομικό γεγονός αλλά και πολιτιστικό σημείο αναφοράς σε πολλές χώρες και παραδόσεις, όπου ιστορικά γιορτάζεται η επιστροφή του φωτός.
Η 21η Δεκεμβρίου 2025 είναι λοιπόν η «μαγική» ημέρα που σηματοδοτεί τη μέγιστη διάρκεια της νύχτας και την αρχή της σταδιακής αύξησης του φωτός, φέρνοντας ελπίδα και ανανέωση για την υπόλοιπη χρονιά. Το χειμερινό ηλιοστάσιο και η πορεία του Ήλιου στον ουρανό Καθώς η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο, ο άξονας περιστροφής της παρουσιάζει κλίση περίπου 23° 26΄ ως προς το επίπεδο της περιφοράς της, το οποίο ονομάζεται εκλειπτική. Αυτή η κλίση προκαλεί τις εποχές του έτους. Συγκεκριμένα, κατά τη μισή διάρκεια του έτους (από την εαρινή έως την φθινοπωρινή ισημερία), το βόρειο ημισφαίριο «γέρνει» προς τον Ήλιο, με μέγιστο σημείο το θερινό ηλιοστάσιο, περίπου στις 21 Ιουνίου. Την άλλη μισή χρονιά, το βόρειο ημισφαίριο «γέρνει» αντίθετα από τον Ήλιο, φτάνοντας στο μέγιστο κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, περίπου στις 21 Δεκεμβρίου. Κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Ήλιος παρατηρείται από τον βόρειο παρατηρητή στο νοτιότερο σημείο του στον ουρανό, με αποτέλεσμα το ημερήσιο τόξο του να είναι το μικρότερο της χρονιάς και το νυχτερινό το μεγαλύτερο. Έτσι, η συγκεκριμένη ημέρα χαρακτηρίζεται από τη μικρότερη διάρκεια ημέρας και τη μεγαλύτερη νύχτα, σηματοδοτώντας αστρονομικά την έναρξη του χειμώνα. Ο όρος «ηλιοστάσιο» προέρχεται από τις λέξεις «ήλιος» και «στέκομαι» ή «στάση», καθώς κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει την κίνησή του προς τον Νότο, σταματάει δηλαδή προσωρινά και στη συνέχεια τρέπεται προς τον Βορρά. Για αυτό, το χειμερινό ηλιοστάσιο αναφέρεται και ως ημέρα της χειμερινής τροπής του Ηλίου. Από την επόμενη μέρα και μετά, οι ημέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν και ο Ήλιος φαίνεται όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, μέχρι να φτάσουμε στην εαρινή ισημερία. Τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες συμβαίνουν γιατί όλες οι ημέρες του έτους δεν έχουν ίση διάρκεια μεταξύ τους. Το καλοκαίρι παρατηρούμε ότι οι ημέρες είναι μεγαλύτερες και οι νύχτες μικρότερες. Αυτό συμβαίνει γιατί ο άξονας περιστροφής της Γης παρουσιάζει κλίση προς το επίπεδο περιφοράς της γυρω από τον Ήλιο. Ως αποτέλεσμα, της κλίσης του άξονα περιστροφής τη μισή χρονιά (από την εαρινή έως την φθινοπωρινή ισημερία – 20 Μαρτίου ως 22 Σεπτεμβρίου) το βόρειο ημισφαίριο «γέρνει» προς τον Ήλιο, με το μέγιστο να παρατηρείται περί τις 21 Ιουνίου, στο θερινό ηλιοστάσιο, ενώ την άλλη μισή χρονιά το νότιο ημισφαίριο είναι αυτό που «γέρνει» περισσότερο προς τον Ήλιο, με το μέγιστο περί τις 21 Δεκεμβρίου, στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Οι ημερήσιες τροχιές του Ήλιου στις ισημερίες και τα ηλιοστάσια δείχνουν καθαρά αυτές τις διαφοροποιήσεις, οι οποίες αποτελούν σημαντικές αστρονομικές ημερομηνίες για τον καθορισμό των εποχών και του κύκλου φωτός-σκότους κατά τη διάρκεια του έτους. Πηγή: www.inkefalonia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου