Οι δυτικές ακτές της Αιτωλοακαρνανίας αποτελούν άλλη μία περιοχή όπου εφαρμόζεται το απαρχαιωμένο μοντέλο ιχθυοκαλλιέργειας, σύμφωνα με το οποίο οι εγκαταστάσεις βρίσκονται κοντά στις ακτές, σε περιοχές με χαμηλή κυκλοφορία νερών, με γνώμονα το χαμηλό κόστος επένδυσης και συντήρησης. Αποτέλεσμα αυτού του μοντέλου είναι η έντονη επιβάρυνση στα παράκτια οικοσυστήματα, η σημαντική υποβάθμιση του τουρισμού και της αλιείας, καθώς και η παραγωγή ψαριών χαμηλής ποιότητας και εμπορικής αξίας.
Αυτό το αποτυχημένο μοντέλο που εφαρμόζεται επί δεκαετίες έχει τελικά καταστρέψει τη βιωσιμότητα της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας. Οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου πορεύονται από χρεωκοπία σε χρεωκοπία, επιβιώνοντας αρχικά με επιδοτήσεις, έπειτα με το χρηματιστήριο, σε συνέχεια υπό τραπεζική επιτήρηση και διαγραφή χρεών και πιο πρόσφατα το οικονομικό παιχνίδι μεταφοράς της ιδιοκτησίας από το ένα ξένο fund σε άλλο.
Όλα αυτά που συμβαίνουν στην εποχή της "πράσινης" και της "γαλάζιας" ανάπτυξης, είναι φυσικά εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, εις βάρος των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων ιχθυοκαλλιέργειας που αγωνίζονται να επιβιώσουν, αλλά και εις βάρος των τοπικών κοινωνιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου