ΑΥΓΕΡΙΝΟς-ΕΣΠΕΡΙΝΟς - Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗ!

συνεχεια  με  το πλανητη ,, που μας  το αναφερει ο Ομηρος  την στιγμη που οι Φαίακες  αφησαν τον Οδυσσεα  στον Φορκυνα.

Για να παιξουμε και με τα τοπονυμια,,που στο τοπο μου εχουμε πολλα και κανουμε  και
λεξοπαιχνιδα,, σαν παρατηρητης απο  δωθε μερια  ,Ανατελει στις Οξειες  (ΑΣΤΕΡΙΔΑ) και οταν εχει
σειρα να υπάρχει  βράδυ το βλέπουμε  καπου προς την Ατρο  (ΑΣΤΡΟΣ)
(μου το ειχε σφυριξει  αθελά του  ο φίλος Ροκκοσ  κακακακα)

Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυκτερινό ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη. Ονομάζεται από το λαό Αυγερινός ή Αποσπερίτης. Είναι παρόμοια στη Γη σε μέγεθος, αλλά πολύ διαφορετική σε φυσικά χαρακτηριστικά, καθώς καλύπτεται από πυκνά νέφη διοξειδίου του άνθρακα και διοξειδίου του θείουκαι η πίεση και θερμοκρασία στην επιφάνεια της είναι πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της Γης. Η Αφροδίτη ονομάζεται "αδελφή της Γης", ως προς την ομοιότητα στο μέγεθός της με την Γη.

Η Αφροδίτη ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Στην αρχαιότητα ονομάζονταν Εωσφόρος("αυτός που φέρνει την αυγη") όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερος το βράδυ. H θεά Αφροδίτη κατά τη μυθολογία ήταν θεά της ομορφιάς και η προστάτιδα του έρωτα. Έτσι είναι προφανής ο λόγος που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς στο συγκεκριμένο πλανήτη.

Θέση στο ηλιακό σύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αφροδίτη είναι ένας από τους τέσσερις εσωτερικούς, γαιώδεις πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος. Απέχει κατά μέσο όρο 108 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. Η τροχιά της περιφοράς της Αφροδίτης γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν κυκλική, αντίθετα με τους άλλους πλανήτες των οποίων οι ελλειπτικές τροχιές παρουσιάζουν μεγαλύτερη εκκεντρότητα. Η περίοδος περιφοράς είναι 0,62 γήινα έτη. Η ελάχιστη απόσταση από τη Γη είναι 38 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ενώ η μέγιστη είναι 257 εκατομμύρια χιλιόμετρα· έτσι η Αφροδίτη είναι ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στη Γη.

Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αφροδίτη έχει μάζα 4,87·10²⁴ kg (81,5% της Γης και έκτη στο Ηλιακό Σύστημα). Η μέση πυκνότητά της είναι 5243 kg/m³. Η διάμετρός της είναι 12.104 km ή το 0,95 της διαμέτρου της Γης, μόλις 650 km μικρότερη από τη Γη. Λόγω της ομοιότητας σε μάζα και μέγεθος, χαρακτηρίζεται μερικές φορές και αδελφός πλανήτης ή δίδυμος πλανήτης της Γης. Ωστόσο, οι συνθήκες στην επιφάνεια της Αφροδίτης διαφέρουν σημαντικά από αυτές της Γης, λόγω της εξαιρετικά πυκνής ατμόσφαιράς της και της σύστασής της.

Συγκεκριμένα, η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι 92 ατμόσφαιρες. Μια τέτοια πυκνή ατμόσφαιρα προκαλεί έντονη διάθλαση στο ηλιακό φως και κάποιος παρατηρητής στην επιφάνεια του πλανήτη θα έβλεπε τα αντικείμενα καμπυλωμένα. Επιπλέον, η ατμόσφαιρα αποτελείται κατά 96,5% από διοξείδιο του άνθρακα και κατά 3,5% από άζωτο. Το βασικό συστατικό των νεφώσεων πάνω από το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακα, είναι θειικό οξύ. Το διοξείδιο του άνθρακα και το θειικό οξύ, συνδυασμένα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης συντηρούν ένα έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Για αυτό το λόγο, σε συνδυασμό και με την μεγάλη πυκνότητα της ατμόσφαιρας, η Αφροδίτη έχει μία εξαιρετικά υψηλή μέση επιφανειακή θερμοκρασία, που διατηρείται σχεδόν σταθερή στους 460 ^oC (αρκετή για να λιώσει ένα κομμάτι μόλυβδο), υψηλότερη ακόμα και από τον πλησιέστερο στον Ήλιο πλανήτη, τον Ερμή.

Η σύσταση της Αφροδίτης είναι παρόμοια με αυτή της Γης. Η επιφάνειά της έχει πάρα πολλά (πάνω από 1.600) ηφαίστεια, ηφαιστειακούς κρατήρες, όρη και πεδιάδες λάβας. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι η Αφροδίτη είναι σήμερα γεωλογικά ενεργή. Η δραστηριότητα των ηφαιστείων της Αφροδίτης έχει τερματιστεί εδώ και 500 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με τις ενδείξεις. Δεν υπάρχει επίσης ούτε τεκτονική δραστηριότητα.

Η περίοδος περιστροφής γύρω από τον άξονά της (η ημέρα της Αφροδίτης) διαρκεί 243 γήινες ημέρες, με διαφορά η πλέον αργή περιστροφή μεταξύ των 8 μεγάλων πλανητών του Ηλιακού Συστήματος. Επιπλέον, περιστρέφεται κατά την ανάδρομη φορά, δηλαδή από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Λόγω της «ανάποδης» περιστροφής της, ωστόσο, το μήκος της ηλιακής ημέρας είναι σημαντικά μικρότερο - για έναν παρατηρητή στην επιφάνεια της Αφροδίτης, το χρονικό διάστημα από την μία ανατολή Ηλίου μέχρι την επόμενη θα ήταν 116,75 γήινες ημέρες. Ακόμα και έτσι πάντως, το ένα ημισφαίριο είναι στο απόλυτο σκοτάδι επί 58 μέρες, ενώ το άλλο δέχεται όλη την ηλιακή ακτινοβολία επί άλλες 58. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση στην ανώτερη ατμόσφαιρά της σφοδρών ανέμων. Αυτοί, σε συνδυασμό με την μεγάλη πυκνότητα της ατμόσφαιρας και το έντονο φαινόμενο του θερμοκηπίου ισοκατανέμουν τη θερμοκρασία και έτσι δεν υπάρχει μεγάλη θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στα δυο ημισφαίρια.

Η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, ούτε δακτύλιους.

Ο πλανήτης διαθέτει μαγνητικό πεδίο, το οποίο όμως είναι πολύ πιο αδύναμο από αυτό της Γης. Από αυτό το γεγονός προκύπτει το συμπέρασμα ότι η Αφροδίτη δεν διαθέτει ρευστό πυρήνα.

Θέση στον ουρανό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύγκριση μεγεθών των βραχωδών πλανητών και φυσικών δορυφόρων

Η Αφροδίτη είναι ορατή με γυμνό μάτι από τη Γη. Μπορεί κανείς να τη δει είτε νωρίς το πρωί, πριν την ανατολή του Ηλίου, ή λίγο μετά τη δύση του Ηλίου. Το επίπεδο της τροχιάς της Αφροδίτης γύρω από τον Ήλιο είναι σχεδόν ίδιο με αυτό της Γης· έτσι, παρατηρούνται από τη Γη διαβάσεις της Αφροδίτης μπροστά από τον ηλιακό δίσκο. Αυτές συμβαίνουν κάθε 120 έτη, σε ζευγάρια δυο διαβάσεων με διαφορά οκτώ χρόνων η μία από την άλλη. Το πιο πρόσφατο ζεύγος έγινε το 2004 και το 2012. Η επόμενη θα λάβει χώρα το Δεκέμβριο του 2117. Εκτός από εντυπωσιακά φαινόμενα, όταν παρατηρούνται με τηλεσκόπιο, οι διαβάσεις της Αφροδίτης αποτέλεσαν και τη βάση για πολύ χρήσιμα αστρονομικά πειράματα, καθώς επέτρεψαν τη μέτρηση της απόστασης της Γης από τον Ήλιο με σχετικά μεγάλη ακρίβεια.

Τροχιά και περιστροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αφροδίτη βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο σε μια μέση απόσταση 108 εκατομμύρια χλμ, και ολοκληρώνει μία τροχιά κάθε 224,65 ημέρες. Αν και όλες οι πλανητικές τροχιές είναι ελλειπτικές, η τροχιά της Αφροδίτης είναι η πιο «στρογγυλή», με εκκεντρότητα0,068.

Όταν η Αφροδίτη βρίσκεται μεταξύ της Γης και του Ήλιου, σε θέση που ονομάζεται κατώτερη σύνοδος, πλησιάζει τη Γη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη, και βρίσκεται σε απόσταση μόλις 40 εκατομμύρια χλμ. Αυτό συμβαίνει κάθε 584 ημέρες κατά μέσο όρο.

