Φ τ ε ρ ω τ ή Κ ό ρ η
Αφιερωμένο στους πεσόντες του ολοκαυτώματος
Με βλέμμα λουσμένο στο Απολλώνιο φώς,
με χέρια π’ αγγίζουν την ίσαλο γραμμή του αιθέρα
στέκεις κόρη, τώρα εδώ φτερωτή
να θυμίζεις στις γενιές που θα ’ρθουν
καιρούς χαλεπούς όπου πέρασε ο τόπος.
Έλα, έλα κόρη Λευκάτη
της ψυχής ν’ απαλύνεις τον πόνο
να στέψεις με δάφνης στεφάνι,
με κλωνάρι ελιάς και με άνθη
τους άνδρες εκείνους που πήρε η οργή του πολέμου.
Έλα Μούσα να ψάλεις τη Δόξα των ανδρών όπου
’πέσαν, εδώ να, στην πλαγιά του Χελμού
στο βωμό της πατρίδας.
Δες τη λάμψη! Το στεφάνι που φωτίζει την όψη!
Δες τους! Όλοι στον ανθό της ωραίας της νιότης.
Έλα, έλα Μούσα να ψάλλεις της Δόξας Αθάνατη Ωδή.
Δεκεμβρίου 13, 2011
Καπετά Γιώργος Σπηλιώτης
Από την ποιητική συλλογή «Ο Ναυτικός μου Σάκος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου