ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ kefalonitis.com
ομάδα του Κώστα Θωκταρίδη εντόπισε το ναυάγιο στα νότια της Κεφαλονιάς, ο «Περσέας» αναπαυόταν στο γαλήνιο βυθό, σε βάθος ?52μ, σε μια νωχελική και βαριεστημένη στάση, ανενόχλητος από τους ανθρώπους και τις βίαιες δραστηριότητές τους. Λαβωμένος στην αριστερή πλευρά της πλώρης από τη νάρκη αλλά χωρίς άλλες σημαντικές φθορές, διατηρεί την ιστορία του επιζήσαντα ναυαγού μα και των άτυχων συντρόφων του, ζωντανή. Η θυρίδα της πρύμνης παραμένει ανοιχτή από τότε που ο βρετανός ναύτης επιχείρησε τη διαφυγή και στο εσωτερικό ανθρώπινα υπολείμματα μαρτυρούν ανιστόρητες στγμές μάταιης αγωνίας και τρόμου.
ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΦΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΦΥΓΑΔΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΡΑΚΙΝΙΚΟ ,Ο ΑΓΓΛΟΣ ΝΑΥΑΓΟΣ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΔΩ. http://www.kefalonitis.com/articles.php?action=view_listing&articles_id=353&articles_category_1=12
ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ (ΑΡΚΕΤΑ ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΗ ΟΜΩΣ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ
ΚΑΜΠΙΤΣΗ ΔΙΟΝΥΣΗ.
ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ (ΠΕΡΣΕΑΣ)
και όλοι γυρίσαμε στην καθημερι-
νότητά μας. Αυτή η «ρουτίνα»
είναι ίσως ο μεγαλύτερος φόβος
μου στη ζωή. Πάντα περιμένω κάτι
το διαφορετικό, κάτι που θα ταρά-
ξει τη γαλήνη μου.
Ο μήνας ήταν Δεκέμβρης, 5-6 μέρες
πριν την αλλαγή του χρόνου. Όλοι πε-
ριμένουν αυτήν την αλλαγή, είναι κάτι
σαν μια γόμα που θα σβήσει τις «αλα-
λίες» του προηγούμενου χρόνου, είναι
μια αφετηρία στον αγώνα δρόμου του
θα γίνω καλύτερος άνθρωπος, θα σέ-
βομαι το περιβάλλον και θα πω στους
κοντινούς μου ανθρώπους ότι τους
αγαπώ (πριν τους χάσω).
Υπάρχουν, όμως, κάποιοι άνθρωποι
που έβαλαν το χεράκι τους και βοήθη-
σαν, έστω και λίγο, εμάς την πατρίδα,
αλλά και την ίδια την ανθρωπότητα,
στο να είμαστε ελεύθεροι, μας έδωσαν
τη δυνατότητα να ντυθούμε όμορφα,
να φάμε καλά και να βγούμε να γλεν-
τήσουμε τη ζωή μας με τρόπους που ο
καθένας θεωρεί διασκεδαστικό.
Γι' αυτούς τους ανθρώπους ο χρόνος
δεν οδηγεί σε μεγάλα πράγματα, αλλά
τείνει να απομακρύνεται από αυτά, α-
ναγκάζοντας τους να μάχονται για να
κρατήσουν στη μνήμη τους αυτά που
δημιούργησαν, το χαρακτήρα τους, και
όσα θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα
γραμμένα στο σώμα και το μυαλό τους.
Υπάρχουν κάτι μικρές ιστορίες από
αυτές που διηγούνται οι παππούδες και
εμείς προσποιούμαστε ότι ακούμε, ενώ
κατά βάθος βαριόμαστε …
Μια τέτοια ιστορία ήρθε να μου πει ο
κύριος Διονύσης Καμπίτσης, τηλεφω-
νώντας μου απ’ την Αμερική. Η ιστορία
αυτή είναι άμεσα συνδεδεμένη με μια
από της μεγαλύτερες αγάπες μου, τη
θάλασσα.
Η θάλασσα του Ιονίου Πελάγους κατά
καιρούς έχει γίνει μάρτυρας πολλών
ιστορικών γεγονότων, όπως η επέλαση
των Νορμανδών, των Ενετών, αλλά
και υγρός τάφος για ένα μεγάλο αριθ-
μό πολεμικών και εμπορικών πλοίων.
Αυτό μάλιστα που δε συναντάμε
συχνά, σε μια απόσταση 2-3 ναυτικών
μιλίων μακριά από τη στεριά και σε
βάθος 50m, εφικτό για την πραγματο-
ποίηση αυτόνομης κατάδυσης, με απλό
συμπιεσμένο αέρα.
Είναι ένα υποβρύχιο, το κουφάρι του
οποίου παραμένει ατόφιο προκαλών-
τας δέος σε όποιον το επισκέπτεται. Το
μήκος του ξεπερνά τα 80m και το
εκτόπισμά του (σε κατάδυση) είναι 20-
40 τόνοι. Ο Περσέας είναι ένα σπάνιο
μνημείο και αυτό για δύο λόγους: Αφε-
νός είναι ότι, παρά τη σύγκρουσή του
σε νάρκη επιφανείας και την άμεση βύ-
θισή του, υπάρχει ένας διασωθείς, ο
John Capes. Αφετέρου, μέσα στο
κουφάρι του ατσάλινου γίγαντα
παραμένουν οι σοροί 59 αντρών.
Προσπαθώντας να μην αλλοιώσω
τα λεγόμενα του κ. Διονύση, απλά
θα εκθέσω το κείμενο του ως έχει:
«Όπως ανέφερα παραπάνω, υπη-
ρετούσα στο αντιτοπορπιλικό
«Ναύαρχος Κουντουριώτης», τον
Αύ- γουστο του 1941, ως μηχανι-
κός, όταν με ειδοποίησαν από το
Ελληνικό Υπουργείο Ναυτικών εις
Αλεξάνδρειαν να παρουσιασθώ για
κάποια υπόθεση.
Επήγα λοιπόν στο Υπουργείον Ναυτικών
και εμίλησα στον αξιωματικόν Φυλακής και
του είπα ότι έχω ειδοποίηση να παρουσια-
σθώ στο Υπουργείον. Αφού μου πήρε όλα
τα στοιχεία, μου είπε: «Περίμενε να πάω
να ιδώ ποιός σε θέλει...». Πράγματι, σε
δέκα λεπτά, ήρθαν δύο αξιωματικοί του
Ναυτικού και με ρώτησαν από ποιό μέρος
της Ελλάδος κατάγομαι, και τους απήν-
τησα από νήσον Κεφαλληνία. Τότε μου
λέγει: «Έλα στο γραφείο μου να σε συ-
στήσω στους άλλους αξιωματικούς...».
Μπήκα μέσα και είδα να κάθονται σ' ένα
τραπέζι τρεις Άγγλοι αξιωματικοί.
Με ερώτησαν λοιπόν, οι Άγγλοι εάν γνω-
ρίζω καλά την Κεφαλονιά. Τους είπα: «Βέ-
βαια, γιατί εκεί εγεννήθηκα και εμε-
γάλωσα». Μου έφεραν ένα χάρτη της Κε-
φαλονιάς και μου είπαν: «Έχουμε μία
κρυφή αποστολή για την Κεφαλονιά και
θέλουμε να ξέρουμε εάν μπορείς να οδη-
γήσεις νύχτα τους άλλους comanders στη
δυτική πλευρά της Κεφαλληνίας». Και με
ερωτούν: «Γνωρίζεις τις παραλίες της Κε-
φαλληνίας;», εγώ αμέσως τους έδειξα στο
χάρτη τα δήγματα των ακτών, αρχίζοντας
από το Μακρύ και Πλατύ γιαλό, τη μεγάλη
παραλία των Μηνιών, το ακρωτήρι Λιάκας,
Άγιος θωμάς, Τραπεζάκι, τη μεγάλη παρα-
λία Λουρδάτα και τη Σκάλα. Ικανοποιήθη-
καν με όλα αυτά που τους είπα.
Με ερώτησαν εν συνεχεία, εάν γνωρίζω
πού είναι τα καλώδια τηλεπικοινωνίας με
τη Ζάκυνθο. Τους εσημείωσα επάνω στο
χάρτη, ότι τα καλώδια υπάρχουν, συγκε-
κριμένα στην περιοχή Καλάμια. Με ερώτη-
σαν εάν ξέρω πού είναι οι στρατώνες στο
Αργοστόλι, τους είπα ότι είναι στην πε-
ριοχή Meitland. Με ερώτησαν για το Νοσο-
κομείο και τους είπα ότι είναι πάνω από
τους αλπατώνες. Αφού τους τα είπα όλα
αυτά, μου έκαμαν μία σύστασην, σε θέ-
λουμε να σε στείλουμε στην Κεφαλονιά ως
κομάντερ, αφού γνωρίζεις το νησί τόσο
καλά, αλλά σου συνιστώμε εάν κατά τύχη
συναντήσεις τη μάνα σου στο δρόμο, θα
στρέψεις το πρόσωπό σου από την άλλη
πλευρά, σαν να μην την γνωρίζεις, γιατί η
αποστολή είναι μυστική.
Εν συνεχείαν, μου παρουσίασαν τα όπλα
που θα χρησιμοποιούσαμε εν ανάγκη. Ήταν
ένα πιστόλι, μια γροθιά ατσαλένια, που το
κάτω μέρος της γροθιάς ήτο μαχαίρι.
«Σου συνιστούμε», μου είπαν εάν βρεθείς
αντιμέτωπος με κανέναν εχθρό, να χρησι-
μοποιήσεις το μαχαίρι και τη γροθιά, για να
μη γίνεις αντιληπτός, το δε πιστόλι θα το
χρησιμοποιήσεις σε εσχάτη ανάγκη. Με ευ-
χαρίστησαν που τους έδωσα όλες τις πλη-
ροφορίες, και μου είπαν πως σε μερικές
ημέρες θα με ειδοποιούσαν.
Πράγματι, ύστερα από λίγες μέρες με ειδο-
ποίησαν και πήγα στο ίδιο γραφείο.
Τότε μου λέει ένας αξιωματικός: «Λυπάμαι
που δε θα σου δώσω αυτή την αποστολή.
Φαίνεσαι θαρραλέος και τολμηρός, αλλά
σου λείπει το ανάστημα. Εάν βρεθείς αντι-
μέτωπος με τον εχθρό, ίσως να μην μπο-
ρέσεις να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και
εάν συλληφθείς αιχμάλωτος, θα σε βασα-
νίσουν, ώσπου να μάθουν τις πληροφορίες
που θέλουν από εσένανε».
Καθώς επληροφορήθηκα αργότερα, το
υποβρύχιο αυτό που επροοριζόμουν να
πάω ως comander, επήγε πράγματι από
την Κεφαλονιά, αλλά δυστυχώς προσέ-
κρουσε σε νάρκη, κάπου στις ακτές της
Σκάλας και δυστυχώς εβυθίσθη, σε 52
μέτρα νερό.
Τι είναι η τύχη...!! Εγλύτωσα τον θάνατον,
λόγω του αναστήματός μου. Το υποβρύχιο
βρίσκεται βυθισμένο και εγώ γράφω τα
απομνημονεύματά μου...»
Διονύσης Καμπίτσης
Εξιστόριση Διονύση Καμπίτση στο Περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ MAGAZINE
KAI HΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010 ΣΤΟ WWW.KMAG.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου