“Κάμετε διαόλοι το χειρότερο σας !!!”

 

Επειδή, η αγανάκτηση, ανάμικτη με βαθειά αποστροφή, κορυφώνεται,

μετά από τα αναγγελθέντα νέα μέτρα, που ούτε λίγο ούτε πολύ,

λένε, εμπαίζοντας τον κόσμο που κοντεύει να καταστραφεί…

“Ανοίγουμε τα καταστήματα, γιά να μειωθούν τα κρούσματα…

…τα οποία είχαμε κλείσει, γιά να μειωθούν τα κρούσματα.”

…είπαμε να σχολιάσουμε κι εμείς, από θεατρικής, καλλιτεχνικής και κάθε

άλλης ενδεχομένως πλευράς τα τεκταινόμενα, προτείνοντας μάλιστα λύσεις,

επικαλούμενοι να έλθουν γιά βοήθεια, αφού προφανώς υστερούν οι ζωντανοί,

οι φευγάτοι.

Επισήμανση : Τά “εύσημα” που θα αποδώσουμε, δεν απευθύνονται

μόνον στον νυν, αλλά γενναιόδωρα σε όλον τον “πολιτικό κόσμο”.

Βεβαίως ο νυν, έχει την τιμητική του, αλλά και την ευθύνη να κρατά,

μέσα σε μιά δύσκολη διαμορφωμένη κατάσταση, το ηθικό και την ψυχολογία

μας ψηλά, με πλούσιες θεαματικές εκδηλώσεις! Έτσι :

~Ολοκληρώθηκαν κι εφέτος μ'επιτυχία την 25η Μαρτίου, οι καρναβαλικές

εκδηλώσεις...!!!

~Τα πληρώματα που συμμετείχαν, παρουσίασαν διευρυμένη γκάμα ρόλων...

~...ενώ τις μεταμφιέσεις των θεατών μονοπώλησε η στολή :

"Αρμόδιος περί τα κοινά"... αφού Λαός –γιά το καλό του- δεν υπήρχε.

~Δυστυχώς... δεν εισακούσθηκε η πολιτισμική πρόταση μας, τα αεροσκάφη

που υπερίπτανται να είναι -στα πλαίσια τού νέου πατριωτισμού- τής Τουρκικής,

και όχι τής Ελληνικής αεροπορίας...

~Επίσης δόθηκε μιά οριστική και τελεσίδικη απάντηση στην επί μήνες

παλινωδία –κάποιοι, πολλοί, θυμώμαστε- τού, “μάσκα ή όχι”, (κατ’αναλογίαν

με το, ανοικτά καταστήματα ή όχι) αφού τελικώς επελέγη, τα πληρώματα να

παρελάσουν επισήμως –και για τις ανάγκες τού μηνύματος τής παράστασης-

με μάσκες.

~Ευχόμαστε,

οι Αγιασμένες ψυχές των Ιερολοχιτών που θυσιάσθηκαν το 1821

στο Δραγατσάνι– τους συμβόλισε άγημα που παρήλασε- και τού επικεφαλής

τους Αλεξάνδρου Υψηλάντη, πραγματικά να εκδικηθούν.

Όπως το λέει ο Κωστής Παλαμάς* :

…Κριτές θα σας δικάσουν, οι αγέννητοι και οι νεκροί…

Τόσο ξεκάθαρα.

~Για το ρεντίκολο με τα φίμωτρα σε ιστορικές φιγούρες !

Σε ανοικτό χώρο· ενώ εδώ και σε κλειστούς ακόμα, όπως τηλεοπτικά στούντιο,

παρευρισκόμενοι “επίσημοι” δεν τις φοράνε.

~Για την χρησιμοποίηση τού Ονόματος και τής Θυσίας τους, από ανθρώπους

που όχι μόνον δεν δίνουν –αποδεδειγμένα- δεκάρα για την Ελλάδα και τους

Έλληνες, αλλά είναι 200 χρόνια τώρα οι με μανία επαγγελματίες σταυρωτές της.

~Να εκδικηθούν, διότι, ακόμα και μόνο το ένα δέκατο από όσα ξέρουμε

γιά την πραγματική -μέσα σε κλίμα εκφοβισμού και περιοριστικών μέτρων που

δεν οδηγούν πουθενά- τρέχουσα κατάσταση, αλλά και το όλο το παρασκήνιο

πάνω σε θέματα που ζωτικά μας αφορούν, επί 200 χρόνια τώρα, μπορεί να τους

στείλλει στο θεατρικό βεστιάριο γιά μία μόνο στολή ρόλου :

Αυτήν τού συνειδητά και κατ'εξακολούθησιν ανάλγητου εγκληματία

ενός έθνους.

~Στον αντίποδα όλων αυτών, οι Ιερολοχίτες τού Δραγατσανίου…!

Ωραία παιδιά τής Άνοιξης… εθελοντές πολεμιστές… φοιτητές τής εποχής οι

περισσότεροι… -των Ελληνικών παροικιών Μολδαβίας, Βλαχίας, και Οδησσού-

με φλόγα ψυχής και πνεύμα ανιδιοτελές… μέλη θεατρικών θιάσων

τού Ελληνικού προεπαναστατικού Θεάτρου που προετοίμαζε ψυχές…

~Ο Κωνσταντίνος Αριστίας –ένας εξ’αυτών-

που ήταν μάλιστα και Σημαιοφόρος τού Ιερού Λόχου

και είχε διακριθεί σαν Ηθοποιός και Σκηνοθέτης στο θίασο τού Βουκουρεστίου,

-ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες-

ήλθε το 1840 στην Αθήνα για την επίσημη ίδρυση ενός Ελληνικού Εθνικού

Θεάτρου.

-Μετά την μάχη κατέφυγε στην Αυστρία, Ιταλία, και τελικά στον Ελληνικό χώρο,

στην Κέρκυρα, όπου «πολέμησε» με το θεατρικό όπλο, στις παραστάσεις που

οργάνωσε η Ιόνιος Ακαδημία.

Αργότερα, έλαβε μέρος ως αξιωματικός και πολέμησε, στην Ρουμανική

Επανάσταση εναντίον των Τούρκων.

Ένας αληθινός Ποιητής Πολεμιστής!-

Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα για την επίσημη ίδρυση τού Ελληνικού Εθνικού

Θεάτρου...

...έτυχε –υποκριτικά- πανηγυρικής υποδοχής, και εν συνεχεία...

το κλίμα απόρριψης που αντιμετώπισε από τις «επίσημες» αρχές...

-που διαμορφωνόταν από τις διαθέσεις του Βαυαρικού και εν γένει

ξένου παράγοντα –από τότε έως σήμερα- και την συγκεκριμμένη αντίληψη

που αυτός έχει σχετικά με την Πολιτιστική ευρωστία του Ελληνικού στοιχείου-

...τον ανάγκασε να επιστρέψει στο Βουκουρέστι και να γίνει τελικά ο ιδρυτής

του Ρουμανικού Εθνικού Θεάτρου (!) όπως και θεωρείται μέχρι σήμερα.

Άλλοι ηθοποιοί πολεμιστές ιερολοχίτες που αν είχαν επιζήσει,

κατέβαιναν στην κυρίως Ελλάδα να συνεχίσουν τον Αγώνα, είναι :

~Ο Γεώργιος Αβραμιώτης, από την Ζάκυνθο.

Ταλαντούχος ηθοποιός και πρωταγωνιστής σε όλα τα έργα

του Θιάσου της Οδησσού, στον οποίο συμμετείχε.

Ήταν ο πρώτος Έλληνας ηθοποιός της εποχής, που τιμήθηκε

για την Θεατρική του δεινότητα· ονομάσθηκε: “Υποκριτών ο Πρώτιστος”.

Με την έναρξη της Επανάστασης, κατεβαίνει στην Πελοπόννησο·

παίρνει μέρος στις εχθροπραξίες και πεθαίνει στο Ναύπλιο το 1825.

~Ο Γεώργιος Λασσάνης, από την Κοζάνη.

Ταλαντούχος ηθοποιός με μεγάλη προσφορά στο Ελληνικό Θέατρο.

Συμμετείχε στον Θίασο της Οδησσού.

Ακολούθησε τον Υψηλάντη στην Επανάσταση στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες,

ως Χιλίαρχος του όλου Ελληνικού Επαναστατικού Στρατεύματος.

Μετά την Μάχη του Δραγατσανίου, διέφυγε στην Αυστρία, όπου όμως

η Αυστριακή αστυνομία τον συνέλαβε και τον φυλάκισε ως επαναστάτη.

Μετά από 6 χρονιά –και όταν φάνηκε πως η Επανάσταση θα επικρατούσε-

τον απελευθέρωσαν.

Άφησε την περιουσία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

που με επιθυμία του ίδρυσε τον Θεατρικό “Λασσάνειο Διαγωνισμό”

μέσω του οποίου καλλιεργήθηκε η Θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα

τον 19ο αιώνα.

Θεατρικό έργο του έργο, που έχει μεταδοθεί από το Τρίτο πρόγραμμα

της Ελληνικής Ραδιοφωνίας είναι το, “Η Ελλάς και οι Ξένοι”.

~Ο Σπυρίδων Δρακούλης, από την Ιθάκη.

Ταλαντούχος ηθοποιός και καταξιωμένος πρωταγωνιστής·

συμμετείχε στον Θίασο της Οδησσού και συνεργάσθηκε και με Ιταλικό Θίασο.

Διακεκριμμένος και αυτός για την Θεατρική υποκριτική του τέχνη·

του είχε μάλιστα δοθεί το προσωνύμιο “Ταλμάς”, από το όνομα του μεγάλου

Γάλλου ηθοποιού της εποχής Φρανσουά Ζοζέφ Ταλμά (1734-1829).

Ακολούθησε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη ως ένας εκ των 7 εκατοντάρχων τού

Ιερού Λόχου·(ένας εκ των οποίων ήταν και ο Κεφαλονίτης Λουκάς Βαλσαμάκης).

Σκοτώθηκε στην Μάχη του Δραγατσανίου, στις 7 Ιουνίου 1821.

~Ο Θεόδωρος Αλκαίος, από την Μυτιλήνη.

Ταλαντούχος ηθοποιός και καταξιωμένος πρωταγωνιστής·

συμμετείχε και αυτός στον Θίασο του Βουκουρεστίου.

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης κατέβηκε στην μητροπολιτική Ελλάδα

και πολέμησε σαν οπλαρχηγός στην Στερεά Ελλάδα, στην Χίο, την Κρήτη,

τα Ψαρά· εξιστόρησε μάλιστα την καταστροφή τους, μετά την οποία,

διέφυγε κολυμπώντας (!), αν και τραυματισμένος (!), στην Χίο.

Το 1829 ίδρυσε Θεατρική Ομάδα στην Σύρο.

Γνήσιος και αυτός Ποιητής Πολεμιστής όπως και οι υπόλοιποι·

που κάνουμε εδώ μία προσπάθεια να αποκαλύψουμε το πρόσωπο τους

που γιά άλλη μιά φορά τούς έκρυψε η Πολιτεία. Απαράδεκτο όπως προείπαμε,

γιά ιστορικές φιγούρες και μάλιστα σε ανοικτό χώρο, που δεν ταιριάζει

ούτε στο ανιδιοτελές, ελεύθερο κι αδούλωτο πνεύμα τους,

ούτε στον ρόλο που έπαιξαν παραπλανώντας τους Τούρκους όταν ξεκίνησαν

τον Φεβρουάριο τού ’21, πως από ’κει, από τις Ηγεμονίες, θα ξεκινούσε

η Επανάσταση, ούτε στην θυσία τους,

ούτε στο ότι μη υπολογίζοντας τον θάνατο, που τον έζησαν στο Δραγατσάνι,

“δεν έβαλαν μυαλό”, δεν έμειναν ασφαλείς και φοβισμένοι μέσ’τις μικρές

κι ανύπαρκτες ζωούλες τους, αλλά πέταξαν στην κυρίως Ελλάδα σαν αετοί,

και συνέχισαν να πολεμούν, με το σπαθί και την θεατρική σκηνή.-

Γιά όλα αυτά, σε έπιανε κατάθλιψη –γιορτάζοντας μάλιστα μιά Επανάσταση!!!-

να βλέπεις τούς στρατιώτες, που εκείνη την στιγμή ενσάρκωναν τούς φοιτητές,

ηθοποιούς, ποιητές, πολεμιστές, Ιερολοχίτες να έχουν τα πρόσωπα τους

καλυμμένα.

Γιατί γιά ενσάρκωση χαρακτήρα επρόκειτο. Και ή ενσαρκώνεις σωστά εναν

χαρακτήρα, εν προκειμένω ακόμα πιό υπογραμμισμένα, μιά ιστορική φιγούρα,

ή δεν τον ενσαρκώνεις : Καλύτερο αυτό, από τον να γελοιοποιείς και να τον

θεατρίζεις.

Διότι ενσαρκώνοντας ένα χαρακτήρα, δεν “παίζεις θέατρο” αλλά είσαι αληθινός,

γιά να αναφέρουμε εδώ ένα από τα δόγματα, τις αλήθειες, τού Θεάτρου Τέχνης·

και ας το ακούσουν και οι “εμπνευστές” τού παραστασιακού υλικού τής

πρόσφατης παρέλασης, η οποία, όπως έλεγαν τα διαφημιστικά τους, μέσα σε

πνεύμα Ρωμαϊκού θεάτρου τής παρακμής, θα είχε “εκπλήξεις”…! (…ουάου…!)

~Η ιστορία των Ιερολοχιτών, θα έπρεπε να διδάσκεται στις Δραματικές Σχολές,

γιά να εμπνέει και να δείχνει στούς Εργάτες τής Σκηνής, το ύψος και το εύρος

τού λειτουργήματος τους.

Αλλά ποιός θα το κάνει αυτό ;;;

~Αυτοί γιά το τιμόνι τής Πρώτης Εθνικής Θεατρικής Σκηνής,

δεν επιλέγουν Αριστίες !!!

~Αυτοί που έχουν το Θεατρικό Μουσείο, με το ιστορικό και πολύτιμο υλικό του,

και την ευρύτερη παιδευτική του δυνατότητα·

και την Θεατρική Βιβλιοθήκη, την άκρως απαραίτητη γιά την πρόσβαση

στα θεατρικά έργα, Ελληνικά και ξένα, κλειστά (!!!), από το 2013 !!!

~Αυτοί που έχουν μετατρέψει –και την ωθούν εκεί ξεκάθαρα- την Θεατρική

Λειτουργία, σε μιά αποκοινωνικοποιημένη αυτιστική από τον καναπέ τού

σπιτιού “…αυτοϊκανοποίηση”·

χωρίς να παίρνουν παραδείγματα από το τι διαφορετικό, πολύ πιό θετικό,

εφαρμόζουν άλλες χώρες·

και όλα αυτά στην πατρίδα που γέννησε, το Θέατρο, την Κοινωνική Λειτουργία,

την Λειτουργία τής Αγοράς, και την Δημοκρατία !!!;;;

~"Κάμετε διαόλοι το χειρότερο σας !!!"

-μιά φράση ταιριαστή εδώ, από τον Σαίξπηρ-

Κοντά είναι το τέλος σας.

~Θεατρίστε, εμπαίξτε, εξαπατήστε, έναν ολόκληρο Λαό,

μιά Ολόκληρη Ανθρωπότητα, τον κάθε Άνθρωπο που ως Δημιούργημα τού Θεού,

φέρει φλόγα αθανασίας και είναι φτειαγμένος γιά τα υψηλά,

και όχι γιά το “βολικό” σας ψεύδος και ανικανότητα.

~Παραστήστε τούς προστάτες, τής υγείας, τής ζωής, τού πολιτισμού,

τής εργασίας…

τής αξιοπρεπείας, τής ανεξαρτησίας, και των ονείρων τού Ανθρώπου...

...Κάμετε διαόλοι το χειρότερο σας...

το πιό μαύρο σκοτάδι είναι πριν ξημερώσει.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός

Απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών -Τμήματος Θεάτρου-

Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Μέλος Επιτροπής Διεθνούς Biennale Νέων Ευρώπης κ Μεσογείου (B.J.E.M.)

*Τα λόγια τού Παλαμά που αναφέραμε πιό πάνω,

ως έχουν στον «Δωδεκάλογο τού Γύφτου», το ποιημά του

που απευθύνει ο Ποιητής με πόνο ψυχής στούς Έλληνες.

«Χρωστᾶτε

καὶ σὲ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν,

θὰ ‘ρθοῦνε, θὰ περάσουν.

Κριτές, θὰ μᾶς δικάσουν

οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί.»