ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΤΟ  ΒΡΗΚΑΜΕ  ΣΤΟ

http://www.kostaspak.gr/

ΠΡΟς   ΤΟΥΣ  ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

 

(Τους αποκλεισμένους στο Μεταναστευτικό σταθμό

της Νέας Υόρκης)

 

Προσφιλείς μου μετανάσται

που θαρρώ ακόμα νάστε

στο σταθμό του Καστεγάρη

και η ψείρα και η πείνα

περιπλέον από μήνα

απεινώς σας καστιγάρει.

Επειδή σας αγαπώ

ένα μύθο θα σας πω.

 

Ένας κάβουρας εβγήκε

μια φορά απ’ το γιαλό

στη στεριά να κατοικήσει

νάβρει βίο πιο καλό.

 

Εβαρέθηκα να πλέω

έλεγε ,μεσ’ τα νερά

Με το κύμα να παλαίω

Επεθύμησα ξηρά.

πώχει χόρτα, πώχει άνθη

και αέρα καθαρό.

Στη στεριά θέλω να πάω

και δεν ξανακολυμπάω

σε θαλάσσιο νερό.

 

Ξεκινάει γάλι-γάλι

παρατάει τ’ ακρογιάλι

βγαίνει ,δεν ηξέρω που,

Το λοξό του δρόμο παίρνει

μ’ άξαφνα τον απανταίνει

πεινασμένη αλουπού.

Με χαρά της τον αρπάζει

και στο στόμα της τον βάζει,

έτοιμη να τον μασήσει

και να τον καταβροχθήσει.

 

Ο δε κάβουρας σαν είδε

βέβαιο το θανατό του

ήλθε εις τον εαυτό του

είδε το μεγάλο λάθος

του κακού του, του  μυαλού

κι’ ανεμνήσθη με πικρία

τα παλάτια του τα κρύα

εις της θάλασσας το βάθος

και στην πέτρα του γιαλού.

 

          Ζιζάνιο22-03-1914

                Χωριάτης

 

 

ΣΗΜ.Ζιζανίου

 

Μ’ αρέσουνε καθώς τσου λες

τσου στίχους σου ,Χωριάτη

Είναι πολύ διδακτικοί,

μα είναι κι’ η Αμερική

γλυκειά π’ ανάθεμάτη.

 

Κι’ αν έχει βάσανα πολλά

κι’ ωκεανού αγώνα

έχει και κάτι τάλαρα

πούν’ ένα μπράτσο  τόνα

Και τα οποία τάλαρα

έτσι τα συνηθίσω

με όσους μύθους κι’ αν μου λες  θα πα’  να ταύρω πίσω!