Η Αφροδίτη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της μία φορά κάθε 243 ημέρες, εκτελώντας έτσι την πιο αργή περιστροφή από οποιονδήποτε άλλο πλανήτη. Λόγω του ότι η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο διαρκεί κάπως λιγότερο, 224,7 γήινες μέρες, παρουσιάζει το παράδοξο ότι μία αστρική ημέρα στην Αφροδίτη διαρκεί περισσότερο από ένα έτος (243 και 224,7 γήινων ημερών αντίστοιχα). Εντούτοις, η διάρκεια της ηλιακής ημέρας στην Αφροδίτη είναι σημαντικά πιο μικρή από την αστρική ημέρα. Για έναν παρατηρητή στην επιφάνεια της Αφροδίτης ο χρόνος από μία ανατολή στην επόμενη θα ήταν 116,75 μέρες, ενώ η κατεύθυνση της κίνησης του ήλιου στον ουρανό θα ήταν από την δύση πρός την ανατολή. Στον ισημερινό, η Αφροδίτη περιστρέφεται με μόλις 6,5 km/h, ενώ στη Γη η αντίστοιχη ταχύτητα περιστροφής στον ισημερινό είναι 1.600 km/h.

Η Αφροδίτη, ως εσωτερικός πλανήτης, παρουσιάζει φάσεις τις οποίες παρατήρησε ο Γαλιλαίος με το τηλεσκόπιό του, το 1610. Οι παρατηρήσεις του αυτές έδειξαν ότι η Αφροδίτη βρί­σκεται πλησιέστερα στον Ήλιο απ’ ότι η Γη και αυτή η παρατή­ρηση ήταν μια από τις αποδείξεις για την ισχύ του ηλιοκεντρικού συστήματος.

Το φαινόμενο μέγεθος της Αφροδίτης κυμαίνεται από m = –3,3 έως m = –4,3 και αυτό επειδή ως εσωτερικός πλανήτης, όπως ανα­φέραμε ήδη, παρουσιάζει φάσεις. Στο μέγιστό της με φαινόμενο μέγεθος m= –4,3 είναι το τρίτο κατά σειρά λαμπρότερο ουράνιο σώμα στον ουρανό μετά τον Ήλιο (m= –26,8) και την πανσέληνο, τότε που η Σελήνη παρουσιάζει φαινόμενο μέγεθος m = –12.

Το «άστρο της Αυγής» λοιπόν δεν είναι άλλο από τη λα­μπρή Αφροδίτη, που δεν εί­ναι άστρο, αλλά ένας υπέρλαμπρος πλανήτης.

Η Αφροδίτη ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους, κα­θώς –λόγω της λαμπρότητάς της– διακρίνεται πολύ εύκολα στον νυχτερινό ουρανό. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Εωσφόρος (έως+φέρω), δηλαδή αυτός που φέρνει την «έως-ηώς» (αυγή = φως), όταν εμφανιζόταν νωρίς το πρωί, στην ανατολή, λίγες ώρες, περίπου τρεις, πριν ανατείλει ο Ήλιος (λυκαυγές). Αυτό συμβαίνει για τρεισήμισι περίπου μήνες στο έτος.

Όταν όμως η Αφροδίτη εμφανιζόταν το απόγευμα, σαν ένα λαμπρό «αστέρι» στη δύση, λίγες ώρες μετά το ηλιοβασίλεμα, κατά το σούρουπο (λυκόφως), ονομαζόταν Έσπερος, δηλαδή απογευματινό, εσπερινό «αστέρι». Έτσι, για μερικές εβδομάδες κάθε επτά μήνες είναι το λαμπρότερο ουράνιο σώμα στα δυτικά του ουρανού κατά το βράδυ. Το χρονικό αυτό διάστημα, η Αφρο­δίτη εμφανίζεται είκοσι φορές λαμπρότερη από τον Σείριο, που είναι το λαμπρότερο αστέρι του νυχτερινού ουρανού

Ο λαός μας αντίστοιχα την ονομάζει Αυγερινό, όταν εμφανί­ζεται ως πρωινό «αστέρι» και Αποσπερίτη (από+εσπέρας), όταν εμφανίζεται μετά το λυκόφως.

Η λαμπρή Αφροδίτη, ως Αυγερινός, συντροφεύει πάντα την ευκολοδιάκριτη Πούλια, δηλαδή το ανοιχτό σμήνος των Πλειά­δων, που βρίσκεται μέσα στο ευρύτερο ρεύμα του αστερισμού του Ταύρου στον έναστρο πρωινό ουρανό. Γι’ αυτό τον λόγο ο αγροτικός λαός μας, κυρίως οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι, στα δημοτικά τραγούδια ύμνησαν αυτά τα ουράνια σώματα (Αυγερι­νός και Πούλια) που τους συντρόφευαν και τους συντροφεύουν στις αγροτικές δουλειές τους νωρίς το πρωί.