Παλιά γνώρισα λοιπόν κάποιον που στη περίοδο του μεσοπολέμου δούλεψε στα δύο μεγάλα μπακάλικα του Αργοστολιού( Θεοτοκάτου και Ρόκκου). Μέσα στις ιστορίες που μου ανέφερε για το ένα από τα δύο που τον είχαν και δούλευε σε συνθήκες «Μανωλάδας», μου έλεγε ότι αργά το Σάββατο το μεσημέρι κατέβαιναν οι Φαρσινοί –ες με δεμάτια ξύλα, τα πούλαγαν στους φούρνους και αλλού υποθέτω και μετά με κείνα τα λίγα χρήματα αγόραζαν κάποια χρειαζούμενα τρόφιμα για το σπίτι. Σε αυτούς πασάρανε σε χαμηλές τιμές ότι είχε απομείνει για πούλημα από όλη την εβδομάδα (για σκότωμα όπως λέμε σήμερα), τα περισσέματα δηλαδή από τα τρόφιμα. Μου εξηγούσε ότι οι Φαρσινοί ήταν οι πιο φτωχοί της περιοχής. Πως διάβολο εδώ γράφει ο φίλος ότι στο μεσοπόλεμο υπήρχε οικονομική άνθηση του χωριού? Ίσως για κάποιους? Αυτό όμως δεν είναι οικονομική άνθηση πιστεύω.
Μέσα στις ιστορίες που μου ανέφερε για το ένα από τα δύο που τον είχαν και δούλευε σε συνθήκες «Μανωλάδας», μου έλεγε ότι αργά το Σάββατο το μεσημέρι κατέβαιναν οι Φαρσινοί –ες με δεμάτια ξύλα, τα πούλαγαν στους φούρνους και αλλού υποθέτω και μετά με κείνα τα λίγα χρήματα αγόραζαν κάποια χρειαζούμενα τρόφιμα για το σπίτι.
Σε αυτούς πασάρανε σε χαμηλές τιμές ότι είχε απομείνει για πούλημα από όλη την εβδομάδα (για σκότωμα όπως λέμε σήμερα), τα περισσέματα δηλαδή από τα τρόφιμα.
Μου εξηγούσε ότι οι Φαρσινοί ήταν οι πιο φτωχοί της περιοχής.
Πως διάβολο εδώ γράφει ο φίλος ότι στο μεσοπόλεμο υπήρχε οικονομική άνθηση του χωριού? Ίσως για κάποιους? Αυτό όμως δεν είναι οικονομική άνθηση πιστεύω.