Γεώργιος Βελλιανίτης - ποιηση

Ο ΑΝΕΡΓΟΣ

Βρέθηκε ξεκρέμαστος στο πουθενά.
Του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.
Η γή έφυγε κάτω απ’ τα πόδια του.
΄Εμεινε άνεργος. Δεν είναι μόνο η ανέχεια.
Είναι κι οι σκέψεις. Toν πνίγουνε συνέχεια.
Η αβεβαιότητα. Το σήμερα. Το αύριο.
Πώς θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα.

Από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε στον αέρα.
Μα πόσο θα κρατήσει αυτό. Αβεβαιότητα. Ανησυχία.
Πού να βρίσκεται άραγε η ευτυχία.
Η εργασία είναι ευλογία.
Κι όμως όταν την έχομε τηνε βαριόμαστε.
Αλλά είναι αργός θάνατος η απραξία.
΄Οποιος έχει δική του δουλειά είναι ευτυχισμένος.
Απ’ τη δουλειά του ξένου σαν φύγεις, είσαι καταδικασμένος.
Πολλοί ζητούν τα δικαιώματά τους.
Υπερβάλλουν πολλές φορές. Και χάνουν τη χαρά τους.
΄Οποιος κάνει κατάχρηση της απεργίας
δοκιμάζει την άχαρη ζωή της ανεργίας.

Γεώργιος Βελλιανίτης

ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ

(ΠΛΑΝΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ)
Προχωρείς μόνος σου ξυπόλυτος στ’ αγκάθια
περιμένοντας να γίνει ένα θαύμα.
Μα θαύματα δεν γίνονται.
Μπορούν να γίνουν υπερβάσεις.
Εκεί όμως χρειάζεται να έχεις γερές βάσεις.
Ωστόσο προσπαθείς να υπερβείς τον εαυτό σου
φορτωμένος με άχρηστα ή άρρωστα βιώματα
χωρίς να σού έχουν δώσει αντισώματα.
Mε τις ανοησίες που σ’ ανέθρεψαν,
με όσα ψέμματα σε πότισαν
να σε εξουσιάζουν για να κάνουν το δικό τους.
Πρώτοι οι δικοί σου έχουν το σκοπό τους.
Χωρίς να σου προσφέρουνε τα φόντα
σε ρίχνουν στα βαθειά νερά και σε παραμυθιάζουν.
Μπορείς με την αξία σου να βρείς την ευκαιρία σου.
Συ προσπαθείς, τρέχεις, ιδρώνεις.
Συνέχεια σκοντάφτεις, πελαγώνεις.
Μέσα στην ατυχία σου
μπορεί ενίοτε να σταθείς τυχερός.
Γιατί φάνηκες τολμηρός.
Mα οι μικρές επιτυχίες δεν μετράνε,
όταν κακοί καί άχρηστοι το μόχθο σου ρουφάνε.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να πετύχεις,
εκείνο που πραγματικά πεθύμισες.
Πουθενά δεν υπάρχει αξιοκρατία.
Σε όλα τα επίπεδα κυριαρχεί η αλητεία.
Ασφαλώς με το μόχθο σου συ γράφεις Ιστορία.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες σου μένει η απορία.
Δεν σου αναγνωρίζουνε καμμιά αξία.
Για τους κρατούντες, άλλα έχουν σημασία.
Πώς να σε εκμεταλλευθούν.
Ως κι οι δικοί σου θέλουνε
στην πλάτη σου να φορτωθούν.
΄Ολοι σου τάζουνε την ευτυχία
Αλλά στο τέλος αποκτάς ψιχία.
Γίνεσαι δούλος των ονείρων σου,
μέχρι να συνειδητοποιήσεις
τί πράγματι συμβαίνει γύρω σου.
Όταν μετά από καιρό μείνεις στον άσσο,
απ’ την εξάντληση δεν κάνεις ούτε πάσο.
Σαν τα κοράκια οι καλοί σ’ αρπάζουν.
Στην κρίσιμη στιγμή όλοι σ’ αδειάζουν.
Ποτέ μην εμπιστεύεσαι αυτούς που λένε λόγια.
Ανεύθυνους, πομπώδεις, πνευματώδεις.
Όχι μόνο δεν προσφέρουν καμμιά λύση,
αλλά καί με τον τρόπο τους καλλιεργούνε μίση.
Δουλεύουν για συστήματα. Δημιουργούνε θύματα.
΄Αν οι γονείς σου εύκολα τους πονηρούς πιστεύουν,
τότε είναι τα θύματα που εκείνοι τα ληστεύουν.
Δεν λύνονται προβλήματα με τις ευχές.
Είναι αέρας των ανόητων γονιών οι προσευχές.
Κι άν τις αναποδιές εσύ δεν περιμένεις,
Θα έρθει η ώρα που θα πείς: «Ουαί τοις ηττημένοις».
Γεώργιος Βελλιανίτης