Ανέβηκε στις 10 Δεκ 2009
Ο Μαρίνος Χαρμπούρης, Κεφαλονίτης στην καταγωγή, ήταν τεχνικός σύμβουλος της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας, ο οποίος κατάφερε να μεταφέρει το 1770 ολόσωμο βράχο βάρους 2.000 τόνων σε απόσταση 20 χιλιομέτρων, από ένα έλος της Φινλανδίας στην Αγία Πετρούπολη.
Σ αυτό το βράχο τοποθετήθηκε το γιγαντιαίο άγαλμα του μεγάλου Πέτρου, έργο του γλύπτη Στέφανου Φαλκονέ.
Το κατόρθωμα του Χαρμπούρη θεωρήθηκε άθλος της εποχής, τεχνικό θαύμα που ξεπερνούσε τις τεχνολογικές δυνατότητες του καιρού του. Τα σχέδια και η μελέτη μεταφοράς εκδόθηκαν στο Παρίσι το 1770 σε ειδικό λεύκωμα και πιστοποιούν το μηχανικό τεχνικό επίτευγμα του μεγάλου μηχανικού.
Σ αυτό το βράχο τοποθετήθηκε το γιγαντιαίο άγαλμα του μεγάλου Πέτρου, έργο του γλύπτη Στέφανου Φαλκονέ.
Το κατόρθωμα του Χαρμπούρη θεωρήθηκε άθλος της εποχής, τεχνικό θαύμα που ξεπερνούσε τις τεχνολογικές δυνατότητες του καιρού του. Τα σχέδια και η μελέτη μεταφοράς εκδόθηκαν στο Παρίσι το 1770 σε ειδικό λεύκωμα και πιστοποιούν το μηχανικό τεχνικό επίτευγμα του μεγάλου μηχανικού.
ΑΠΟ
Είναι από τις μεγαλύτερες μορφές της μηχανικής. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1729. Σπούδασε στην Μπολόνια εφαρμοσμένα μαθηματικά. Σε νεαρή ηλικία και κατά τη διάρκεια των σπουδών του,διέπραξε φόνο από ερωτικό πάθος. Σκότωσε τη γυναίκα που αγαπούσε γιατί εκείνη τον απάτησε.
Για τον λόγο αυτόν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα εδάφη της Γαληνοτάτης για να γλυτώσει τη φυλακη και καθώς ήταν φυγόδικος αλλάζει το όνομα του σε Λάσκαρης.
Κατέφυγε στη Ρωσία και συγκεκριμένα στο στρατό της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄. Η άνοδος του ήταν ραγδαία. Τότε παντρεύεται την Ελένη, κόρη του συμβούλου επί των Εξωτερικών της Επικράτειας. Λίγο αργότερα εκείνη πεθαίνει.
Όταν η αυτοκράτειρα Αικατερίνη συνέλαβε την ιδέα να κατασκευάσει τον ανδριάντα του Μ. Πέτρου στην Α. Πετρούπολη εκείνος ανέλαβει την υλοποίηση του σχεδίου. Αυτό ήταν που τον έκανε να μείνει στην ιστορία. Κατάφερε να μεταφέρει σε απόσταση 20χλμ. έναν τεράστιο μονόλιθο από γρανίτη βάρους 2000 τόννων. Ένα τεράστιο επίτευγμα για την εποχή εκείνη. Το άγαλμα ολοκληρώθηκε το 1769.
Σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία γνωρίζει τη δεύτερη σύντροφο του Στεφανί. Μαζί της θα επιστρέψει στη Κεφαλονιά το 1778 για να καλλιεργήσει αποικιακά προϊόντα με την έγκριση της αυτοκράτειρας Αικατερίνης.
Προσέλαβε εργάτες από Κεφαλονιά, Ζάκυνθο και Λακωνία.
Όμως τέσσερα χρόνια αργότερα και ένω έχει αναπτύξει νέες καλλιεργητικές μεθόδους, θα δολοφονηθεί, εκείνος και ο γεωπόνος που είχε έρθει μαζί του από τη Γαλλία. Η σύντροφος του Στεφανί θα σωθεί. Ως φυσικοί αυτουργοί θεωρήθηκαν οι Λάκωνες εργάτες του, όμως η δολοφονία του εξακολουθεί να θεωρείται μυστήριο.
Αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε, ήταν το Πάθος.
Για τον λόγο αυτόν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα εδάφη της Γαληνοτάτης για να γλυτώσει τη φυλακη και καθώς ήταν φυγόδικος αλλάζει το όνομα του σε Λάσκαρης.
Κατέφυγε στη Ρωσία και συγκεκριμένα στο στρατό της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄. Η άνοδος του ήταν ραγδαία. Τότε παντρεύεται την Ελένη, κόρη του συμβούλου επί των Εξωτερικών της Επικράτειας. Λίγο αργότερα εκείνη πεθαίνει.
Όταν η αυτοκράτειρα Αικατερίνη συνέλαβε την ιδέα να κατασκευάσει τον ανδριάντα του Μ. Πέτρου στην Α. Πετρούπολη εκείνος ανέλαβει την υλοποίηση του σχεδίου. Αυτό ήταν που τον έκανε να μείνει στην ιστορία. Κατάφερε να μεταφέρει σε απόσταση 20χλμ. έναν τεράστιο μονόλιθο από γρανίτη βάρους 2000 τόννων. Ένα τεράστιο επίτευγμα για την εποχή εκείνη. Το άγαλμα ολοκληρώθηκε το 1769.
Σε ένα ταξίδι του στη Γαλλία γνωρίζει τη δεύτερη σύντροφο του Στεφανί. Μαζί της θα επιστρέψει στη Κεφαλονιά το 1778 για να καλλιεργήσει αποικιακά προϊόντα με την έγκριση της αυτοκράτειρας Αικατερίνης.
Προσέλαβε εργάτες από Κεφαλονιά, Ζάκυνθο και Λακωνία.
Όμως τέσσερα χρόνια αργότερα και ένω έχει αναπτύξει νέες καλλιεργητικές μεθόδους, θα δολοφονηθεί, εκείνος και ο γεωπόνος που είχε έρθει μαζί του από τη Γαλλία. Η σύντροφος του Στεφανί θα σωθεί. Ως φυσικοί αυτουργοί θεωρήθηκαν οι Λάκωνες εργάτες του, όμως η δολοφονία του εξακολουθεί να θεωρείται μυστήριο.
Αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε, ήταν το Πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου