ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΕΡΣΙΝΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ,, ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΕΡΑΚΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΗΝ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΦΕΤΟΣ!! ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΕ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ!!,, ΒΑΛΤΕ ΣΤΟΙΧΑΚΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΡΗΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ 2012!!!!!!!!
ΣTO FACE Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ, ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΙΑ ΡΗΜΝΑ!!!
ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΛΙΓΗ ΕΠΝΕΥΣΗ, ΝΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΜΕ
ΣTO FACE Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ, ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΙΑ ΡΗΜΝΑ!!!
ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΛΙΓΗ ΕΠΝΕΥΣΗ, ΝΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΟΥΜΕ
ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
Ο ΓΚΙΑΦΗΣ ΘΑΝΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΜΑ ΑΚΛΟΥΘΑΝΕ ΚΙ ΑΛΛΟΙ.
ΑΡΜΑΤΑ ΘΑΧΟΥΝΕ ΠΟΛΛΑ ΑΜΑΞΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΚΡΑΣΟΣ ΘΑ ΡΕΕΙ ΑΦΘΟΝΟΣ ΘΑ ΒΡΕΞΟΥΜΕ ΛΑΡΥΓΓΙΑ.
(ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΕΓΩ)
Ελάτε Κεφάλονητες όλοι , μικροί μεγάλοι
στου Πόρου το ωραίο καρναβάλι.
στην ιδέα που μας ήρθε στο κεφάλι
να κάνουμε τα τέλη του Φλεβάρη....
Ρίμνες |
Οι Κεφαλονίτες συνηθίζουν να σκαρώνουν ρίμνες (ρίμες) για κάθε περίσταση, για τα ευχάριστα όσο και για τα δυσάρεστα. Η λειτουργία της ρίμνας στην Κεφαλονιά μπορεί να συγκριθεί με την κρητική μαντινάδα, με τη διαφορά ότι η δεύτερη ανθεί ως τις μέρες μας, ενώ η ρίμνα τείνει να εξαλειφθεί. Παρουσιάζουμε εδώ επιλεκτικά μερικές θαλασσινές ρίμνες. Όπως θα δείτε, από τις ρίμνες δε λείπει η φαντασία, ο ποιητικός οίστρος, η γλαφυρότητα μα και το σκέρτσο, ενώ η γλώσσα που χρησιμοποιείται αξιοποιεί πλήρως το κεφαλονίτικο ιδίωμα. Σατυρικές Πολύ φοβούμαι σα φιλάς στα πεσωτά και ίσα μη χάσω το μπαρκάρισμα και πάω από... λύσσα! Μάγερα παραχόντρυνες κι έβγα για να ρωτήσεις πότε μπορεί με το καλο, χοντρέ μου, να γεννήσεις! Έπινε το ξυνόκρασο σαν έσκαφτε στ’ αμπέλι, και τώρα σα λοστρόμος μας, μόνον ουίσκυ θέλει. Τόσα τσιμέντα ρίχνουμε για τσι ρωγμές στ’ αμπάρι, όπου τ’ αμπάρι του μπετόν την όψη έχει πάρει. Από συνήθεια παιδική κι από μεράκι φίνο, αντί γυναίκες να ζητά, παίζει με το κλαρίνο... Αθλους του για τη θάλασσα, μας διηγιέται πάλι, μα ρούφηξε τα πέλαγα με τρύπιο το κουτάλι.... Καθώς προχτές ο μάγερας καυχιόταν για κοπέλες, μες το φαί του πέσανε κι οι δυο του οι μασέλες... Για καπετάνιους και μηχανικούς Υπέροχος ο πρώτος μας, καπάτσος, να μας ζήσει! Ποτέ δεν το διπλάρωσε δίχως... να το κουτρίσει! Κάθε που λυεί τη μηχανή ή κάτι μαστορεύει, για βίδες περισσεύματα ζεμπίλι μας γυρεύει. Προμάντεψε ο πρώτος μας πως θα ‘χουμε γαλήνη, γι’ αυτό και ξεσηκώθηκε στο πέλαο μπουρίνι. Ο πρώτος με το δόκιμο τη νύχτα στο σκοτάδι, Σωκράτη παραστένουνε με τον Αλκιβιάδη... Πρώτε στα εβδομήντα σου που τώρα πια ζυγώνεις, σου κάνει κράτει η μηχανή, όσο κι αν την λαδώνεις. Ο ήλιος στα μεσούρανα, χαρά θεού η μέρα, κι ο δεύτερος θεόστραβος, μας έριξε στην ξέρα! Έχουμε πρώτο που σα δει, το πλοίο να ποντζάρει, τρέχει από το φόβο του και κρύβεται στ’ αμπάρι! Κι οι τρεις καπιτανέοι μας βάνουν σωστή πορεία, κινάμε για τη Τζάνοβα και πάμε σ’ Αλτζερία... Για τους ρασοφόρους Ένα παπά επήραμε κάποτε στο καράβι κι εχάσαμε μιαν άγκυρα και σπάσανε δυο κάβοι... Αν δεις παπά στον ύπνο σου ντυμένο μασκαράδα, περίμενε του πρώτου μας να φας καμιά κατσάδα! Είχε παπά μας το χωριό, ένανε κανακάρη, που και φουγάρα καραβιού, θα τα ‘παιζε στο ζάρι! Κάμε Χριστέ το θαύμα σου κι έχε για μένα έγνοια, αν ναυαγήσω να πιαστώ από παπά τα γένια. Ερωτικές Σα βγουν τα ψάρια στη στεριά, τότε θα σε ξεχάσω και με τα δίχτυα στα βουνά, θα βγω ψάρια να πιάσω! Ακόμα και μια θάλασσα με δάκρυα σα γεμίσω, εσένανε αγάπη μου δε θα σε λησμονήσω. Όμορφα τ’ άστρα τ’ ουρανού, μαγεία το φεγγάρι, μα σβύνουν όλα ομπροστά στη θεϊκή σου χάρη. Τα μάτια σου τα μάτιασα, σύρε ξεμάτιασέ τα, φεύγω για μπάρκο κόρη μου και σ’ άλλον χάρισέ τα... Τον ουρανό, τη θάλασσα και τα στοιχεία της φύσης, με μια μονάχη σου ματιά, μπορείς να ηρεμήσεις! Μ’ άσπρη βαρκούλα αγάπη μου, θε να ‘ρθω να σε κλέψω κι αν μ’ αρνηθείς μέσα να μπεις, θα πάω ν’ ασκητέψω. Όσο θα λείπω αγάπη μου, μη στολιστείς καθόλου, γιατί όσες ομορφαίνουνε πάνε κατά διαόλου... Ποτέ μου δε ζαλίστηκα στη θάλασσα, στη σφαίρα, μόνο εσύ με ζάλισες με φουστανιού σ’ αγέρα! Για τις πεθερές Καλύτερα στα πέλαγα με κύματα αφρισμένα παρά καλή μου πεθερά και ν’ αντικρύζω εσένα. Σε σινεμά μπουκάρισα και τίγρη συμφορά μου είδα και την ενόμισα ωσάν την πεθερά μου! Όντες επρωταντίκρυσα του καρχαρία στόμα είπα: «της πεθερούλας μου και πιο μεγαλ’ ακόμα» Θα βράζω φύκια του γιαλού με της σουπιάς μελάνι, να δίνω στη μανούλα σου γαργάρες για να κάνει! Την αγαπώ τη μάνα σου και θα της φέρω κάτι σα δώρο από την Ίντια: φακίρη ένα κρεβάτι... Μοιάζουν τα δυο της άγκυρας του καραβιού μας όκια με δυο πώχει βογδόματα, η πεθερά μ’ η φώκια! | |
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ http://www.kefalonia.net.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου