Το παιχνίδι Ισονομίας απέναντι στους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες.

Ο Κωστας Δελιακης δημοσίευσε μια σημείωση.

Το παιχνίδι Ισονομίας απέναντι στους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες.

Κανείς πολίτης δεν θα νοιώθει ως υποχρέωσή του,την φορολόγηση των εισοδημάτων του,όσο θα υπάρχουν μεγαλοσχήμονες που έχουν μετατρέψει την φοροδιαφυγή,σε χόμπυ τους” Στις μέρες μας ,μεγάλη κουβέντα έχει ανοίξει από τους πολίτες,αλλά και ένα μέρος των μέσων ενημέρωσης ,για τις off shore (οφ σόρ) εταιρείες.
Ο λόγος έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός,ότι όποιος,επί το πλείστον ,επιχειρηματίας, διαθέτει μια απ΄αυτές, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ. Καταργεί με λίγα λόγια,την ευθύνη που έχει ,σε σχέση με το εισόδημά του,να πληρώνει από κοινού με τους υπόλοιπους Έλληνες,τους φόρους που του αναλογούν.Και είναι πολύ σοβαρό αυτό,καθ΄όσον,όποιος δεν πληρώνει ,τους φόρους που του αναλογούν στο Ελληνικό κράτος για να καλύψει τις λειτουργικές του ανάγκες,όχι μόνο φοροδιαφεύγει αλλά καλούνται όλοι οι υπόλοιποι,να τους επιβαρυνθούν,καλύπτοντας όλοι τους,την όποια υποχρέωση αυτού που φοροδιαφεύγει.

Το άλλο όμως στοιχείο που επιβαρύνει την παρουσία και λειτουργία ,μιας τέτοιας εταιρείας,είναι πως δεν μπορεί να ελεγχθεί ,ούτε η προέλευση των χρημάτων που εμφανίζει ως κεφάλαιο,όπως συμβαίνει με κάθε εγχώρια εταιρεία,με το πόθεν έσχες που καταθέτει,αλλά ούτε και το πού πηγαίνουν και για πιο σκοπό πηγαίνουν,τα όποια χρήματα.
Δημιουργεί επομένως,αυτός ο τρόπος δημιουργίας και λειτουργίας ,μιας τέτοιας εταιρείας, πρόβλημα ισονομίας και μεταξύ των επιχειρήσεων, σε ζητήματα αθέμιτου ανταγωνισμού, αν σκεφτούμε πως η φορολογία ενός προϊόντος,επιβαρύνει αναπόφευκτα και το κόστος παραγωγής αλλά και την διαμόρφωση της τελική του τιμής . Δεν είναι επομένως ιδεολογικό ζήτημα κάποιας Κυβερνητικής επιλογής ,αλλά υποχρέωση κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Έτσι δεν τίθεται επομένως ως σοβαρό επιχείρημα ,η διαβεβαίωση του υπόχρεου,ότι η εν λόγο εταιρεία είναι υγιής και καλοπροαίρετη,αλλά το γεγονός πως δεν δηλώνεται συνήθως πουθενά,άρα δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε να φορολογηθεί.Το πόσο μεγάλο και σοβαρό είναι αυτό το γεγονός,εκτιμάται από το ενδιαφέρον που δείχνουν χώρες ,όπως οι Η.Π.Α,που η φορολογία των επιχειρήσεων θεωρείται αυτονόητη και σεβαστή,ενώ η διαφυγή φόρων ,ισοδυναμεί με έγκλημα.Το πρόβλημα εμφανίστηκε στις μέρες μας,όταν ξένοι ειδικοί στον τομέα των υπολογιστών,μπόρεσαν να σπάσουν ,μυστικούς κώδικες,τέτοιων εταιρειών που ήταν “τραβηγμένες” σε κάποιους φορολογικούς παραδείσους,σε λίστες επιχειρήσεων που ήταν εταιρείες γραμμένες έξω από τους Εθνικούς φορολογικούς κορμούς.Έτσι προέκυψαν τα Panama papers ή τα προσφάτως αποκαλυφθέντα Paradise Papers,δίπλα στις γνωστές σε όλους μας λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς . Στην Ελλάδα ,ένα από τα ζητήματα που απασχολούν εδώ και δεκαετίες,είναι αυτό της μεγάλης ασύλληπτης φοροδιαφυγής.Είναι γνωστό πως κατηγορείται η χώρα μας διεθνώς,πως στην Ελβετία,οι αδήλωτες και άρα ΜΗ φορολογούμενες καταθέσεις επιχειρήσεων και ιδιωτών,ξεπερνούν το ασύλληπτο νούμερο,των 800 δισ. ευρώ. Άν σκεφθεί κανείς,πως το πιο σοβαρό επιχείρημα,για την επιβολή των Μνημονίων,από μέρους της Γερμανίας και των δανειστών της χώρας,ήταν ακριβώς το μέγεθος αυτών των αδήλωτων καταθέσεων στην Ελβετία, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της υποχρέωσης της Ελληνικής πολιτείας,να πατάξει αυτό το νοσηρό φαινόμενο,της δημιουργίας και των off shore εταιρειών καθώς θέτει υπό αίρεση την Ισονομία ,που αποτελεί Συνταγματική της υποχρέωση,απέναντι στους φορολογούμενους ΄Ελληνες πολίτες.