Το πέτρινο γεφύρι προς Μονοδέντρι Φάλαρης Δειλινάτων και η ιστορία του.
Το πέτρινο αυτό γεφύρι ηλικίας άνω των 200 ετών, βρίσκεται μετά τα Δειλινάτα λίγο πριν από το Μονοδέντρι, προς Φάλαρη. Και έχει φοβερή ιστορία…….Στα 1797 ήρθαν οι Γάλλοι στα νησιά μας, μετά την συνθήκη του Campoformio. Η παραμονή τους όμως ήταν, χρονικά, μικρή. Τον Σεπτέμβρη του 1798 η Ρωσία είχε στείλει στο Ιόνιο, ναυτικές δυνάμεις υπό τον ναύαρχο Ουσακώφ, υποκίνησε επαναστατικές κινήσεις με την συμμετοχή Κεφαλλήνων πρώην Αξιωματικών του Ρωσικού στρατού και σιγά σιγά, άρχισε την κατάληψη των Ιονίων νησιών. Οι γαλλικές δυνάμεις στο νησί δεν αριθμούσαν περισσότερο από 320 άντρες, υπό την διοίκηση δυο Γάλλων λοχαγών. Πριν ο Ρωσικός στόλος να έρθει στο νησί, Γαλλικά τμήματα, διέφυγαν προς την Παλική και από εκεί με μικρά πλοία προσπάθησαν να περάσουν προς τις ακτές της Πάργας. Όμως μικρό Γαλλικό τμήμα, με επικεφαλής τον έναν λοχαγό, κινήθηκε από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου προς το κάστρο της Άσσου, δια μέσου της ορεινής περιοχής Ποταμιάνας (όπως λεγόταν τότε) δηλαδή από τα Φαρακλάτα, Δειλινάτα, Φάλαρη, προς Πύλαρο και Άσσο. Οι σκληροτράχηλοι και πάντα φιλοπόλεμοι Δειλινάδες είχαν στήσει ενέδρα σε αυτό ακριβώς το πέτρινο γεφύρι. Σημειώθηκε μάχη, αλλά ο λοχαγός βλέποντας το πλήθος των Δειλινάδων να αυξάνει και να τους κυκλώνει, ήρθε σε συμφωνία μαζί τους. Οι ένοπλοι αντάρτες πήραν τα όπλα και τις στολές του Γαλλικού τμήματος και τους άφησαν να φύγουν προς την Πύλαρο. Μια γαλλική μικρή σπάθα, είχα την τύχη να δω, πρόσφατα, σε σπίτι του χωριού, άγνωστο πως κατάφερε να διασωθεί .......
ΚΑΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙς!
Tετάρτη, 7 Δεκεμβρίου 2011
ΠΥΡΓΙ: στο δρόμο του νερού αναζητώντας τους νερόμυλους
H Εllen Van Kerpel , είναι μια καταπληκτική Ολλανδέζα που λατρεύει το νησί μας, εργάζεται στον τουρισμό και έχει επιλέξει τον Ανω Κατελειό ως μόνιμη κατοικία της. Η Ellen εκμεταλλεύεται την ανεργία του χειμώνα για να γνωρίσει μαζί με τους φίλους της, την ορεινή, άγνωστη Κεφαλονιά. Την συναντήσαμε στο facebook σε μια διαδρομή στο Πυργί, στην αναζήτηση των παλιών πέτρινων νερόμυλων. Εσείς έχετε πάει ποτέ εκεί? Mπα! | |||||||||
 | |||||||||
| |||||||||
Παλιές αναρτήσεις βέβαια αλλά χάριν της ιστορίας του τόπου μας ας πούμε δυο λόγια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμπλοκή των Γάλλων με τους Δειληνάδες είναι γνωστή και σωστή θα έλεγα και πιθανόν στο παλιό γεφύρι, τα υπόλοιπα όμως με την Άσσο λίγο παράξενα φαίνονται. Πως είναι δυνατόν να είχαν φυλακισθεί οι Γάλλοι στο εκκλησάκι το οποίο ήταν ο Άγιος Σπυρίδωνας στην είσοδο του χωριού, από τις πιο παλιές εκκλησίες (με ληξιαρχικά από το 1718 μ.χ.) και με τα μέτρα τα δικά μας μεγάλη εκκλησία, όταν απέχει 200 μόλις μέτρα από την τότε είσοδο του κάστρου και εντός του κάστρου της Άσσου υπήρχε Γαλλική φρουρά? Και από ποιους? Από τους επαναστατημένους Ασσιώτες? Χα χα. Μήπως να τραβήξω τσι κοτσίδες μου?? Χα χα. Ποτέ δεν έχω ακούσει πρόβλημα με τους Γάλλους.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ και μια άλλη αναφορά μη διασταυρωμένη που υπάρχει θέλει και κάποιο πλήρωμα καραβιού του στόλου του Μ. Ναπολέοντα να έχει περιθαλφθεί στην ίδια εκκλησία.
Τέλος καλό θα ήταν να αναφέρονται οι ιστορικές πηγές να μη πλανώνται πιθανόν ιστορικοί μύθοι.
Σπ.Ρόκκος.
Και για να αστειευτούμε λίγο όταν κοιτά κανείς αυτό το χαρτογράφημα στο άρθρο “στο δρόμο του νερού αναζητώντας τους νερόμυλους”, νομίζει ότι βλέπει την έξοδο του Νείλου στη Μεσόγειο. Άμα δεν έβλεπα την ονομασία Σάμη θα έψαχνα να βρω την Αλεξάνδρεια. Χα χα.
ΑπάντησηΔιαγραφή