Απ’ το Κορώνι στο Λιάκα

‎Spyros Matiatos‎ προς Kεφαλονια ενας Παραδεισος στο Ιονιο!

Απ’ το Κορώνι στο Λιάκα
Απ’ το Κορώνι φύγαμε με πλώρη για το Λιάκα,
η θάλασσα γυαλί.
Το αεράκι φούσκωνε τ’ άσπρο πανί κι η βάρκα,
τα καταγάλανα νερά χαϊδεύει ντροπαλή.

Κάτω απ’ του υπερήφανου του Αίνου μας το βλέμμα
χαράξαμε πορεία.
Απίστευτο μας φαίνεται, όμως δεν είναι ψέμα.
Θέ μου πόση αγαλλίαση, πόση ευδαιμονία!

Από δεξιά αγναντεύουμε παραδεισένια μέρη,
μ’ εξωτική θωριά .
Φαίνονται όλα μαγικά, εδώ η φύση χαίρει.
Αρμονικά ταιριάζουνε, θάλασσα και στεριά.

Ο Κάτσωνας ονειρικός, πιο κει το Παραδείσι,
τα Σίσια κι ο Λουρδάς.
Το Τραπεζάκι, κόσμημα με την ωραία φύση,
τα Γερονίτσια και μετά ο Άγιος Θωμάς.

Στις καταπράσινες πλαγιές που γλείφουν τ’ ακρογιάλι
ζωγράφου πινελιές.
Είν’ τα χωριά όπου κρατά ο Αίνος στην αγκάλη,
σαν κόρες καθρεφτίζονται μες τις ακρογιαλιές.

Και φόντο ομορφότερο, να ‘βρει δεν θα μπορούσε
ο θεϊκός ζωγράφος.
Τι κέφια να ‘χε άραγε όταν δημιουργούσε
και την ωραία Λειβαθώ ζωγράφισε στο βάθος;

Χαϊδεύοντας τη θάλασσα, φθάσαμ’ αγάλια-αγάλια
αντίκρυ απ’ την Πεσσάδα.
Βρύση και Άμμος, μαγικά τα δυο κρυφά ακρογιάλια ,
το λιμανάκι δίπλα τους. Ω! πόση ομορφάδα.

Με χάρη η βάρκα μας περνά, σιμά απ’ το Ξερονήσι
το θαλασσοδαρμένο.
Να, ο Μαΐστρος φύσηξε , πιστός, να μας δροσίσει
και με τ’ αθώο κύμα του μας βρέχει, τ’ αφρισμένο.

Τι κάλλος! Τι πανόραμα! Ξανοίγεται μπροστά μας,
ετούτο σαν διαβήκαμε.
Ο Κουντουρέϊκος γιαλός, είν’ τώρα στα δεξιά μας,
μαζί με το Ταράτσο του. Στη θέα αφεθήκαμε.

Βράχος Χατζόκλη, Κλιματσιάς, μαζί με το ξωκλήσι
του Άγιου Νικόλα,
κι η Αρμυρήθρα η εύσχημη, τη φύση έχουν προικίσει .
Εδώ θα βρεις απόλαυση . Εδώ τα δίνεις όλα.

Θαυμάζοντας τα ήλθαμε στον τροπικό Θερμάντι.
Μέρος ονειρεμένο!
Πρασινογάλαζα νερά που λάμπουν σαν διαμάντι,
τα Πολυτρίχια, ο Κούρουκλας, σ’ αφήνουν μαγεμένο.

Πριν πέσει ο ήλιος φθάσαμε κι αράξαμε στο Λιάκα
το λάγνο ακρωτήρι.
Με τ’ όμορφο κανάλι του, με τη σπηλιά, την πλάκα
και με νερά που σου ‘ρχεται να πεις με το ποτήρι.

Αγνάντι σου ο Δανειστής. Λίγο πιο κει ο Δίας
με πλούσια ιστορία.
Βωμός του Δία. Σήμερα, νησί της Παναγίας
και μοναστήρι κάποτε. Τι ψυχική ευφορία!

Στάσου εδώ και θαύμασε, απόλαυσε κι αφήσου
στου ορίζοντα την άκρη.
Τη Ζάκυνθο χαιρέτησε, που είν’ απέναντί σου
κι άσε τα μάτια ελεύθερα στης θάλασσας τα πλάτη.

Κοίτα τους γλάρους που γυρνούν από το ψάρεμά τους
κι άλλα θαλασσοπούλια.
Ας τη ψυχή σου ελεύθερη, σαν το φτερούγισμα τους,
πέτα κι εσύ ξωπίσω τους όσο να βγει η Πούλια.

Ονειρεμένη διαδρομή, απόλαυση, μαγεία
μέσα σ’ αυτόν τον κόλπο.
Γαλήνη νοιώθεις, ξεγνοιασιά, απόλυτη ηρεμία.
Θαρρείς ‘σαι στον Παράδεισο, σ’ ευλογημένο τόπο.

Σπύρος Διον. Ματιάτος

Η ψυχη  του

ΤΗΛΕΒΟΑΣ