Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969, μια μικρή ομάδα από αξιωματικούς του στρατού υπό την ηγεσία του Καντάφι έκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον βασιλιά Ίντρις, ενώ ο τελευταίος παραθέριζε στην Ελλάδα (στα Καμένα Βούρλα), για λόγους υγείας.
Σχέσεις με την Ελλάδα
Ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου το 1977 χαρακτήρισε το καθεστώς της Λιβύης "διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων".[5] Σύμφωνα με το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου και σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γιώργο Παπανδρέου, ο Καντάφι διατηρούσε στενές σχέσεις με τον πατέρα του.[6]Το 1985 ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου με μια επιτυχημένη πρωτοβουλία διαιτησίας κατάφερε την ιστορική συνάντηση στη Κρήτη του προέδρου της Γαλλίας Μιτεράν με τον Καντάφι κατά τη μεγάλη διένεξη που τους χώριζε το θέμα του Τσαντ, όπου και επήλθε συμβιβαστική λύση με τη γνωστή "συμφωνία της Ελούντας".Στις 10 Ιουνίου του 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου μεταβαίνοντας στην Τρίπολη της Λιβύης, συναντήθηκε με τον πρόεδρο Καντάφι.[7] Στην συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε συμφωνία συνεργασίας με την Λιβύη. Την συμφωνία υπέγραψαν ο υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης και ο υπουργός Οικονομικών και Σχεδιασμού της Λιβύης. Περιλαμβάνει τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, ο τουρισμός, τα γεωργικά προϊόντα, η αρχαιολογία, η κατασκευή έργων υποδομής κυρίως λιμενικών, το real estate, οι φαρμακοβιομηχανίες, η υγεία και η παιδεία[8]
Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΜΟΥΑΜΑΡ ΚΑΝΤΑΦΙ
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΑΠΟ istorikesphotografies.blogspot.com
ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, το άλλο είναι ο Μουαμάρ Καντάφι.
Με τα τελευταία γεγονότα στη Λιβύη η σχέση αυτή απειλείται. Τι κι αν αναθερμάνθηκε πριν από εννέα μήνες όταν ο νυν πρωθυπουργός (γιος του Ανδρέα) Γιώργος Παπανδρέου μετέβη εκεί και τον συνάντησε σε μια προσπάθεια να προσελκύσει επενδύσεις στη χώρα μας; Αυτό το αντικείμενο, άλλωστε, είχε και η πρώτη επίσημη επίσκεψη του πατέρα του στην Τρίπολη…
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου, αρχηγό του ΠΑΚ εκείνη την εποχή (1969), είχε ενδιαφέρον το λιβυκό πείραμα. Με σαφή την αντίθεσή του στο «δυναστικό» δίπολο Ηνωμένων Πολιτειών – Σοβιετικής Ένωσης, μελετούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα αντιαποικιακά κινήματα. Η αντίθεσή του στο δίπολο και η αναζήτηση του καινούργιου τον έφερνε πιο κοντά στο Κίνημα των Αδέσμευτων, στο οποίο προσχώρησε η Λιβύη μετά την επικράτηση της επανάστασης. Είναι βέβαιο ότι την περίοδο εκείνη σημειώθηκαν επαφές μεταξύ ΠΑΚ και λιβυκής ηγεσίας, αλλά ακόμα δεν έχει καταγραφεί σε τι επίπεδο αντιπροσωπειών και με ποια αποτελέσματα.
Μια συνάντηση μεταξύ Ανδρέα – Καντάφι χρονολογείται αρκετά χρόνια μετά (1977) και πραγματοποιήθηκε σε ελληνικό έδαφος. Ο Λίβυος ηγέτης πέρασε μέρος των διακοπών του σε ελληνικό έδαφος, στα Καμένα Βούρλα. Ο Ανδρέας εκείνο το καλοκαίρι ήταν μεν ο αρχηγός του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος, αλλά επί της ουσίας ο ανατέλλων πολιτικός αστέρας της Ελλάδας. Λίγους μήνες μετά έγινε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τέσσερα χρόνια αργότερα πρωθυπουργός του τόπου.
Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κατόπιν ως πρωθυπουργός εξακολουθούσε πάντα να βλέπει με καλό μάτι το Κίνημα των Αδέσμευτων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ενέταξε το ΠΑΣΟΚ στη Σοσιαλιστική Διεθνή πολλά χρόνια αργότερα (1992), όταν πλέον είχε καταρρεύσει η ΕΣΣΔ. Βεβαίως, είχε επαφές με σοσιαλιστικά κόμματα και σοσιαλιστές ηγέτες. Το ίδιο και η Λιβύη που φιλοξενούσε την έδρα των σοσιαλιστικών κομμάτων της Ανατολικής Μεσογείου.
Η συνάντηση στα Καμένα Βούρλα, που προαναφέραμε, είχε γίνει σε πολύ καλό κλίμα με αποτέλεσμα να διαψευστούν και οι απορίες του τότε κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ (και μετέπειτα προέδρου της Βουλής) Γιάννη Αλευρά. Συνόδευε τον Ανδρέα και κατά τη διάρκεια της διαδρομής λέγεται ότι του είχε πει: «Τώρα, τι ακριβώς πάμε να κάνουμε εκεί, δεν μπορώ να καταλάβω…».
23 Σεπτεμβρίου 1984: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, εδώ και τρία χρόνια πρωθυπουργός της Ελλάδας, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη Λιβύη. Κατά την πρώτη του, το 1977 (που ακολούθησε τη συνάντηση στα Καμένα Βούρλα), είχε πει για το καθεστώς: «Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Το αντίθετο. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση του Δήμου στα πρότυπα της Αρχαίας Ελλάδας».
Στην επίσημη επίσκεψή του ο πρωθυπουργός δώρισε στο Λίβυο ηγέτη αντίγραφο αρχαίας ληκύθου με την επιγραφή: «Στο μεγάλο ηγέτη και ελευθερωτή, στη μεγάλη φυσιογνωμία της δύσκολης εποχής μας». Το πολύ καλό κλίμα εκείνης της συνάντησης καθώς και η θερμή σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν τού έδωσε την ευκαιρία να αναλάβει μια διεθνή πρωτοβουλία που συνέβαλε τα μέγιστα στην υπόθεση της ειρήνης και έκανε γνωστό το διαμεσολαβητικό ρόλο της χώρας μας σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης.
Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Νοεμβρίου 1984: Ο Ανδρέας κατάφερε να σταματήσει τα «τύμπανα του πολέμου» που ηχούσαν μεταξύ Γαλλίας και Λιβύης, αφού οι δύο πλευρές υποστήριζαν αντιμαχόμενα συμφέροντα στο κράτος Τσαντ, φέρνοντας στο ίδιο τραπέζι τον Μιτεράν και τον Καντάφι. Η συνάντηση έγινε στην Ελούντα της Κρήτης, κάτω από απόλυτη μυστικότητα. Για την προετοιμασία της είχε κληθεί μόλις δύο εικοσιτετράωρα πριν στο Καστρί ο τότε επικεφαλής της ΚΥΠ (μετέπειτα ευρωβουλευτής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μακαρίτης πια) Κώστας Τσίμας.
Πρώτος έφτασε στην Ελούντα ο Γάλλος πρόεδρος και ακολούθησε, με μια… επεισοδιακή έλευση, ο Λίβυος ηγέτης. Προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου το αεροσκάφος που (υποτίθεται ότι) τον μετέφερε. Προσγειώθηκε κι αμέσως μετά απογειώθηκε. Μπλόφα! Όλοι περίμεναν ότι ο Καντάφι βρισκόταν στο δεύτερο λιβυκό αεροσκάφος που προσγειωνόταν. Έτσι κι έγινε! Με μια διαφορά: Ο Καντάφι που εξήλθε από την επίσημη (μπροστινή) πόρτα δεν ήταν ο Καντάφι. Ήταν ο… σωσίας του! Εξήλθε κι ο ίδιος ο Μουαμάρ, αλλά μυστικά, από την πίσω πόρτα του αεροσκάφους!
Ο «Αστέρας» της Ελούντας που τον φιλοξένησε… ξηλώθηκε δύο φορές και ξαναχτίστηκε μέσα σ’ ένα εικοσιτετράωρο από Λίβυους πράκτορες για λόγους ασφαλείας. Ο ίδιος έδειχνε ιδιαίτερα άνετος. «Έσταζε μέλι» για τον Ανδρέα και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έριχνε τα φαρμακερά βέλη του στο Γάλλο πρόεδρο: «Εσύ δηλώνεις σοσιαλιστής, αλλά φαίνεται ότι ακόμα και ο… Πομπιντού (σ.σ.: πρωθυπουργός της Γαλλίας από το 1962 μέχρι και το 1968 και διάδοχος του Ντε Γκολ στην προεδρία από το 1969 μέχρι το 1974) ήταν πιο σοσιαλιστής από εσένα που υποστηρίζεις τους φασίστες στο Τσαντ».
Ο Ανδρέας, έχοντας δίπλα του τον τότε αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών (και νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας) Κάρολο Παπούλια, τα κατάφερε. Μετά το τέλος της συνάντησης, ο εκδηλωτικός Καντάφι μοίραζε παντού χαμόγελα, ενώ ο συγκρατημένος Μιτεράν αρκέστηκε σε μια λακωνική (αλλά με πολύ νόημα) δημόσια δήλωση: «Ζήτω η Ελλάδα»!
Όσο για τον Ανδρέα; Υπερικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της συνάντησης κατευόδωσε με θέρμη και τους δύο υψηλούς προσκεκλημένους του. Μόνο που, ως παραδοσιακός «λάτρης του ωραίου», με τον Καντάφι είπε… μια κουβέντα παραπάνω: τον ρώτησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη γυναίκα που ήταν επικεφαλής της ασφαλείας του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου