Με αφορμή,ένα Διεθνές Συνέδριο για τον Νεοφιλελευθερισμό........
Πρέπει ακόμη να συνειδητοποιήσουμε ότι πέραν του να κατανοήσουμε τον κόσμο,μπορούμε και να δράσουμε για να τον αλλάξουμε.Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπ΄όψιν,ότι κάθε αντίληψη μπορεί να γίνει είτε καταπιεστική ,είτε κριτική. Τούτου λεχθέντος,ο κίνδυνος της σύγκρουσης διαφορετικών αντιλήψεων είναι μικρότερος του κινδύνου που προέρχεται από την επικράτηση μίας και μόνο ιδεολογίας”. Γουέιν Ρος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Βρετανικής Κολούμπια, Καναδάς.
Την προηγούμενη Τετάρτη 28/6/2017, μέσα στην κάψα του καλοκαιριού,έγινε στην Αθήνα,με πενθήμερη διάρκεια ,στο ιστορικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ένα Διεθνές Συνέδριο που αφορούσε,τον κίνδυνο που δημιουργεί η εισβολή του Νεοφιλελευθερισμού στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια,όπου ως συνήθως τα συστημικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα ,αγνόησαν στην πλεοψηφία τους,ως συνήθως. Η σημασία του εκτιμάται ,από την ποιότητα και την διαφορετικότητα των συνέδρων που μας ήλθαν από την μακρινή Αυστραλία,τον Καναδά,τις Η.Π.Α και πολλές Ευρωπαϊκές χώρες,όπως η Πολωνία,η Βρετανία,η Ιρλανδία,η Τουρκία,ενώ η Ελληνική παρουσία ήταν επίσης σημαντική. Στόχος του Συνεδρίου ήταν η ανάγκη,ανάπτυξης αντίστασης και η περαιτέρω προώθηση της κριτικής Εκπαίδευσης στην Ευρώπη ,που είναι πολύ διαδεδομένη ,στις Η.Π.Α . Στην διάρκειά του, συζητήθηκε η ανάγκη “ επανεξέτασης ,εναλλακτικών πολιτικών ,στον νεοφιλελευθερισμό μέσα στην εκπαίδευση. Ανάμεσα στις πλούσιες ενότητες,από άποψη ενδιαφέροντος ήταν :
1ον)Η επισήμανση πως η εκπαίδευση,κυρίως η ανωτάτη βαθμίδα, προετοιμάζει τους φοιτητές,με γνώμονα,όχι την κριτική σκέψη, αλλά πως “ο φιλελευθερισμός” ,είναι πολιτικό σχέδιο μιάς συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης που έχει στόχο της, ολόκληρη την κοινωνία, να δουλεύει γι΄αυτήν.Και αυτό το πολιτικό σχέδιο,επιβάλλεται στους θεσμούς με διαφορετικό τρόπο.΄Ετσι ,όταν θα πίστευε κάποιος ,πως ο Πανεπιστημιακός δάσκαλος,διαθέτει μεγάλη αυτονομία, σφάλει. Γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει,ως γενικό πλαίσιο,καθώς στην ουσία τους λένε,σε ποιά επιστημονικά περιοδικά,πρέπει να δημοσιευτεί το έργο τους. Γεγονός που σημαίνει,πώς πρέπει να παρουσιάσει διαφορετικά τις θέσεις του, για να γίνουν αυτές αποδεκτές.Επομένως ο Πανεπιστημιακός δάσκαλος ,έχει χάσει σε σημαντικό βαθμό την αυτονομία του.
2ον)Η Εκπαίδευση,κρίνεται περισσότερο ,ως κατήχηση ,παρά για δημιουργία κριτικής σκέψης.Οί δημοκρατικές διαδικασίες ,παγιδεύονται μέσα στα όρια,της συγκεκρινένης ερμηνείας του Κόσμου,με συγκεκριμένο τρόπο,όπου υγιές σημάδι της Κοινωνίας είναι η ανυπακοή των Πολιτών. Γιατί που μας έχει οδηγήσει έως σήμερα η υπακοή; Σε μέτρα λιτότητας, σε μεγάλες ανισότητες ,ακόμη και στην πλουσιότερη χώρα του Κόσμου, τις Η.Π.Α,όπου περίπου το 1/4 ,των ενήλικων Αφροαμερικανών βρίσκεται στην φυλακή.
3ον) Είναι διαστροφή το γεγονός ,ότι η εκπαίδευση,αποτελεί πλέον εμπόρευμα, αντικοινωνικής προσπάθειας προώθησης του ανθρωπισμού,της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ανάπτυξης.Σήμερα τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια ,προσπαθούν να μετατρέψουν του Πολίτες,σε μάζα.
Και 4ον)Το φιλελευθερο σύστημα θεωρεί τους εκπαιδευτικούς ,παραδείγματα “επικίνδυνων Πολιτών”,οί οποίοι όμως αποτελούν “θύματα Πολιτικής προπαγάνδας”. Οι άνθρωποι που είναι πιό πειθήνιοι,που δεν δραστηριοποιούνται είναι πιό “καλοδεχούμενοι”. Οι καθηγητές είναι “επικίνδυνοι” ,επειδή μπορούν να διαμορφώσουν,ένα διαφορετικό πλαίσιο συνείδησης στους μαθητές ,στους φοιτητές και κατ ΄επέκταση στους Πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου