Στις 5 Νοεμβρίου 1815 υπεγράφη η Συνθήκη των Παρισίων
και αναγνωρίστηκε το Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων,
Mikaela StaveriΚομπόγιο ιστορίας Κεφαλονιάς & Ιθάκης
Η συνθήκη των Παρισίων τον Νοέμβριο του 1815, η δεύτερη ανακήρυξη της Επτανήσου πολιτείας με τίτλο «Ηνωμένα Κράτη των Ιονίων Νησιών» και η νέα ιστορική διαδρομή της Κεφαλονιάς.
Η συνθήκη των Παρισίων , η οποία υπογράφτηκε στα μέσα του Νοεμβρίου 1815, αποτέλεσε την συνέχεια του περίφημου συνεδρίου της Βιέννης , το οποίο ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1814 στην ομώνυμη Αυστριακή πρωτεύουσα και κατέληξε στην υπογραφή της συνθήκης, η οποία άλλαξε τον χάρτη της Ευρώπης, μετά την ήττα του Ναπολέοντα στο Waterloo και την οριστική απομάκρυνσή του, από το Ευρωπαϊκό πολιτικοστρατιωτικό σκηνικό. Μέσα από τις τροποποιήσεις του χάρτη και το ξαναμοίρασμα της Ευρώπης , τα Ιόνια νησιά , παρά τις αρχικές αξιώσεις των Άγγλων , με πληρεξούσιους τους Castlereagh και Δούκα Wellington , αποτέλεσαν τότε, ανεξάρτητο κράτος με την επωνυμία «Ηνωμένα Κράτη των Ιονίων Νησιών», κάτω από την άμεση προστασία της Μ. Βρετανίας. Ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας, μετά τις σημαντικές επιτυχίες του, στο συνέδριο της Βιέννης,ανέλαβε την εκπροσώπηση της Ρωσίας στην συνδιάσκεψη των Παρισίων, όπου προσπάθησε να επιβάλει τις ρωσικές απόψεις, πετυχαίνοντας την ακεραιότητα της Γαλλίας και την επιβολή συνταγματικής διακυβέρνησης στα Επτάνησα. Με δική του παρέμβαση, οι «Ηνωμένες πολιτείες των Ιόνιων Νήσων» μπορούσαν να αποκτήσουν τα βασικά χαρακτηριστικά κράτους δηλαδή σύνταγμα, ένοπλες δυνάμεις, εκλεγμένη κυβέρνηση, σημαία και νόμισμα. Η συνθήκη του Νοεμβρίου του 1815 αποτελεί μια σημαντική επιτυχία στην προσωπική διαδρομή του Καποδίστρια. Η Κεφαλονιά, όπως και όλα τα νησιά του Ιονίου , τα οποία το 1800 είχαν αποτελέσει το πρώτο ανεξάρτητο κράτος της Ελληνικής επικράτειας μετά την πτώση και την κατάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, θα ακολουθήσει από τον Νοέμβριο του 1815 μια νέα ιστορική πορεία . Ήδη από τον Οκτώβριο 1809 είχε καταληφθεί από τους Άγγλους. Για την ολοκλήρωση της σύντομης ιστορικής μας αναδρομής, θα πρέπει να πούμε ότι στο άρθρο 4 αυτής της συνθήκης των Παρισίων , είχε μείνει ένα παράθυρο ανοικτό για επέμβαση της Βρετανίας , όποτε αυτό θα κρινόταν αναγκαίο. Ένας άγγλος Λόρδος ως Αρμοστής θα αναλάμβανε την διοίκηση των νησιών , θα συγκαλούσε νομοθετική συνέλευση και θα φρόντιζε για την εκπόνηση συντάγματος , το οποίο θα έπρεπε να επικυρωθεί από τον βασιλιά της Μ. Βρετανίας. Τα δικαιώματα αυτά του αρμοστή, καθώς και η τήρηση αγγλικών στρατευμάτων στα νησιά, μετέβαλαν από την αρχή σχεδόν, την λεγόμενη «προστασία» σε επικυριαρχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου