Κάποτε, τα παιδιά έβγαιναν ανέμελα στους δρόμους, στις πλατείες, στις παραλίες, στους λόφους και πετούσαν τον χαρταετό, που είχαν ετοιμάσει με περρίσια μαεστρία και μεράκι, αδημονώντας να τον ελευθερώσουν στον ουρανό και να τον κοιτούν να ανεβαίνει ολοένα ψηλότερα. Οι πατεράδες από δίπλα να τα καθοδηγούν και οι μητέρες στο σπίτι, να ετοιμάζουν το σαρακοστιανό τραπέζι με όλα τα καλούδια του, το οποίο όσο "φτωχό" ή "πλούσιο" αν ήταν, πλημμύριζε αγάπη, ζεστασιά και φρέσκες, λαχταριστές μυρωδιές.
Μακάρι αυτές οι εποχές να ζωντανέψουν ξανά, όχι τόσο ως προς την αφθονία υλικών αγαθών, αλλά περισσότερο ως προς την αφθονία ζεστών συναισθημάτων αγάπης, ανεμελιάς και ψυχικής γαλήνης για όλο τον κόσμο!!
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!!
Τερέζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου