O ARIS ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥς ΑΚΑΘΕΚΤΟς, ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΗΣΗ

aris3 Μαρτίου 2015 - 10:58 π.μ. Έ να το συνεχίσω και εγώ λιγάκι αφού πάτε γυρεύοντας! Ο Χάρακας όλο γκρεμούς ποτέ να μη τελειώσει γιατί Ρισσιάνους Σαμικούς πάλε θα ματανώσει. Του Στράβωνα εβρίσκουνται στο Ασσιώτικο το στρέτο οι θάλασσες που ενώνουνται και όχι στο καναλέτο. Οι Παλιξιάνοι φρίξανε που τσούφυε ο Αθέρας, Ρισσιάνοι τσου φορτώσανε του κερατά το κέρας. Οι Ποριώτες εμοστράρανε σαν του Δυσσέα κόντηδες μα τα ληξιαρχεία βγάλανε συγγένεια με τσου Νιόνηδες. Και οι Θιακοί φωνάξανε το δόκτορα το Μάουερ, μη και τη δόξα χάσουνε από ΄να αυτσάιντερ. aris Βέβαια ισχύει ποιητής εκ του προχείρου έχει τη μορφή του χοίρου αλλά ξέρω εγώ τι λέω … Ορέ ξέρωωω σας ματαλέωω… μπόμπες πέσανε… μπόμπες ρισιάνικες …. Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα χα. σε Θιακοί, Ποριώτες …Ληξουριώτες – Ανασκαλίσματα και ζουρλοπροστριβές! ΠΟΡΟΣΝΙΟΥς ΕΓΩ ΑΠΛΑ  ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ,,ΕΠΕΙΔΗ  ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ  ΚΑΙ  ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ,,(ΚΑΙ ΚΑΚΩς)  ΟΤΙ   ΤΟ ΣΑΤΗΡΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ,, ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΕΞΠΕΡ  ΣΕ ΑΥΤΑ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΑΤΟΥ, (ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΥ) ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ  ΧΡΟΝΙΑ! http://www.e-kivos.gr/content/ Η "Σάτιρα και Ρίμνες τση Κεφαλονιάς" είναι το τελευταίο έργο του σπουδαιότερου εν ζωή Κεφαλονίτη σατιρικού ποιητή Γεράσιμου Αυγουστάτου. "...Ο Γεράσιμος Αυγουστάτος εμπνέεται από οτιδήποτε πέσει στην αντίληψή του. Σατιρίζει πρόσωπα και πράγματα - σημαντικά και ασήμαντα. Καυτηριάζει την αλλοτρίωση και την ξενομανία, το ρουσφέτι και τη διαπλοκή, την αποχαύνωση και τη μωροφιλοδοξία. Μαστιγώνει το στραβό και το ανάποδο, το αταίριαστο και ψεύτικο. Σαρκάζει τους "έξυπνους" και τους σύγχρονους κομματάρχες, υμνεί τους καλοκάγαθους λαϊκούς τύπους. Με τους στίχους του αποθανατίζει γεγονότα και πρακτικές, πρόσωπα συγκεκριμένα και ανθρώπινους χαρακτήρες, έθιμα και συμπεριφορές - αποθανατίζει όμως θυμοσοφώντας. Ο σατιρικός του δηλαδή λόγος δε φωτογραφίζει απλά την καθημερινή πραγματικότητα. Τρυπώνει μέσα σε αυτή, βλέπει πίσω από αυτή. Με τη σάτιρά του χαρίζει γέλιο - άλλοτε γάργαρο, άλλοτα στυφό. Προκαλεί πίκρα και αγανάκτηση, όταν γράφει για το κακό και το άδικο. Προσφέρει αγάπη και σεβασμό όταν αναφέρεται στους λαϊκούς ανθρώπους - "λοξούς" ή "ίσιους". Εκδηλώνει πάθος για την όμορφη ανθρώπινη ζωή. Καταθέτει σοφία λαϊκή, γνώση κοινωνική. Με τους στίχους του μας σεργιανάει στο παρελθόν - ανθρώπινα ζεστό, ταξικά σκληρό. Μας δείχνει το μέλλον - οδυνηρό για όλους. Μας καλεί στο σήμερα να βλέπουμε και ν' ακούμε, να δίνουμε και να παίρνουμε, να ζούμε δημιουργικά. Σίγουρα ο στίχος του κρατά το τοπικό χρώμα, μα η σκέψη του αναδίνει μια καθολικότητα. Ο λόγος του παραμένει διεισδυτικός - άλλοτε επιγραμματικός, άλλοτε αναλυτικός. Δεν είναι επιφανειακός, έστω και αν κάποιες φορές φαίνεται τέτοιος - κρύβει βαθύ νόημα, ανακεφαλαιώνει γνώσεις και αποκρυπτογραφεί εμπειρίες. Πάντως, προκαλεί κατάπληξη η στιχουργική ευχέρεια του Γ. Αυγουστάτου. Δε χρειάζεται ο Γεράσιμος να πιάσει χαρτί και μολύβι για να γράψει - να σβήνει και να ξαναγράφει - τους στίχους του. Εκεί που όρθιος δουλεύει μες το υπόγειο του ή σκυφτός περπατάει στο δρόμο στιχογραφεί μες το μυαλό του και μετά ... το τυπώνει στο χαρτί. Οταν του ζητήσεις να σου στιχούργησει, σκέφτεται ελάχιστα, στρέφει το βλέμμα προς τα κάτω και αμέσως σου απλώνει τους στίχους του με ποικιλία και ζωντάνια. Η περίπτωση του Γ. Αυγουστάτου θυμίζει την ανάλογη περίπτωση του Γ. Μολφέτα. Και δεν υπάρχει υπερβολή σε αυτή τη συσχέτιση. Ο Μολφέτας διακρινόταν για την ευχέρεια του στη στιχουργική, όπως μάλιστα έχει καταγραφεί από τους φίλους και συνεργάτες του. Οι ίδιοι μάλιστα έχουν μιλήσει και για την «αναγκαστική» έμπνευση του Μολφέτα, όταν του ζητούσαν να γράψει για συγκεκριμένο θέμα ή να διαφημίσει κάποιο προϊόν ή να γνωστοποιήσει μια εκδήλωση. 'Εχοντας υπόψη τα παραπάνω για το Μολφέτα, πιστεύουμε ότι ανάλογη είναι και η περίπτωση του Γ. Αυγουστάτου, τον οποίο έχουμε ζήσει κατά τις ώρες τις έμπνευσής του και της καταγραφής της. Αληθινοί, λοιπόν, στίχοι, τσουχτεροί και πιπεράτοι, δροσεροί και ανάλαφροι, εύκολα διαβάζονται - αποστηθίζονται, αν θέλετε - και "ρουφιούνται". Και περιμένουμε την επόμενη συλλογή". Πέτρος Πετράτος, φιλόλογος από τον πρόλογο του έργου.