Σήμα Facebook

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΙΑΦΗΣ | κινητο 6907471738


ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΠΟΡΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
Συνεχή Ροή Ειδήσεων από το νησί

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

τό καστρί τ’ὡριόχτιστο τοῦ Νήρικου,, κι ἀφέντευα Κεφαλωνίτες»

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ-ΑΝΑΝΕΩΣΗ--ΛΟΓΟ  ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ  ΣΧΟΛΙΩΝ
Νήρικο

     Η πόλη της Νήρικο, αναφέρεται στο έπος της Οδύσσειας, όταν ο γέροντας Λαέρτης αναπολεί τα νιάτα του, τότε που μπορούσε να οδηγήσει το στρατό του βασιλείου του, σε νικηφόρους πολέμους.

«αἴ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ καί Ἀθηναίη καί Ἄπολλον,
οἷος Νήρικον εἷλον, ἐϋκτίμενον πτολίεθρον,
ἀκτήν ἠπείροιο, Κεφαλλήνεσσιν ἀνάσσων,»

«Νά ’μουν, πατέρα Δία κι Ἀπόλλωνα καί σύ Ἀθηνά, σάν τότε
πού πῆρα τό καστρί τ’ὡριόχτιστο τοῦ Νήρικου ἀπαντίκρυ,
στή γλώσσα τῆς στεριᾶς, κι ἀφέντευα Κεφαλωνίτες»  
(ω 376-378)

     Απ’ τους περισσότερους αρχαίους αλλά και τους σύγχρονους μελετητές, η πανάρχαια πόλη της Νήρικο, τοποθετείται στο νησί της σημερινής Λευκάδας, που την ομηρική εποχή ήταν ενωμένη με την Ακαρνανία.

«Ο Πειραιάς ήταν παλιά νησί και βρισκόταν ακριβώς πέραν
και για αυτό τον ονομάσανε Πειραιά˙ αντίθετα η Λευκάδα
έγινε νησί από τότε που οι Κορίνθιοι κόψανε τον ισθμό,
ενώ παλιά ήταν μέρος της στεριάς. Γι’ αυτήν είναι που ο Λαέρτης λέει:
’’ Όπως όταν πήρα το Νήρικο[όχι Νήριτο] που εκτείνονταν
πολύ τα τείχη του και ήταν στην ακτή της ηπείρου’’
Εδώ συνέβη τεχνητή διακοπή της συνέχειας του εδάφους»
- .  -
«Η Λευκάδα ήτανε στην αρχαιότητα χερσόνησος της γης των Ακαρνάνων,
ο ποιητής την αποκαλεί«ἀκτήν ἠπείροιο»,ενώ την απέναντι απ’την Ιθάκη
και Κεφαλλονιά περιοχή αποκαλεί «ἤπειρον», κι αυτή είναι η Ακαρνανία˙  έτσι ώστε όταν λέει «ἀκτήν ἠπείροιο» την ακτή της Ακαρνανίας πρέπει να παραδέχεσαι.»                                                     
(Στράβων. Γεωγραφικά)

     Η πόλη Νήρικο, μαζί με ολόκληρη τη σημερινή νήσο Λευκάδα που τη φιλοξενούσε, θα πρέπει να ανήκε τη μυκηναϊκή εποχή, στα εδάφη που κατείχε το βασίλειο του Δουλιχίου που ήδη έχουμε αναγνωρίσει, ως άμεση προέκταση της Ακαρνανίας και γενικά της περιοχής της Ηπείρου. Αυτήν τη στενή συγγενική σχέση Λευκάδας - Ακαρνανίας, τη συναντάμε και στα μεταγενέστερα χρόνια, όταν οι Έλληνες συγκαταλέγανε την πόλη της Λευκάδας ή της Νήρικο, στο πολιτειακό καθεστώς της Ακαρνανίας και συνεχίζεται διαχρονικά μέχρι τις μέρες μας, όπου οι ιδιαίτερες λαϊκές παραδόσεις της Λευκάδας (τραγούδι, χοροί, ενδυμασία κ.α.), φαίνεται να ταυτίζονται περισσότερο με τις ηπειρώτικες, παρά με τις επτανησιακές.

« Πόλεις δέ οὗτοι( Ἃκαρνάνες ) ἔχουσι πλείονας
καί Λευκάδα ἐφ’ ἧς μέγας ἐστί κόλπος εἰς Ἰσθμόν φέρων. »
(Δικαίαρχος, Βίος Ελλάδος)



           Για το περίφημο κάστρο της Νήρικο, ο Λευκαδίτης ιστορικός Κ.Μαχαίρας, μας δίνει μια εκτενή περιγραφή των ερειπίων του, τα οποία εντοπίζονται κοντά στην πόλη της Λευκάδας.

«Εις απόστασιν δύο χιλιομέτρων προς νότον της σημερινής πόλης Λευκάδος και πεντακοσίων μέτρων από της δυτικής ακτής της μεταξύ Ακαρνανίας και Λευκάδος λιμνοθαλάσσης, εύρηται λοφοσειρά, εκτεινόμενη από βορρά προς νότον και απαρτιζόμενη εκ πέντε ή έξ λόφων, ων η υψηλότέρα κορυφή είναι εκατόν δέκα μέτρων. Επί των ανατολικών κλιτών της εν λόγω λοφοσειράς έκειτο η πόλις και πρωτεύουσα της Λευκάδος Νήρικος, περικλειομένη υπό τείχος, ούτινος διασώζονται εισέτι αρκετά λείψανα. Το τείχος είχε την αρχήν του από της ακτής της λιμνοθαλάσσης, βαίνον επί της ανατολικής πεδιάδος, εις διάστημα πεντακοσίων μέτρων, ένθα συνήντα τον λοφίσκον του σημερινού χωριού Καλλιγώνι, προϋχώρει μέχρι της σημερινής κρήνης καλουμένης Σπασμένη βρύση και κατέληγεν εις την ακτήν, ούτω, τα τείχη έφθανον εκατέρωθεν μέχρι της λιμνοθαλάσσης, η πόλις όμως, Νήρικος δεν εξετείνετο μέχρις αυτής, καταλαμβάνουσα, μόνον την ανατολικήν πλευράν της εν λόγω λοφοσειράς μέχρι της βάσεώς της, το δε σχήμα της ήτο σχεδόν ορθογώνιον, διαστάσεων 400 Х 1000 μέτρων. Εκ των λειψάνων των τειχών, τα υψηλότερα και τα’ αποτελούμενα εξ αλαξεύτων και ανωμάλων ογκολίθων, μη συνδεομένων διά τεχνητών μέσων, αλλά διά του βάρους αυτών, είναι αρχαιότατα και άτινα, λόγω της ιδιομόρφου κατασκευής των, εκαλούντο και καλούνται έτι και σήμερον Κυκλώπεια τείχη. Εις το μέσον της ρηθείσης λοφοσειράς υπήρχεν η Ακρόπολις της Νηρίκου, της οποίας σώζονται εισέτι λείψανα τινα της κυρίας πύλης, του περιβόλου καί τίνων δεξαμενών.»

     Ένα τέτοιο « ἐϋκτίμενον πτολίεθρον », ισχυρότατο κάστρο, κατάφερε να εκπορθήσει ο ηρωικός Λαέρτης στα νιάτα του και γι’ αυτό δικαίως περηφανευόταν. Η εκστρατεία αυτή, έγινε προφανώς, όταν στα χρόνια της βασιλείας του στην Ιθάκη, οι αιώνιοι ταραξίες του Ιονίου, οι Τάφιοι με αρχηγό τους τον Αγχίαλο, αδιαφορώντας για τη νόμιμη επικυριαρχία του Δουλιχίου (της Ακαρνανίας) στην Λευκάδα, κατέλαβαν την Νήρικο. Μαζί με την πόλη, πέρασε στα χέρια τους κι όλη η χερσόνησος της Λευκάδας, που ελεγχόταν απ’ αυτό το καίριο και καλά οχυρωμένο κάστρο. Ίσως να το έπραξαν αυτό οι Τάφιοι απ’ το Μεγανήσι, εκμεταλλευόμενοι την αναστάτωση που προκάλεσε η απόσχιση της Ακαρνανίας απ’ το βασίλειο του Αυγεία, όταν ο γιος του ο Φυλέας επαναστάτησε εναντίον του και με τη βοήθεια των πολιτικών του αντιπάλων, την κατέλαβε. Τότε μέσα στην αναταραχή, βρήκαν οι Τάφιοι την ευκαιρία, να διεκδικήσουν περισσότερα εδάφη στην κοντινή τους νήσο Λευκάδα.
    Φαίνεται όμως τελικά, ότι ο Λαέρτης, θέλοντας κι αυτός να επωφεληθεί απ’ τη δημιουργηθείσα κατάσταση και να κερδίσει για λογαριασμό του το νησί, έσπευσε να αναμιχθεί στον πόλεμο. Ο βασιλιάς της Ιθάκης και αρχιστράτηγος των Κεφαλλήνων, νίκησε τους Τάφιους στη μεγάλη μάχη της Νήρικο και κατέλαβε οριστικά τη σημαντική αυτή πόλη. Η απόκτηση ολόκληρης της Λευκάδας και το τέλος της σύρραξης Κεφαλλήνων-Ταφίων, όπως συνηθιζόταν τότε, προήλθε ύστερα από συμφωνία σύναψης ειρήνης και ανταλλαγής όρκων φιλίας μεταξύ των αντίμαχων ηγετών. Χαρακτηριστικό αντίστοιχο παράδειγμα, της ίδιας περίπου εποχής, έχουμε στη συνθήκης ειρήνης μεταξύ Αιγυπτίων - Χετταίων, το 1270 π.Χ, όπου ο Ραμσής Β΄ από τη μία πλευρά, με τον Χαττουσίλι από την άλλη, ονομάζονται αδελφοί και δεσμεύονται από κοινού, με υποσχέσεις πολιτικής αλληλοϋποστήριξης. Από τη στιγμή που ανάμεσα στους δύο εχθρούς, παρεμβλήθηκε το ιερό συμβόλαιο τερματισμού της εμπόλεμης κατάστασης, αναπτύχθηκε μια πλασματική φιλία ή ακόμη και συγγένεια, με απώτερο σκοπό να δέσει τους παλιούς αντίζηλους, σε αμοιβαίες υποχρεώσεις. Αμφότερα δε τα μέλη, ονομάζονταν «ξεῖνοι» (φίλοι) και η σχέση αυτή ήταν κληρονομική. Γι’αυτόν το λόγο, ο αντίπαλος του Λαέρτη στον πόλεμο, ο Τάφιος Αγχίαλος, παρουσιάζεται να έχει παλιά φιλική σχέση με αυτόν, όταν η θεά Αθηνά προσποιείται το γιο του, τον Μέντη, στον οποίο ο οίκος της Ιθάκης όφειλε φιλοξενία εκ συνθήκης.

«Μέντης Ἀγχιάλοιο δαΐφρονος εὔχομαι εἶναι
υἱός, ἀτάρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω.
ξεῖνοι δ’ ἀλλήλων πατρώϊοι εὐχόμεθ’ εἶναι
ἐξ ἀρχῆς, εἴ πέρ τε γέροντ’ εἴρηαι ἐπελθών
Λαέρτην ἥρωα,»

«Ἐπαίρομαι ὅτι τοῦ ἐμπειροπόλεμου Ἀγχίαλου εἶμαι
ὁ γιός Μέντης, καί ρήγας τῶν Ταφιωτῶν, πού ’ναι
ἀπό κούνια ναυτικοί.
…παλαιόθε εἴμαστε γονικοί φίλοι ἄς καμαρώνουμε
γι’ αὐτό. Ἄν θές πήαινε νά ρωτήσεις τόν ἡρωικό γερο-Λαέρτη.»
 ( α 180-181,187-188)


         Ο Τάφιος πολέμαρχος Αγχίαλος, αποκαλείται χαρακτηριστικά ως  «δαΐφρονος» (εμπειροπόλεμος), διότι διεξήγαγε το φιλόδοξο εκείνο αγώνα για τα εδάφη της Λευκάδας. Η απόσπασή της από το βασίλειο της Ήλιδας και η απεξάρτησή της απ’ το Δουλίχιο όπου ανήκε παλιά, ήταν τελικά το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής αναταραχής και της στρατιωτικής συμπλοκής. Τη νήσο όμως, δεν την απέκτησαν οι πολεμόχαροι Τάφιοι, αλλά ο Λαέρτης που με την έξυπνη παρέμβασή του, την εκπόρθηση του κάστρου της Νήρικο και την εκδίωξη των επίδοξων κατακτητών, κέρδισε δικαιωματικά τη προσάρτησή της στο βασίλειό του, μεταβιβάζοντάς την ως κληρονομιά στους διαδόχους του. Έτσι, η σημερινή Λευκάδα εννοείται με τον όρο «ἀκτήν ἠπείροιο» που χρησιμοποιεί ο Λαέρτης, καθώς παρουσιάζει τη στρατιωτική του επιτυχία επί της Νήρικο, με την οποία ενέταξε τελικά και τους ντόπιους κατοίκους στους υπηκόους του, αλλάζοντας φυσικά την προσφώνησή τους, από Επειούς σε Κεφαλλήνες, είτε το ήθελαν είτε όχι, λόγω της καθιέρωσης μόνιμης σχέσης υποταγής και εξάρτησης, προς το βασίλειο πια της Ιθάκης, το κράτος του προπάτορα βασιλιά Κέφαλου. 
     Δεν πέρασαν περισσότερα από τριάντα χρόνια απ’ την επέκταση αυτή του βασιλείου της Ιθάκης προς βορρά, όταν ξεκίνησε η εκστρατεία στην Τροία. Η καταγραφή των περιοχών που ανήκαν στον Οδυσσέα, στο γνωστό κατάλογο της Ιλιάδας, έγινε ενώ ήταν ακόμη πρόσφατη για την Ιθάκη, η νέα της κτήση. Η τωρινή νήσος Λευκάδα, διατήρησε μέσα σ’ αυτά τα λίγα χρόνια το πρώτινό της όνομα, αυτό που είχε όταν ανήκε ακόμη στο Δουλίχιο ως προέκτασή του, και δεν πήρε κάποια άλλη ονομασία, όταν έγινε ένα απ’ τα τμήματα του νησιωτικού βασιλείου της Ιθάκης. Εξακολούθησε να αποκαλείται απ’ όλους ως «Δουλίχιον», όπως είχε καθιερωθεί από παλιά, απ’ τους Αχαιούς της Ακαρνανίας που αποίκησαν την Λευκάδα. Αυτό όμως, ήταν που προκάλεσε τη σύγχυση στους μελετητές του Ομήρου. Όλοι αδυνατούσαν να αναγνωρίσουν σε ποιον τόπο αναφέρεται με το όνομα Δουλίχιο. Ήταν η επωνυμία ενός κράτους με βασιλιά τον Μέγη και ύστερα τον γιο του τον Άκαστο ή ενός νησιού του βασιλείου της Ιθάκης, και ποια ήταν η σχέση αυτών, με τις λέξεις «ἀκτήν ἠπείροιο» της Οδύσσειας και «ἤπειρον» της Ιλιάδας ;
          Ωστόσο, το τοπίο εύκολα ξεκαθαρίζει, αν αποδεχτούμε τελικά πως η Λευκάδα ως «Δουλίχιο», είναι αυτή που αντιστοιχεί στον πολύκροτο όρο «ἀκτήν ἠπείροιο», που ακούγεται στα υπερήφανα λόγια του Λαέρτη, όπως και στη λέξη «ἤπειρον», που συναντάμε στον «νηών κατάλογο» της Ιλιάδας. Η Λευκάδα, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή τόσο ως νησί, όσο κι ως χερσόνησος, εκλαμβανόταν ως ένα συνεχόμενο κι αλληλένδετο τμήμα του ηπειρωτικού κορμού της Ακαρνανίας και ολόκληρης της περιοχής εκείνης, που αργότερα προσδιορίστηκε ως Ήπειρος. Από εκεί προήλθε η ονομασία της Λευκάδας, το «ἤπειρον», που χρησιμοποιεί ο Όμηρος για το τέταρτο νησί του βασιλείου της Ιθάκης, για τους λειτουργικούς λόγους του έπους, όπως θα τους αναλύσουμε παρακάτω.
     Ευτυχώς για εμάς, η επιβεβαίωση της θέσεώς μας και η αλάθευτη επεξήγηση του όρου « ἀκτήν ἠπείροιο », δίδετε δια στόματος Όμηρου. Υπάρχει μια σκηνή, όπου ο Οδυσσέας φτάνοντας στην Ιθάκη, προσπαθεί θολωμένος να καταλάβει που βρίσκεται και στα λόγια του εντοπίζεται η ίδια ακριβώς έκφραση.

« ἦ πού τις νήσων εὐδείελος ἦέ τις ἀκτή
κεῖθ’ ἁλί κεκλιμένη ἐριβώλακος ἠπείροιο; »

« Μήν εἶναι κάποιο γραφικό νησί, μήν ἀκρωτήρι
στεριᾶς εὔφορης ἀπό θάλασσα τριγυρισμένο; »
( ν 234-235)
      Βλέπουμε λοιπόν, πως μια εκτεταμένη (ἐριβώλακος) περιοχή, η οποία  περιτριγυρίζεται από θάλασσα, θα μπορούσε γεωγραφικά, να είναι μόνο δύο πράγματα. Είτε ένα νησί εμφανέστατο από μακριά (εὐδείελο), όπως είναι η Ιθάκη(ι21), είτε μία χαρακτηριστικά μεγάλη γλώσσα στεριάς προς τη θάλασσα. Συνεπώς, με τη σιγουριά του γνήσιου λόγου του ποιητή, καταλήγουμε πως για τον ίδιο, «ἀκτήν ἠπείροιο» σημαίνει χερσόνησος, που σχεδόν περικλείεται τριγύρω από θάλασσα, έτσι ώστε να μοιάζει και με νησί, όπως ακριβώς είναι η Λευκάδα.
     Η απορία που είχε ο μπερδεμένος Οδυσσέας, ήταν λογικό να τεθεί από κάποιον στην εποχή του. Τα εδαφικά τμήματα που ξεχώριζαν μέσα στη θάλασσα ή αυτά που ενώνονταν με στενό ισθμό με τη στεριά, μιας και τότε δύσκολα τα ξεχώριζαν, τα θεωρούσαν ταυτόχρονα νησιά και χερσονήσους. Όπως για παράδειγμα, την Πελοπόννησο. Αυτό συνέβη σίγουρα και για την Λευκάδα, την οποία άλλες φορές θα την έβλεπαν σαν αναπόσπαστο μέρος της κοντινής της στεριάς και άλλες σαν ανεξάρτητο νησί, χωρίς κάποιο απ’ αυτά τα δύο να θεωρείται γενικά λάθος.
     Είναι βέβαιο, πως ο Όμηρος γνώριζε αυτό το χαρακτηριστικό της Λευκάδας, όπως και το κανονικό της όνομα, το «Δουλίχιον». Κάποιες φορές όμως, η διάρθρωση  του αψεγάδιαστου έργου του, τον ανάγκαζε να μην μπορεί να την αποκαλέσει έτσι και αντί αυτού, να χρησιμοποιήσει την παραπάνω γεωγραφική ιδιομορφία της, ως κύριο όνομα. Στον περιεκτικότατο κατάλογο των στρατιωτικών δυνάμεων του Τρωικού πολέμου, την κτήση του Οδυσσέα που εμείς ξέρουμε ως Λευκάδα, την αναφέρει ως «ἤπειρον» (Β 635), για λόγους σαφώς λειτουργικούς. Δεν ήταν δυνατόν να την ονομάσει κανονικά ως «Δουλίχιον», αφού πριν από λίγους στίχους, είχε καταγράψει τα εδάφη και του πολεμιστές ενός κράτους, που συμμετείχε στον πόλεμο της Τροίας, ως «Βασίλειο του Δουλιχίου» (Ακαρνανία και Εχινάδες νήσοι). Δεν ήθελε να υπάρχει στο κατάλογο, δύο φορές το όνομα Δουλίχιο, σε διαφορετικά μάλιστα βασίλεια. Πως θα μπορούσε ένα εδαφικό τμήμα, να εξουσιάζεται από δύο διαφορετικούς στρατηγούς - βασιλείς των Αχαιών ταυτόχρονα; Θα ήταν ανακρίβεια και θα προκαλούσε μεγάλη σύγχυση, το λανθασμένο συμπέρασμα πως αυτή η περιοχή υπάγεται τόσο στον Οδυσσέα, όσο και στον Μέγη. Άλλο ήταν το νησί Δουλίχιο του βασιλείου της Ιθάκης και άλλο το βασίλειο του Δουλιχίου στην Ακαρνανία. Ως εκ τούτου, δε δίδεται το συνηθισμένο όνομα της μυκηναϊκής Λευκάδας, αλλά αυτή αναφέρεται περιφραστικά, ως «ηπειρωτικό» τμήμα ή περιοχή της ηπείρου, που ανήκει φυσικά στην επικράτεια της Ιθάκης.
     Παρόλη όμως τη φροντίδα του ποιητή, για την αποφυγή ανομοιομορφίας στον «νηών κατάλογο», αντιθέτως μεταξύ των δύο έργων του, δε φαίνεται να λαμβάνει την ίδια μέριμνα, για τη διάκριση στην ονοματολογία της Λευκάδας, μιας και το θέμα και η πλοκή των δύο επών, διαφέρει κατά πολύ. Έτσι η επωνυμία «Δουλίχιον», που στην Ιλιάδα αντιστοιχεί μόνο στο γνωστό βασίλειο, στην Οδύσσεια χρησιμοποιείται κατά κόρον, μαζί με το «ἀκτήν ἠπείροιο», για τη νήσο-χερσόνησο Λευκάδα. Αυτή άλλωστε, σε αντίθεση με την Ακαρνανία, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτό το έπος, αφού από εκεί κατάγονταν οι περισσότεροι μνηστήρες. Μία και μοναδική φορά, είναι αναγκαία η αναφορά στο βασίλειο του Δουλιχίου, όταν αυτό θα είναι ο επιθυμητός προορισμός του ψευτο-ναυαγού Οδυσσέα, μετά την υποτιθέμενη αναχώρησή του από τη Θεσπρωτία (ξ334-336). Και πάλι όμως, ο Όμηρος δε μας αφήνει να ολισθήσουμε στη σύγχυση, καθώς αναφέρει, ενώ φαινομενικά δεν είναι απαραίτητο, ως άρχοντα του Δουλιχίου τον Άκαστο, τον γιο του Μέγη. Κατ’ αυτόν τον απλό τρόπο, ο ακροατής που γνωρίζει για την πολιτική κατάσταση των περιοχών της δυτικής Ελλάδας των Αχαιών, θα καταλάβει αμέσως, ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για την Ακαρνανία ως Δουλίχιο. Το νησί της Λευκάδας ξεχωρίζει απ’ αυτήν, γιατί δε θα μπορούσε να έχει άλλο βασιλέα, πλην του Οδυσσέα. 

     Απ’ τη Λευκάδα - Δουλίχιον κατάγεται ο Αμφίνομος, ο αρχηγός των μνηστήρων απ’ αυτήν την περιοχή του βασιλείου του Οδυσσέα.

«τοῖσιν δ’ Ἀμφίνομος ἀγορήσατο καί μετέειπε,
Νίσου φαίδιμος υἱός, Ἀρητιάδαο ἄνακτος,
ὅς ῥ’ ἐκ Δουλιχίου πολυπύρου ποιήεντος
ἡγεῖτο μνηστῆρσι,»

«ὁ Ἀμφίνομος μόνο μίλησε, ὁ διαπρεπής γιός τοῦ Νίσου,
τοῦ ὁποίου πατέρας ἦταν ὁ ρήγας Ἄρητος. Εἶχ’ ἔρθει
ἀπ’ τό Δουλίχιο, τό καταπράσινο καί πολύκαρπο, τῶν
μνηστήρων πρωτοστάτης»
( π 394-397)

   Οι 52 μνηστήρες, οι οποίοι ήρθαν από το Δουλίχιο και διεκδίκησαν την Πηνελόπη μαζί με την εξουσία, όχι ως Επειοί αλλά ως Κεφαλλήνες και ίσοι υπήκοοι του βασιλείου της Ιθάκης, δικαιολογούνται εύκολα ως προς το θράσος τους και το μεγάλο αριθμό τους. Φτάνει μόνο να σκεφτούμε, πως η ιδιαιτέρα πατρίδα τους, το νησί τους, ήταν νεοαποκτηθέν σε σχέση με τα άλλα νησιά και οι κάτοικοί του, δεν είχαν την απόλυτα αφοσιωμένη στον Οδυσσέα, πατριωτική συνείδηση των υπολοίπων Κεφαλλήνων. Έτσι, αντίθετα απ’ αυτούς, από το κεντρικό νησί του βασιλείου, απ’ το νησί της Ιθάκης-Κεφαλλονιάς, προέρχονταν απλώς και μόνο δώδεκα μνηστήρες, λόγω του παραδοσιακού σεβασμού προς το πρόσωπο του φυσικού τους βασιλιά, ενώ κι αυτοί οι λίγοι, ήταν οι πιο αχάριστοι και οι πιο αδίστακτοι που υπήρχαν στη χώρα, όπως ο Αντίνοος.

«Ἀλλά ὁ πρωταίτιος κεῖται ἤδη νεκρός, ὁ κύριος φταίχτης,
ὁ Ἀντίνοος· δικές του δουλειές εἶναι τοῦτα, ὄχι τόσο
γιατί πεθύμαε ἤ χρειαζόταν γάμο, παρά στό νοῦ του
γιατί ἄλλα εἶχε, πού δέν τοῦ τά ἐκτέλεσε ὁ γιός τοῦ Κρόνου:
νά πάρει στο θεόκτιστο Θιάκι τή βασιλεία ἐκεῖνος,
τόν γιό σου ἀφοῦ πρῶτα παραφυλάξει καί σκοτώσει.»
( χ 48-53)

     Το πλήθος των μνηστήρων απ’ το νησί Δουλίχιο, που αντιστοιχεί βέβαια σε τουλάχιστον ισάριθμες, ευκατάστατες οικογένειες ντόπιων γαιοκτημόνων, δείχνει επίσης το μέγεθος του πλούτου της νήσου Λευκάδας, απ’ την αρχαιότητα κιόλας. Πρόκειται για ένα νησί, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο σε έκταση εδαφών, με χαρακτηριστική κτηνοτροφική ανάπτυξη, αλλά και με έντονη γεωργική δραστηριότητα απ’ τους κατοίκους του. Ως φιλόδοξη, πλούσια και πολυάνθρωπη περιοχή, είναι απόλυτα λογικό, να ξεπέρναγαν σε πλήθος οι μνηστήρες της, τους υπολοίπους απ’ τα αλλά δύο εξωτερικά νησιά του βασιλείου του Οδυσσέα. Της κακοτράχαλης Σάμης (σημερινή Ιθάκη) και της δασωμένης Ζακύνθου, απ’ όπου είχαν αφιχθεί στο παλάτι εικοσιτέσσερις και είκοσι μνηστήρες αντίστοιχα, όλοι με την ίδια επαίσχυντη κι ανάρμοστη συμπεριφορά.

24 σχόλια:

  1. Και καλά πως βρέθηκαν 52 μνηστήρες γόνοι δηλαδή επιφανών οικογενειών και πλουσίων φυσικά, σε ένα νησί όλο βουνά όχι δηλαδή έφορο? Για ποια πολυάνθρωπη γεωργική και κτηνοτροφική νήσο μιλάμε? Που το είδες γραμμένο ανά τους αιώνες? Βρές μου κάποιο στοιχείο όχι υποθετικό, που να στηρίζει την άποψή σου.
    Πληρώνανε μίζα οι Ακαρνάνες (του πέρα Δουλιχίου) και έβγαζαν ταυτότητα Λευκάδας, (του από δω Δουλιχίου) μήπως? Λαθρομετανάστευση μου θυμίζει αυτό.
    Χουά χα χα χα χα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μην το πεις αυτό στους Λευκαδιστές (υποστηριχτές της θεωρίας Λευκάδα=Ιθάκη), γιατί θα σε στήσουν στον τοίχο. Αν διαβάσεις τα επιχειρήματά τους και τα στοιχεία που παραθέτουν, για τον αγροτικό πλούτο του νησιού τους, είναι σίγουρο ότι θα σε πείσουν. Παραθέτω τις σχετικές πληροφορίες που δίνει η wikipedia: " η συχνή ενασχόληση των κατοίκων με τη γεωργία, την αμπελουργία, την ελαιουργία και την αλιεία απ' τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του τόπου."
    Πάντως, ηθελημένα πάλι και με σκοπιμότητα, παραβλέπεις τον κύριο λόγο που οδήγησε τους 52 μνηστήρες στο παλάτι. Την έλλειψη σεβασμού και συναισθηματικών δεσμών, με τη γενιά του Οδυσσέα και τον βασιλικό οίκο της Ιθάκης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εγώ βρίσκω πολύ κατατοπιστικές τις αναλύσεις, και σκέψεις του Σάκη,,
    το Ομηρικό τοπίο ήταν αρκετά μπερδεμένο, και γι΄αυτό δεν έχουμε
    καταφέρει να το ξεμπερδέψουμε! Κάποιες αναρτήσεις στο συνολο είναι ομολογω
    γενικά υπέμετρα αισιοδοξες, και παράτολμες, και είναι ρίσκο που τις γράφουμε
    φίλτατε Αρις με γνώση ότι τις γράφουμε επώνυμα,,και κίνδυνο να μας φορέσουν κανά ζουρλομανδία
    ,,αλλά όπως και η Οδύσσεια εκτός τα σοβαρά ιστορικά γεγονότα τα περιέβαλε με μυθολογικά
    για να προστεθει το αλατοπίπερο ,και να γίνει δελεαστικό στην ανάγνωση
    ,έτσι και σε αυτές τις παράτολμες αναρτήσεις,,,που μπαίνουν ,
    βάζουμε και λίγο σάλτσα, και όμορφα φωτομονταζ μέσω του πολύ καλού Αβρααμ
    για να σας παρακεινούμε να μας σχολιάζετε!! Τα σχολιάκια σας μας δίνουν Τροφή
    να δικαιολογούμε και να προσπαθούμε να λύσουμε τις απορείες σας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λοιπόν τι καταφέρνεις με τη θεωρία σου Λευκάδα = Δουλίχιο φίλε Σάκη:
    Από τη μιά υπάρχει ένα νησί ακριβώς απέναντι από την αρχαία Ήλιδα, είναι έφορο ΄με μετέπειτα αποικίες άρα πολυπληθές. Οι κάτοικοι (έποικοι) είναι Αζάνοι από τη ΒΔ Αρκαδία που δεν έλαβαν μέρος στο Τρωικό πόλεμο, άρα ο ποιητής τους θέτει σαν Επειούς μιας και το κομμάτι αυτό της Αρκαδίας δεν φαίνεται και πολύ ξεκαθαρισμένο μεταξύ Αζάνων- Επειών και έτσι βάζει το Μέγη κάπου στην Ιλιάδα αρχηγό των Επειών (της Ζακύνθου) γιατί οι Αζάνοι δεν είχαν λάβει μέρος στο πόλεμο. Άρα έχει όλες τις προδιαγραφές των δύο επών πλην του ονόματος που δικαιολογείται πανεύκολα με την μετονομασία του παλαιού ονόματος Δουλιχίου στο όνομα της πρωτεύουσας Ζάκυνθος.
    Και από την άλλη εσύ φέρνεις κυριολεκτικά τον κόσμο ανάποδα για να αποδείξεις κάτι τελείως υποθετικά,( ότι δηλαδή το Δουλίχιο είναι η Λευκάδα), χωρίς κατά τη γνώμη μου τίποτε να το δικαιολογεί.
    Εδώ εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά, γιατί δε μπορώ να συζητάω τα ίδια και τα ίδια.
    Απόψεις σου όλα αυτά φίλε Σάκη, αλλά αν πρόσεξες κάνεις υπόθεση και στο υποτιθέμενο τοποθετείσαι πάλι με υπόθεση.
    Αυτό μαθηματικά λέει λιγοστές πιθανότητες επιτυχίας.
    Συνέχιστο όμως έχω περιέργεια να δώ που θα φτάσεις, μιας και εγώ μπορώ να αποδεχτώ υποθέσεις που στηρίζονται σε απλή λογική, ελείψει φαντασίας ίσως.
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι ωραία που θα ήταν, να έλεγα κι εγώ έτσι απλά, ότι κατέχω την αλήθεια και ξέρω την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων, ακριβώς όπως έγιναν, αντί να κάνω ακροβασίες και υποθέσεις επί υποθέσεων. Τουλάχιστον για τον εαυτό μου, ευτυχισμένος μέσα στην αυταρέσκειά μου, θα είχα δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά μου και θα είχα λύσει όλα τα προβλήματα της ομηρικής γεωγραφίας, που κάποιους άλλους ταλανίζουν αιώνες τώρα.
    Όμως δυστυχώς, στην πράξη και για την αληθινά αντικειμενική κι επιστημονική θεώρηση, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μέχρι να βρεθεί (εάν γίνει και ποτέ), κάποια επιγραφή που να μας αποδεικνύει στα σίγουρα, την ομηρική ταυτότητα του κάθε τόπου, το μόνο που μας μένει να κάνουμε, είναι αυτές οι «ενοχλητικές» υποθέσεις. Πάντα όμως με γνώμονα την κοινή λογική και βασισμένοι στα βασικά κείμενα, εκ των οποίων προέκυψε η ανάγκη να αναζητήσουμε την πραγμάτωσή τους στον κόσμο μας. Ήτοι, τα Ομηρικά έπη.
    Αυτά τα δύο μέσα (λογική και έπη), τα οποία προσπαθώ πάντα να ακολουθώ στην έρευνα που διαβάζετε, δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να μου αμφισβητήσει την πιστή τήρησή τους. Αυτό βέβαια αποτελεί μια πρόκληση, σε όποιον θέλει να αναζητήσει ανακρίβειες, αντιφάσεις και κενά σημεία στις «υποθέσεις» μου.
    Κάτι που θα μπορούσα κάλλιστα να πράξω, αμφισβητώντας τη θεωρεία Ζάκυνθος=Δουλίχιο (και υποθέτω Λευκάδα=Ζάκυνθος, αν αυτό δεν είναι το άνω κάτω στη γεωγραφία, τότε τι είναι;).
    Ως δείγμα, ένα και μόνο παράδειγμα των διαφωνιών μου θα αναφέρω, αν και υπάρχουν πολλές «τρύπες» που «μπατάρουν τη βάρκα», με την προσωνυμία των μνηστήρων από το Δουλίχιο. Πώς είναι Επειοί οι κάτοικοι του Δουλιχίου και οι 52 μνηστήρες εκ Δουλιχίου, Κεφαλλήνες (γιατί έτσι τους αποκαλεί ο Όμηρος πολλές φορές, ίσους διεκδικητές του θρόνου της Ιθάκης) ; Ως γνωστό, εγώ έχω δώσει απάντηση. Περιμένω λοιπόν για αυτό και για την αρχή (ας μην το χοντρύνουμε ακόμα), μια διαφορετική απάντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το «πριν το χοντρύνουμε» ξέρεις τι μου θυμίζει? Δύο γιατρούς πάνω από έναν άρρωστο που τσακώνονται μεταξύ τους αντί να προσπαθούν να βρουν την αρρώστια.
      Το συνειρμό για τη δεύτερη ταυτοποίηση εσύ τον έκαμες.
      Και για το Δουλίχιο (Ζάκυνθο) γνωρίζεις πολύ καλά ότι αποκόπηκε (αν ισχύει) από το βασίλειο των Κεφαλλήνων μετά τη μνηστηροφονία. Άρα οι μνηστήρες ονομάζονταν Κεφαλλήνες.
      Δεν είμαι απόλυτος στην υπόθεσή μου όσο νομίζεις, αλλά θα είμαι όσο δε βλέπω να ξεκινά κανείς ψάχνοντας τα πιο πιθανά σημεία.
      Η τοποθεσία της Ομηρικής Ιθάκης είναι όπως το καρπούζι. Για να σου βγεί καλό ξεκινάς από την όλη του εμφάνιση πρώτα. Απλά πρέπει να ξέρεις από καρπούζια.

      Και εγώ τουλάχιστο θα είμαι πάντα φίλος με αυτούς που έχουν το «μικρόβιο» για την ανεύρεση της Ομηρικής Ιθάκης, γιατί φανερώνουν ανθρώπους με αρεστά προς εμένα ενδιαφέροντα» και μια ιδιαίτερη ποιότητα χαρακτήρων.
      Γειά σου φίλε.

      Διαγραφή
  6. Γεια σου και σε σένα.
    Ο Όμηρος και κατά συνέπεια η ομηρική έρευνα, έχει όλα αυτά τα θετικά-θεραπευτικά στοιχεία που κουβαλάει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός και είναι κρίμα που οι νεοέλληνες δε ξέρουν τι θησαυρό έχουνε στα χέρια τους. Ελπίζω μόνο να υπάρχουν εκεί έξω κάποιοι, που επηρεασμένοι από τη δική μας προσπάθεια, ενδιαφερθούν και επωφελούμενοι από το ταξίδι, κι όχι απαραίτητα από την ανεύρεση της ομηρικής Ιθάκης, και φτάσουν στην δική τους ολοκλήρωση. Εμείς τουλάχιστον το παλεύουμε.
    Τώρα για το θέμα μας, θα ήταν καλύτερο να ξεκαθαρίσεις τις θέσεις σου για την ομηρική γεωγραφία του Ιονίου, ώστε να μην υποθέτω συμπερασματικά λάθος πράγματα. Αν δεν είναι σύμφωνα με εσένα, Λευκάδα=ομηρική Ζάκυνθος, τότε βρίσκοντας το Δουλίχιο, θα χάσουμε ένα άλλο νησί. Όσον αφορά στην πολιτική εξέλιξη των πραγμάτων, μετά την μνηστηροφονία, δε ξέρω πως συμπεραίνεις την απόσχιση του νησιού Δουλίχιου, από το βασίλειο της Ιθάκης, καθώς ο Όμηρος δεν δίνει κανένα απολύτως τέτοιο στοιχείο. Εξάλλου τα έπη του τελειώνουν σχεδόν με αυτό το επεισόδιο. Αν υποθέτεις ότι θύμωσαν και επαναστάτησαν, τότε ο Οδυσσέας και στη συνέχεια ο Τηλέμαχος, θα έμεναν χωρίς βασίλειο, μιας και μνηστήρες είχαν όλα τα νησιά του.
    Για να γίνω πιο ακριβής στο ερώτημά μου, επαναλαμβάνοντας το αναδιατυπώνω.
    Πως είναι δυνατόν οι κάτοικοι του Δουλιχίου, οι οποίοι συμμετέχοντες στον Τρωικό πόλεμο, ονομάζονται Επειοί ( ακόμη κι αν είναι νησί όπως το θέτεις, μαζί με τις Εχινάδες), να αποκαλούνται στην Οδύσσεια Κεφαλλήνες, στη διεκδίκηση 52 από αυτούς, της Πηνελόπης, 10 χρόνια μετά την λήξη του Τρωικού πολέμου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μπήκα στη σκέψη ότι υποθέτεις ότι η Ζάκυνθος επαναστάτησε μετά τη μνηστηροφονία όπως υπάρχει μία πληροφορία, γι΄αυτό το έβαλα και σε παρένθεση.
    Αφού δεν ισχύει αυτό τότε που το πρόβλημα?
    Η ερώτηση είναι στον αέρα.
    Αφού το Δουλίχιο (Ζάκυνθος) ανήκε κατά το Έπος της Οδύσσειας στο βασίλειο των Κεφαλλήνων, Κεφαλλήνες θα τους έλεγε ο Όμηρος.

    Τώρα μεταξύ Ιλιάδας και Οδύσσειας υπάρχουν κάποιες διαφορές που προβλημάτισαν σε σοβαρό βαθμό τους μέχρι τώρα ερευνητές ως προς το χρόνο που γράφτηκαν κλπ.
    Με τη λογική σου και τους Σάμιους έπρεπε να τους λέει Λέλεγες, Τάφιους, Τηλεβόες κλπ.

    Και κάτι για τον διαχειριστή.
    Αν το σχόλιο που έσβησε το θεώρησε ακατάλληλο για μένα να το βάλει πάλι να το διαβάσω.
    Και για τη μάνα μου να λέει ελεύθερα.
    Ο καθένας δίνει από αυτά που έχει όπως έλεγε ο αγαπητός Λασκαράτος.
    Τον παρακαλώ λοιπόν να το αναρτήσει.
    Εκτός αν υπάρχει άλλο πρόβλημα που δε με αφορά.
    Και όταν λέει κάτι ο aris το λέει και το πιστεύει.
    Πλιζ λοιπόν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάποτε είχες πει ότι έχω την μύγα και μυγιάστηκα. Φίλε μου μάλλον μυγιάστηκες και εσύ τώρα, γιατί η κενή ανάρτηση διαγράφηκε από εμένα, όχι γιατί έλεγα κάτι πρόστυχο, ακατάλληλο κ.τ.λ., αλλά ο γνωστός δαίμον (οικτρή δικαιολογία), ανάρτησε δύο φορές το ίδιο κείμενο.
    Ομολογώ πως δεν μπορώ να ακολουθήσω το σκεπτικό σου σε μερικά σημεία, αλλά ίσως να μη φταις εσύ για αυτό.
    Δεν σου έδωσα να καταλάβεις, το ερώτημα, για αυτό το επαναδιατυπώνω με τα εξής δεδομένα:
    1. Τα έπη Οδύσσειας και Ιλιάδας είναι αλληλένδετα και το πρώτο συνέχεια του δεύτερου, γραμμένα από τον ίδιο ποιητή και δεν είναι εποικοδομητικό να αμφισβητούμε όσα γράφονται σε αυτά. Δεν μπορεί επίσης, να γράφει το ένα κάτι που αναιρεί το άλλο έπος.
    2. Το Δουλίχιο συμμετείχε στον πόλεμο με πολεμιστές Επειούς.
    3. Το νησί Δουλίχιο έστειλε στην αυλή του Οδυσσέα, 52 μνηστήρες.
    4. Οι μνηστήρες από το Δουλίχιο, είναι ίσοι με τους υπολοίπους μνηστήρες και όλοι ονομάζονται Κεφαλλήνες (όχι λόγω καταγωγής, αλλά λόγω πολιτικής εξάρτισης από τον Κέφαλο, όπως οι Καδμείοι στο Βασίλειο της Θήβας, λόγω του Κάδμου).
    5.Το Δουλίχιο δεν έπαψε να υπάρχει μετά τον Τρωικό πόλεμο, αφού και ο Όμηρος το αναφέρει ως βασίλειο του Άκαστου στην Οδύσσεια. Μήπως έγινε ξαφνικά κτήση των Κεφαλλήνων κι αν ναι ποιος το κατάκτησε για λογαριασμό της Ιθάκης;

    Αν υπονοείς ότι μέχρι να έρθει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, οι μνηστήρες από το Δουλίχιο, άλλαξαν το όνομά τους έτσι επειδή το ήθελαν, θα πρέπει να δώσεις και έναν λόγο. Αν με αφήνεις πάλι να υποθέσω, θα έλεγα πως πονηρά σκεπτόμενοι, θέλησαν να κερδίσουν το βασίλειο του Οδυσσέα και για αυτό μεταμφιέστηκαν από λύκοι σε πρόβατα. Όμως θα τους άφηναν έτσι απλά, οι υπόλοιποι original Κεφαλλήνες, να μπουν στο παιχνίδι; Κάπως δύσκολο, οπότε το ερώτημα παραμένει:

    Πως εξηγείται η απόδοση του ονόματος Επειοί, στους κατοίκους του Δουλιχίου και του ονόματος Κεφαλλήνες, στους μνηστήρες που ήρθαν από το Δουλίχιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πολλα τα ερωτηματα ,οσο προχωραμε αντι να λυνουμε βάζουμε κιάλλα,,! τελικά δεν ειναι επιτυχια να λύσεις ένα γρίφο,επιτυχια ειναι να τον φτιαξεις χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μην μπερδεύεσαι. Το ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς έχω δώσει ήδη την απάντηση. Απλώς τίθεται προς προβληματισμό και επιπλέον απόδειξη της θεωρίας που υποστηρίζω, ότι ομηρικό νησί Δουλίχιο = Λευκάδα, ενώ ομηρικό Βασίλειο Δουλιχίου = Ακαρνανία. Μπορεί η αλήθεια (το πραγματικό καρπούζι που λέει και ο φίλος μας)να είναι απλή, αλλά δεν είναι εύκολη και άνευ κόστους, γιατί έτσι δε θα είχε ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ίσως τώρα να σε κατάλαβα περισσότερο αλλά χοντρικά σου έχω ήδη απαντήσει.
    Να βάλω και εγώ τις υποθέσεις μου λοιπόν.
    Το Δουλίχιο (Ζάκυνθος) πρέπει να έγινε μέρος του βασιλείου των Κεφαλλήνων επί Λαέρτη.
    Ο Λαέρτης ο οποίος συμπερασματικά ήταν αυτός που έκανε ισχυρό το βασίλειο βοήθησε τον Φυλέα (πατέρα του Μέγη) να το κατακτήσει από τους ήδη υπάρχοντες κατοίκους οι οποίοι δεν ήταν και εύκολοι αντίπαλοι (βλέπε ακρόπολη Ψωφίδα και πόλη ισχυρή Ζάκυνθο), ίσως τον πάντρεψε και με την αδελφή του Κτιμένη (Ευστάθιος Ιλ 305, 15) λέω ίσως εντάξει? ,και τον είχε αρχηγό και τοποτηρητή Δουλιχίου και Εχινάδων, διοικητικά όμως κάτω από αυτόν.
    Θα με ρωτήσεις γιατί, αλλά εδώ σταματάω. Όχι βέβαια γιατί δεν έχω απάντηση, για δικούς μου λόγους.

    Τώρα με τη μύγα που λες: Ποια μύγα ρε γαμώτο, το τι ακριβώς έγινε γιατί δεν ήμουν συγκεντρωμένος όταν έγραφα το προηγούμενο σχόλιο και να σου πω φίλε Σάκη δε θα πιστέψεις.
    Αφού το έστειλα σκεφτόμουν ποιος μπορεί να έστειλε σχόλιο και γιατί να βρίζει. Μετά σκεφτόμουν μήπως έβριζε άλλους. Σα το ανέκδοτο με το γρύλο το έκαμα (δε ξέρω αν το γνωρίζεις χα χα χα) και ξαφνικά γυρνάω να δω ποιος το στέλνει και βλέπω εσένα και από κάτω ακυρωμένο από το συγγραφέα, όχι τον διαχειριστή που του τα έχωσα και αυτού λίγο.
    Τώρα πως γίνανε όλα αυτά δε ξέρω, πιστεύω γιατί μου αποσπούσαν τη προσοχή συνέχεια ).
    Συγνώμη για το μπλέξιμο και από σένα και από το διαχειριστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι αδελφή του Κτιμένη αλλά κόρη του.
      Μας φάανε τα σόγια χα χα χα.

      Διαγραφή
  13. Aυτό δεν είναι απάντηση βέβαια.Για αυτό θα κρατήσω τη δική μου θέση, μέχρι να βρεθεί κάποιος να προβάλει κάτι καλύτερο και καταθέσει μια ολοκληρωμένη ερμηνεία, η οποία να καλύπτει όλες τις παραμέτρους του ζητήματος, σε βαθμό καλύτερο από το δικό μου. Πάντα με γνώμονα τη λογική και το ομηρικό κείμενο.
    Στη Σάμη και όχι στο Δουλίχιο, είχε δοθεί ως νύφη η αδελφή του Οδυσσέα, η Κτιμένη, η οποία παντρεύτηκε κάποιον τοπικό αριστοκράτη.
    «τήν μέν ἔπειτα Σάμην δ’ ἔδοσαν καί μυρί’ἕλοντο» (ο 367)
    «πάντρεψαν μέ ἀνταλλάγματα μύρια στή Σάμη ἐκείνην»
    Ίσως να πήγαν μήνα του μέλιτος στο νησί της Σάμης, όπου τέλεσαν και τους γάμους τους, αλλά δε νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΩΡΑΙΑ ΗΚΟΥΒΕΝΤΑ,,, ΑΛΛΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΟ ΣΟΙ,, ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ Η ΚΥΡΙΑ GOOGLE ΓΝΩΡΙΖΕΙ,,ΕΠΕΙΔΗ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΓΟΡΙ ΤΟΥ ΛΑΕΡΤΗ ,,ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΥΠΟΝΕΙΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟΥ ΣΙΣΗΦΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥΡΓΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ,,, ΚΑΙ Ο ΛΑΕΡΤΗΣ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ,, ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΓΑΜΠΡΟΙ ,,ΟΣΟ ΕΛΕΙΠΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑΝ?? ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΔΗΛΑΔΗ ΧΑΧΑ!~

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν έχει και πολύ σημασία ποιόν πήρε η Κτιμένη νομίζω, άλλωστε γνωρίζω αυτό που γράφεις όμως σέβομαι όλες τις πληροφορίες. Το ερωτηματικό στο τόνισα στο κείμενο και δε θα έπρεπε να το σχολιάσεις (δεοντολογικά).
    Και γιατί ορέ Σάκη η δική σου κατάληψη τση Λευκάδας να υπερτερεί τση δικής μου της Ζακύνθου? Το ΄πες πρώτος να πούμε?
    Έχει και συνέχεια φίλε και πολύ καλή μάλιστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μήπως "υπερτερώ" λόγω επιχειρημάτων; Για εμένα, μιας και μιλάμε για τα ομηρικά έπη, πρώτα ισχύει αυτό που λέει ο Όμηρος και μετά όλοι οι άλλοι και η παράδοση.
    Άντε λοιπόν να δούμε που το πας. Πάντως με το τσιγκέλι στα βγάζουμε φίλε. Μάλλον θέλεις να μας κρατάς σε αγωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΄Δεν περίμενα τέτοια διαστρέβλωση του Ομηρικού κειμένου! Τόση φαντασία! Τόση παραποίηση! Ο Όμηρος μας βεβαιώνει ότι ο Κρητικός (Οδυσσέας) που τον έστειλε ο Βασιλιάς Φείδων στο Δουλίχιο, το οποίο διέθετε μεγάλο εμπορικό στόλο με την παράκληση να τον στείλει ο γιός του Μέγη με πλοίο στην Κρήτη, σταμάτησε λίγο νωρίτερα απ' το Δουλίχιο σε μια αμμουδιά της Ιθάκης για να μαγειρέψουν και να φάνε. Τον έδεσαν λοιπόν στο πλοίο, απόπου ο Οδυσσέας τους ξέφυγε και τράβηξε στον Εύμαιο, όπου την άλλη μέρα έγινε ο αναγνωρισμός με τον Τηλέμαχο. Αυτό σημαίνει ξεκάθαρα πως το Δουλίχιο ήταν νοτιότερα της Ομ. Ιθάκης. Άλλωστε αυτό το βεβαιώνει και σε άλλα εδάφια, ότι τα Δουλίχιόν τε Σάμη τε και υλήεσσα Ζάκυνθος ήταν κοντά κι απέναντι από την Ηλεία (Ήλιδος άντα) και μόνο η Ομ. Ιθάκη δεν ήταν, αλλά ήταν πολύ απόμακρη. Σε πάρα πολλά σημεία άλλωστε είναι φανερό αυτό. Έπειτα η Κεφαλονιά συνδέεται από τον Ποιητή με την Σάμη σαν αιώνιο ζεύγος με το Δουλίχιο. 4-5 φορές αναφέρει ο Όμηρος τη φράση Δουλίχιόν τε Σάμη τε στο διάμεσο μεταξύ Ιθάκης και Ζακύνθου. Επίσης το Δουλίχιο ήταν το μεγαλύτερο νησί του Βασιλείου του Οδυσσέα, έστειλε τους περισσότερους μνηστήρες στην Πηνελόπη, έστειλε τα περισσότερα πλοία ακόμη κι από τον Οδυσσέα (και υπάρχει ειδικός λόγος υπό την διοίκηση του Μέγη - η μάνα του Μέγη αδερφή του Οδυσσέα - και μάλιστα τον Μέγη τον πήρε μαζί του ο Οδυσσέας μέσα στον Δούρειο Ίππο, γιατί του είχε μεγάλη εμπιστοσύνη, σε αντίθεση με τον πατέρα του Φυλέα, στον οποίο δεν εμπιστεύονταν ο Οδυσσέας μιας και κατέθεσε εις βάρος του πατέρα του Αυγεία στη δίκη για την Κόπρο και την αμοιβή στον Ηρακλή. Γι' αυτό άλλωστε και ανέθεσε στον Μέγη το Δουλίχιο κι όχι στον πατέρα του! Υπάρχουν πάμπολλα στοιχεία ότι το Δουλίχιο, το μεγαλύτερο νησί του Οδυσσέα υποχρεωτικά είναι η Κεφαλονιά, που είναι το μεγαλύτερο νησί των Επτανήσων! Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια της Χαλιμάς!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Άλλωστε αν ήταν η σημερινή Ιθάκη ή η Κεφαλονιά η Ομ. Ιθάκη, ο Τηλέμαχος μετά την Ηλεία ερχόμενος από την Πύλο δεν θα έστριβε προς τις Εχινάδες (και μάλιστα έχοντας την εντολή της Θεά Αθηνάς να μην πλησιάζει κανένα νησί γιατί του έχουν στήσει καρτέρι δολοφονικό οι μνηστήρες, αλλά θα πήγαινε κατ' ευθείαν προς τον Πόρο και μάλιστα θα έφτανε γύρω στα μεσάνυχτα, ή στο Νότιο Θιάκι, όπου ήταν ο Εύμαιος μετά από τρεις ώρες και μάλιστα αφού είχε ξεφύγει από την Ιθάκη δεν υπήρχε πλέον άλλο νησί για να φοβάται. Για να κάνει τη στροφή προς τις Εχινάδες σαφέστατα πήγε για να πάρει τον Σιρόκο (Εύρο) πιό πρύμνα και να πάει κατά το δυνατό μακρύτερα καιβορειοδυτικότερα προς το νότιο μέρος της Ομ. Ιθάκης-Λευκάδας, όπου και είχε να περάσει από επικύνδυνο νησί Αστερίς (Αρκούδι), ακριβές αντίγραφο της Αστερίδας, σύμφωνα με τις Ομηρικές περιγραφές και να φτάσει κοντά στον Εύμαιο με το χάραμα, όπως μας περιγράφει ο ίδιος ο Όμηρος. Και μόνο η στροφή προς Εχινάδες μας οδηγεί ότι ήθελε να πάει όσο το δυνατόν μακρύτερα και βορειοδυτιότερα με τον Σιρόκο. Ο Σιρόκος ως γνωστόν, έρχεται από το Σινά και την Αίγυπτο περνάει πάνω από ένα τεράστιο μέρος της Μεσογείου και φέρνει μαζί του τεράστιες ποσότητες υγρασίας και ομίχλης (θολούρας) που καθιστούν αδύνατη την ορατότητα ακόμη και σε πολύ μικρή απόσταση. Ταυτόχρονα η ώρα που έφθασε ήταν ακριβώς μέσα στο χάραμα, που πάντα είναι δύσκολη ούτως ή άλλως η ορατότητα. Κατά πάσα πιθανότητα πρέπει και να ήταν η ώρα αλλαγής βάρδιας, της νυχτερινής με την ημερήσια, και γι' αυτό (πέρα από την πυκνή ομίχλη δεν τους πήραν χαμπάρι οι Μνηστήρες της Ενέδρας! Ίσως ... έπαιρναν και το πρωινό τους εκείνη την ώρα! Ανεβαίνοντας στα ανεμοδαρμένα ύψη του νησιού Αστερίς η ημερήσια βάρδια, μετά το ξύπνημα και το πρωινό, διπίστωσαν ότι το πλοίο του Τηλεμαχου κατευθύνονταν προς το Ομ. Άστυ, οπότε γύρισαν πίσω στο αμφίδυμο λιμάνι της Αστερίδας, έριξαν το πλοίο στη θάλασσα και το κυνήγησαν αλλά το έφθασαν όταν έμπαινε στο λιμάνι της Ομ. Ιθάκης και κατέβαινε για να προσαράξει! Γι' αυτό κι απέτυχαν κι ο Αντίνοος τραβούσε τα μαλιά του γιατί και πως τον βοήθησαν οι Θεοί και τους ξέφυγε!!! Αυτά μας διδάσκει ο Θείος ΟΜΗΡΟΣ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟς ,,ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΣΕ ΟΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙς ΚΑΛΕ ΦΙΛΕ ΟΜΗΡΙΣΤΗ,, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΟς ΠΡΩΣΟΠΙΚΑ ΟΤΙ Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ,,ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΑΤΕ,ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΛΟΓΙΚΗ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΑς.
    Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΟΠΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ,ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕς ΕΛΕΙΨΕΙς ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΩΘΕ ΘΕΩΡΕΙΑ.
    ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑς ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕΤΑΞΑ,, ΚΑΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΜΗΡΙΚΗς ΕΡΕΥΝΑς, ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΣΑΝ ΤΟ 97% ΥΠΟΘΕΤΙΚΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ,,ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥς ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟ ΘΕΜΑ,,ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΙΣΩςΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΑΙΝΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΞΕΙ ΟΛΕς ΑΥΤΕς ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕς ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΣΕΙς ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΣΑς. ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩς ΟΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΑΘΑΙΝΩ,,ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΣΣΑ ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΠΑΛΙ,,ΣΕ ΝΕΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ,, ΣΗΜΕΡΑ,, ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑΚΙΑ. ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΘΕΣΗ ΟΠΩς ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΕΙΣΜΟ ΑΝΑΡΤΗΣΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ http://pronoikefalonias.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html
    ΚΑΙ ΕΠΙΣΗς ΕΝΗΜΕΡΟΤΙΚΟΙ ΠΟΛΥ ΑΚΑΛΟΙ ΥΠΟΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΣΤΙς ΘΕΩΡΕΙΕς ΔΟΥΛΙΧΙΟΝ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ
    http://porosnews.blogspot.com/2016/10/blog-post_67.html
    ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ,, ΙΘΑΚΗ ΠΟΡΟΣ-ΤΖΑΝΝΑΤΑ, ΔΟΥΛΙΧΙ = ΖΑΚΥΝΘΟΣ, ΑΣΤΕΡΙΔΑ =ΟΞΕΙΕς, ή εναλακτικα ενας σκοπελος βυθισμενος εκει που χτυπησε και το πλοιο Ζακυνθος και βουλιαξε και ειναι στην διαδρομη Κυλληνη Πόρος ,,και το εχει σαν πιθανο σεναριο ο Σάκης
    http://pronoikefalonias.blogspot.com/2012/10/blog-post_8.html
    και μερικα ακομη 4 σεναρια στην αναρτηση http://porosnews.blogspot.gr/2012/11/5_19.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΔΟΥΛΙΧΙΟΝ = ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ, ΑΣΤΕΡΙΔΑ Ο ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΣΑΚΗΣ ,ΕΙΝΑΙ ΟΠΤΙΚΑ στον δρομο από πύλο,,αναμεσα απο τα δυο νησια, και τωρα η Περιπτωση Οξειες, με μια πολυ περιγραφικη αιτιολογηση,, καταρχην απόσταση από Πόρο περιπου τα 20 μιλια,, ενω η Κυλληνη ειναι περιπου στα 25, ΑΛΛΑ,, οπως και πριν λιγα χρονια σημαντικοτατο κομβικο νησι για ολα τα ταξιδια, (βασικο μεσων ο Αερας οπου λόγο στεριανων ρευματων βοηθουσε να ρθεις παραλιακα εως κοντα οξειες, και επειτα να παρεις πορεια για Πόρο) εχει μεση απόσταση απο τα δυο νησια κεφαλονια και Ιθακη, επίσης εχει αμφιδρομους λιμένες, ειναι ψηλο, ιδανικο για ενεδρα. και το βασυκοτερο η φραση "μεσυγγης" Ιθακη και Σαμης στην Οδυσσεια ,,ειναι λεξη πολυ συχνη σε πολλες φρασεις και Ιλιαδας, και η Οδυσσεια ειναι συννενωση τριων εργων με τον αλφαβητισμο σε ραψωδιες πολυ αργοτερα,,οποτε πανω σε αυτην την συννενωση εχουν μετατραπει σε καποια σημεια τα αρχικα κειμενα της Τηλεμαχίας.Οποιος λοιπον βρει προσβαση στην Τηλεμαχια,,θα λυσει πολλους γριφους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Η Οδύσσεια χωρίστηκε από τους Αλεξανδρινούς Γραμματικούς σε 24 ραψωδίες, που αριθμήθηκαν με τα μικρά γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Κατά ομάδες οι ραψωδίες συναπαρτίζουν την Τηλεμάχεια (α-δ), όπου βλέπουμε το γιο του ΟδυσσέαΤηλέμαχο να αναζητά τον πατέρα του, τη Φαιακίδα (ε-ν), όπου ακούμε τον ίδιο τον ήρωα να αφηγείται στους Φαίακες τις προηγούμενες περιπέτειές του και να φτάνει στην Ιθάκη, και τη Μνηστηροφονία (ξ-ω), την ιστορία της τιμωρίας των μνηστήρων. Αποτελείται από 12.110 στίχους.
    Σαν οδύσσεια χαρακτηρίζεται μεταφορικά κάθε περιπλάνηση, ταλαιπωρία, περιπέτεια.
    γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Κατά ομάδες οι ραψωδίες συναπαρτίζουν τηνΤηλεμάχεια (α-δ), όπου βλέπουμε το γιο του Οδυσσέα Τηλέμαχο να αναζητά τον πατέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή