… και να λες πρέπει: ¨ευχαριστώ¨ - Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος

 

… και να λες πρέπει: ¨ευχαριστώ¨ …

 

Παρ΄ότι με Διαταγή – αποτελούσα «φωτογραφική» απαγόρευση συναθροίσεων - είχαν κατ΄ουσίαν απαγορευθεί οι διαδηλώσεις των Φοιτητών, θέτοντας αυθαίρετα ως όριο η Εξουσία να μην υπερβούν οι διαδηλωτές τους εκατό, μαζεύτηκαν χιλιάδες στις 28-1-2021, εκφράζοντας ειρηνικά και πειθαρχημένα τα αιτήματά τους.

Και είναι επικίνδυνη [και όχι απλά αντιφατική] η στάση της Εξουσίας να απαγορεύει να διαδηλώνουν οι Πολίτες, επικαλούμενη λόγους δημόσιας υγείας, όταν συγχρόνως κατ΄ ουσίαν επιτρέπει - και πάντως να μην εκδίδει ειδικές Διατάξεις - διά την κοσμοσυρροή εκατοντάδων στις εμπορικές οδούς της Πρωτευούσης [ιδέτε λχ εικόνες συνωστισμού εις την οδό Ερμού των Αθηνών].

Και συνάμα ενώ οι Τούρκοι απειλούν ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδος μας, απαιτεί η Ηγεσία της Χώρας μας να νοιώθουν περιχαρείς και υπερήφανοι ο Πολίτες που καλείται η Πατρίς μας να προβεί σε παραχωρήσεις …. ενώ ουδείς δύναται ευλόγως να πιστεύσει ότι η Ελλάς θα αποκομίσει οφέλη διαπραγματευόμενη τα Δίκαιά της, και θέτοντάς τα η ίδια εν αμφιβόλω … .

Και να πανηγυρίσουμε καλούμεθα συνάμα γιατί επεκτείναμε τα χωρικά ύδατα της Χώρας μας στο Ιόνιο Πέλαγος, όταν η Ιταλία απέχει μακράν, και την ίδια στιγμή να είμεθα λέει υπερήφανοι που αποφασίζει η Ηγεσία της Χώρας μας ουχί επέκταση αλλά εις ποίες παραχωρήσεις θα προβούμε στο Αιγαίο.

Και ενώ οι Νοσοκομειακές δομές και όλο το Υγειονομικό Σύστημα καταρρέει, αντί να αμυνθεί και να θωρακισθεί η Χώρα απέναντι στον αόρατο εχθρό της πανδημίας και των άλλων ασθενειών, χρήματα διατίθενται απλοχέρως αλλού.

Νυν δε, να χειροκροτήσουν καλούνται οι Πολίτες διά την αγορά Πολεμικών Αεροπλάνων, θαρρείς και, αν γίνει πόλεμος, θα γίνει με πλοία και αεροπλάνα, και όχι με πυραύλους και πυρηνικά όπλα που θα αφανίσουν πόλεις και χωριά σε λίγα δευτερόλεπτα από τον χάρτη … . και λησμονώντας ότι καλύτερη άμυνα διά μίαν χώρα, δεν είναι τόσο τα όπλα, αλλά η υπερήφανη και αξιόπιστη εξωτερική πολιτική, αλλά και το επιστημονικό δυναμικό της Πατρίδος, και πρωτίστως η υγεία, ηθική και σωματική, των Πολιτών της.

Και ακούμε συνάμα καθημερινά για αριθμούς νεκρών από τον ιό Covid-19, θαρρείς και είναι και ο θάνατός τους χρηματιστηριακός δείκτης από τον οποίο εξαρτάται το άνοιγμα της αγοράς και η άνοδος της οικονομίας … και να λησμονηθεί καλούμεθα ότι κάθε ¨αριθμός¨ από αυτό το σύνολο έχει γονείς, σύζυγο, παιδιά, συγγενείς, φίλους …. και να λησμονηθεί ότι αν προσθέσουμε τους αριθμούς των νεκρών, το άθροισμα είναι όσο ο πληθυσμός μιας ολόκληρης πόλης … μιας ολόκληρης πόλης που χάθηκε κάτω από το μαύρο πέπλο του θανάτου … και δυστυχώς θα χαθούν και άλλες …  

Και συνάμα πρέπει να μη μιλάς … να μην διαδηλώνεις … να μην ζητάς …. απλά να υπακούς … να ξεχνάς, με τις λίγες πενταροδεκάρες που επιδεικτικά θα σου δώσουν [όχι από τη δική τους τσέπη] στο απλωμένο και τρεμάμενο από την αγωνία χέρι σου, ότι βασικές δομές [σχολικά κτίρια, οδοί, γέφυρες κλπ] παραμένουν κατεστραμμένες, ότι οι Νοσοκομειακές Δομές είναι διαλυμένες, ότι οι γέφυρες βουλιάζουν αβοήθητες … .

 

Κάποτε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οι διαταγές σχετικά με την αλληλογραφία επέβαλαν να γράφονται από τον αποστολέα μόνον «ολίγαι λέξεις υπό την έννοιαν ότι ο αποστολεύς υγιαίνει». 

Σε ένα τέτοιο ποίημα-επιστολή προς τη μητέρα, ο τότε εξόριστος λογοτέχνης Μεν. Λουντέμης, προφητικά γράφει:

¨… Εδώ δεν ρωτούν. Όλοι «Είναι καλά ...»

Κι ας ανεμίζονται οι κρεμάλες πάνω απ' τα κεφάλια τους.

… Συγχώρα με και σήμερα που δεν θα μάθεις την αλήθεια.

Η αλήθεια γέρασε και δεν ταξιδεύει.

Δεν περνά τη θάλασσα.

Η αλήθεια, Μανούλα, είναι βόλι. Και δεν θα την πω.

«Είμαι καλά».

… Είμαι καλά ... Αφού μπορώ και σέρνω το μολύβι.

Είμαι καλά ... Αφού μπορώ και το ψελλίζω.

Είμαι καλά ... Αφού αραδιάζω στο χαρτί,

«Είμαι καλά».

… Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ.

Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μιλιά να το φωνάξω.

Είμαι καλά. Κι ας μην έχω χέρι να το γράψω.

Γι’ αυτό το σκάβω. Το σμιλεύω επιτύμβιο.

Πάνω σ’ αυτόν τον ανεμόδαρτο γκρεμνό.

Σ’ αυτό το τρελό νεκροταφείο

πως όλοι οι νεκροί του ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ¨.

 

Και συνάμα στα βλέμματα όλων, η ίδια απορία …, η ίδια αγωνία … .

 

Ταπεινά

Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος