Ότι έχει απομείνει από τις φυλακές σήμερα. Δυστυχώς, τον Ιανουάριο του 2014, ο ισχυρός σεισμός στο νησί κατέστρεψε ότι απέμεινε από το κτιριακό συγκρότημα.
Το χωριό Λιβάδι της Κεφαλλονιάς βρίσκεται στη χερσόνησο της Παλλικής, στο σημείο όπου βρίσκεται ο ομώνυμος υδροβιότοπος. Είναι χωριό με περίπου 100 μόνιμους κατοίκους, πολύ κοντά στο Ληξούρι, την μεγάλη πόλη της χερσονήσου.
Εκεί κοντά υπήρχαν οι αγροτικές φυλακές του νησιού, ένα μέρος όπου οι κρατούμενοι έπρεπε να εργαστούν σε ένα αγρόκτημα ή γενικά να παράγουν δημόσιο κοινωφελές έργο. Λειτούργησαν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα.
Ο σεισμός του 1953 αρχικά και έπειτα του 2014 κατέστρεψαν εκ θεμελίων ότι είχε απομείνει από τις αγροτικές φυλακές.
Σε πολύ μικρή απόσταση από την ακτή και μέσα στην καρδιά του Λιβαδίου λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια λατομείο, όπου οι φυλακισμένοι εργάζονταν σε καταναγκαστικά έργα.
Το λατομείο του Λιβαδίου.
Σύμφωνα με περιοδικό της εποχής ("Ηχώ" τ.1937/ σελ. 9-11/ "Ο Αρχαιολόγος", αρχείο του Σωτήρη Καραβά) τον Ιούλιο του 1937 οι φυλακισμένοι εργάτες του λατομείου ήρθαν σε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, που ενώ διερευνήθηκε από τους αρχαιολόγους, σήμερα παραμένει προκλητικά άγνωστη.
Ας διαβάσουμε την περιγραφή του συμβάντος μέσα από το άρθρο του περιοδικού με τίτλο: "Από τα μυστήρια της Αρχαιολογικής Επιστήμης- Ανεκαλύφθη ο γενάρχης του Ληξουριού":
''Μια σπουδαιοτάτη αρχαιολογική ανακάλυψις εσημειώθη εις την επαρχίαν του Ληξουρίου, μεσούντων των κυνικών καυμάτων, εν μηνί Ιουλίω του 1937. Η ανακάλυψις περιβάλλεται υπό του μυστηρίου του τρόμου, όπως τρομερός υπήρξε και ο βίος του μυθικού ήρωος, του οποίου τοπροτραίτο ανευρέθη:
Κατάδικοι των φυλακών Λιβαδίου, ειργάζοντο εις μέγα βάθος εις τα λατομεία της θέσεως "Σκαβδολίτης", η οποία, ώς γνωστόν, και σήμερον έτι, θεωρείται εκ παραδόσεως το εντευκτήριον των βρυκολάκων, των παγανών και των λοιπών κακοποιών πνευμάτων.
Δορυφορική λήψη του Λιβαδίου σήμερα. Τα λατομεία όπως φαίνονται σε συνάρτηση και με τον παλαιό χάρτη ανασκάπτουν το μικρό βουνό με το όνομα Καστέλι. Η τοποθεσία Σκαβδολίτης συμπίπτει με την περιοχή που βρίσκονται τα λατομεία και οι φυλακές.
Λόφος Καστέλι και λατομείο. Θεωρούσαν σύμφωνα πάντα με το άρθρο της εποχής το μέρος στοιχειωμένο.
Ήτο μεσημέρι, ο ήλιος εφλόγιζε το σύμπαν και όλα τα ζωντανά όντα ήσαν κρυμμένα. Η Γη έκαιε και η αναμμένη ατμόσφαιρα εμάρμαιρε. Τα πάντα ήσαν έρημα. Είναι, ως γνωστόν, η ώρα, η οποία μαζί με το μεσονύκτιον, ανακαλεί τας ακαθάρτους σκιάς επί της Γής. Αίφνης οι εργαζόμενοι βαρυποινίται ησθάνθησαν υποχθόνιον και υπόκωφον γδούπον, ο οποίος τους έκαμε να ριγήσουν. Εντός ολίγου εβεβαιώθησαν ότι ευρίσκοντο ενώπιον κοιλότητος, η οποία αντηχούσε πενθίμως υπό τα πλήγματα των κασμάδων. Βαθύτατα, μέσα εις το συμπαγές πέτρωμα, ανεκαλύφθη καθαρά ολίγον κατ΄ ολίγον είς τάφος, ο οποίος κατά τρόπον μυστηριώδη ευρέθη εκεί, ανάμεσα εις τα πελώρια και σκληρά ασβεστολιθικά ριζώματα του βουνού.
Ο τάφος είχε σχήμα ακανονίστου σπηλαίου, του οποίου τοστόμιον εφράσσετο από πελωρίας πλάκας. Οι κατάδικοι αφήρεσαν τας πλάκας και τότε νέος τρόμος κατέλαβε και αυτάς ακόμη τας κολασμένας ψυχάς των. Η σύγχυσίς των ήτο τοιαύτη, ώστε, δυστυχώς, δεν έχομεν ακριβείς περιγραφάς του θεάματος, το οποίον αντίκρυσαν οι οφθαλμοί των. Πάντως όμως εις τας γενικάς γραμμάς κατέχομεν ασφαλή την περιγραφήν του εσωτερικού του τάφου:
Εντός αυτού ανεπαύετο εις θέσιν υπτίαν, με τους βραχίονας ανοικτούς, σκελετός πελωρίου ανδρός, ο οποίος, κατά τας αφηγήσεις των αξιοπιστοτέρων και ψυχραιμοτέρων εκ των καταδίκων, υπερέβαινεν ασφαλώς τα 2 1/2μ. Εντύπωσιν επροξένησεν ιδίως το πάχος των οστών και η πελωρία κεφαλή του νεκρού.
Πέριξ του σκελετού, ανεκαλύφθησαν άφθονα οστά και οδόντες προβάτων, χοίρων και μοσχαριών. Ταύτα ηρμήνευσαν βραδύτερον οι κατάδικοι ως διαρπαγέντα και κλοπιμαία ζώα, τα οποία είχον τεθεί ως θυσία εις τον τάφον του νεκρού γίγαντος, και πιθανώτατα η ερμηνεία των είναι ορθή.
Δορυφορική άποψη των λατομείων. Ο λόφος προφανώς έκρυβε τα μυστικά του, πόσοι λόφοι να κρύβουν παρόμοια ευρήματα στα έγκατά τους άραγε ?
Πλησίον της δεξιάς χειρός του σκελετού ευρέθη μια πήλινη κανάτα, η οποία περιείχε το ρακί, με το οποίον κατά τα νεκρόδειπνα εδρόσιζε τα χείλη ο νεκρός. Αλλά το σπουδαιότερον εύρημα υπήρξε πηλίνη κεφαλή, η οποία, κατά τρόπον αριστοτεχνικόν απεικονίζει τα χαρακτηριστικά του ταφέντος. Επίσης ευρέθη εν νόμισμα ανάμεσα εις τας σιαγόνας του νεκρού, το οποίον εχρησίμευε δια να πληρωθή ο Χάρων, όστις θα διεπόρθμευε εις την κόλασιν την ψυχήν του αποθανόντος.
Πάντα τα ευρήματα ταύτα μετεφέρθησαν εις το Μουσείον Αργοστολίου. Εκεί τα εξήτασαν ειδικοί αρχαιολόγοι, οι οποίοι, από τα χαρακτηριστικά της πηλίνης κεφαλής και τας λοιπάς περιγραφάς των καταδίκων ανεγνώρισαν, ότι πρόκειται περί του γενάρχου των αρχαίων Ληξουρέων πορθμεύων, όστις μέχρι τούσε εθεωρείτο πρόσωπον μυθικόν. Από τα ευρήματα συνήγαγον οι ειρημένοι αρχαιολόγοι, ότι πρόκειται περί προϊστορικής εποχής, η δε απουσία παντός μετάλλου εις τον τάφον, εκτός από το περιγραφέν νόμισμα, τους ωδήγησαν εις το συμπέρασμα ότι πρόκειται περί "Προμυκηναϊκής εποχής" ήτοι περίπου 1500-2000 έτη προ Χριστού.(....) ''
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί αντιγραφή από το βιβλίο καταγραφής ευρημάτων ανασκαφών, που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου. Δεν υπάρχει καμιά καταγραφή ή περιγραφή οστών.
Α/α 1745 Γλυφάδα Λιβαδίου, ευρέθη υπό καταδίκων των αυτόθι φυλακών εν τινι λατομείω την 15ην Ιουνίου 1937 ομού μετά του επομένου αριθμού και εφθαρμένου νομίσματος.
Αρύβαλλος εξ΄ απλού πηλού εν σχήματι γελοιγραφικώς κεφαλής δούλου στιγματίου. Ρις σκαλιά, στόμα μέγα και λοξόν, οφρύας λοξάς και ταχείας, μέτωπον στενόν, αυλακούμενον και εστιγματισμένον. Γένειον, μύσταξ και κεφαλή εξυρημένα, πλήν μικρού σκόλλυος όπισθεν του κρανίου. Επί της κορυφής της κεφαλής το στόμιον του αρυβάλλου μετά δυο οπών προς ανάρτησιν. Διατήρισης πολύ καλή. (ύψος 0,11 - από δεύτερο βιβλίο καταγραφών)
Α/α Πρόχους εξ απλού πηλού πορώδους και ακαθάρτου. Σώμα κυλινδροειδές, χείλη στρογγύλα κατά το ήμισυ ελλιπή. Ζώναι ελαφρώς εγχάρακτοι κατά το μέσον της κοιλίας και την βάσιν του ώμου. Δύο οπαί εκ βλάβης. (0,175 - από δεύτερο βιβλίο καταγραφών)
Τα όσα θαυμαστά διαβάσαμε στο άρθρο του περιοδικού 'ΗΧΩ' αποτελούν απόδειξη πως τα σημαντικά ευρήματα που αφορούν γιγαντόσουμους σκελετούς επιμελώς αποκρύπτωνται.
Μπορεί εύκολα κάποιος να φανταστεί πόσο σημαντικά είναι τα ανωτέρω ευρήματα όταν μιλάμε για ΠΡΟμυκηναική εποχή! Φυσικά, την ανακάλυψη κάνει ξεχωριστή το ότι πρόκειται για τον Λήξουρο,γενάρχη των Ληξουραίων και μυθικό πρόσωπο. Επισημαίνουμε δε το κλείσιμο του Μουσείου Αργοστολίου εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια που υποτίθεται είναι υπεύθυνο για τα ευρήματα αυτά. Η ανωτέρω έρευνα δεν βγάζει απόλυτα συμπεράσματα για την θέση του λατομείου του άρθρου του 'ΗΧΩ', αλλά λογικά συμπεράσματα. Η τελική κρίση όπως πάντα δική σας.
πηγη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου