ΕΝΤΕΧΝΗ ΠΟΙΗΣΗ - Γεώργιος Βελλιανίτης

118. Ο ΒΑΓΓΕΛΑΣ  (ΚΑΙ  ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ)

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ, ΣΚΟΤΩΝΕΙ
Το Βαγγέλα τον πήρανε
εσώγαμπρο για ράτσα
κι αυτός κοπροσκυλιάζει
μέρα νύχτα στην πιάτσα.


Πεθερικά και κόρη
δουλεύουνε με ζόρι
τους έκανε ο Βαγγέλας
να τρέχουνε παπόρι.

Πολύ προσέχουν το γαμπρό.
Τον έχουνε καμάρι.
Μέχρι να έρθει η στιγμή
ο διάολος να τους πάρει.

Γιατί είναι κουβαλητής.
Ψαρεύει, κυνηγάει,
περνά καλά τις ώρες του.
Σ’ άλλη δουλειά δεν πάει.

Δουλεύει δήθεν. Γιά χόμπυ.
Τον θεωρούν δουλευταρά.
Γονείς και κόρη ζόμπυ.
Ταϊζουν τον αληταρά.
Όμως έχει μικρό παιδί.
Πηγαίνει στο σχολείο.
Ο προκομμένος δεν μπορεί
να πάρει oύτε βιβλίο.

΄Εχει ανάγκες το παιδί.
Χρειάζεται εφόδια.
Αλλά αυτά που να τα βρεί.
Κοιμούνται όλοι σα βόδια.

΄Εχει καί γκόμενα ο γαμπρός.
Πίνει καφέ μαζί της.
Είναι πελάτης τακτικός
στο φίνο μαγαζί της.

΄Ωρες πολλές στον καφενέ
κοιτάζει το λιμάνι.
Ποιος ξέρει τι να σκέφτεται
το άχρηστο τσοκλάνι.

Η κόρη έχει λαλήσει.
Δεν μπορεί να λακήσει.

Κουμάντο κάνει η μαμά.
Τoυς λέει αγγούρια καπαμά.

Κόρη μου, λέει, τον άνδρα σου
να τον έχεις κορώνα.
Γιατί αυτός στο σπίτι σου
είναι γερή κολόνα.

Το γάμο σου να τιμήσεις.
Τον άνδρα σου μην αφήσεις.
Μετά τί θα πεί ο κόσμος.
Για το παιδί σου να ζήσεις.

Ο κόσμος τόχει τούμπανο
κι αυτοί κρυφό καμάρι.
Τους κοροϊδεύουν ανοιχτά
που θρέφουν το γομάρι.
Βρέ λές να έχει η μαμά
πάρε δώσε μαζί του;
Νάχει γίνει πελάτισσα
στ’ όμορφο μαγαζί του;
Ο πεθερός στον κόσμο του.
Το ρίχνει στο τραγούδι.
Είν’ ευτυχής για το γαμπρό.
Ας είναι ένα λουλούδι.

Αντί να τονε στείλουνε
στο διάολο να πάει,
αυτοί τονε χαϊδεύουνε.
Και αυτός, τους πατάει.

Όλα πηγαίνουν μια χαρά.
Δε βλέπουνε μπροστά τους.
Τους παίρνει ο διάολος γερά.
Πετούν απ’ τη χαρά τους.

Μα όταν θα ξυπνήσουνε
από τον ύπνο το βαθύ,
θα πάνε να φουντάρουνε.
΄Ετσι, το τέλος τους θαρθεί.

MΠΡΑΒΟ ΒΑΓΓΕΛΑ !…..

Γεώργιος Βελλιανίτης

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ, ΣΚΟΤΩΝΕΙ.

AΠΟΓΝΩΣΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

116. O AYTOXEIΡ
Όταν φουντώνει η Ψυχή,
χάνεται ο Ουρανός κι η Γή.
Όλα του φαίνονται θολά.
Τον πνίγει ο πόνος για καλά.

Πολύ χρόνο υπομένει.
Να συνέλθει περιμένει.
Δέχεται καταπίεση.
Λειτουργεί υπό πίεση.

Πολλοί δείχνουνε αντοχές.
Αλλά όποιος έχει αρχές
δεν μπορεί να συμβιβασθεί.
Την αδικία να δεχθεί.

Απέχει απ’ τις καταστάσεις
Που απαιτούν οι περιστάσεις.
Κλείνεται μέσ’ στον εαυτό του
και κουβαλάει το Σταυρό του.

Χάνει την επικοινωνία
μ’ αυτή τη σάπια κοινωνία.
Μέσα στο αδιέξοδο
ψάχνει να βρεί μια έξοδο.

΄Όταν την έξοδο δεν βρίσκει
το ενδιαφέρον αποθνήσκει.
Μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα.
Μάχεται σ’ άνισον αγώνα.

Μέσα του γίνεται μια πάλη.
Ο νούς του πάει στη σκανδάλη.
Με ένα μπάμ να τελειώσει.
Κανένας πιά να μην τον σώσει.

Παντού βλέπει εμπόδια.
Δεν έχει τα εφόδια
να τα καταπολεμήσει.
Απ’ το νού του να τα σβήσει.

Είναι πολύ ευαίσθητος.
Δεν μπορεί νάν’ αναίσθητος.
Το κάθε τι τον κτυπάει.
Κάτι στην Ψυχή του σπάει.

Κατανόηση γυρεύει.
Kατάθλιψη τον παιδεύει.
Προσδοκά λίγη βοήθεια.
Νοιώθει βάρος πά’ στα στήθεια.

Βρίσκεται σε μία φάση,
που τον έλεγχο έχει χάσει.
Απ’ τα μάτια τρέχει δάκρυ.
Δεν μπορεί να βγάλει άκρη.

΄Εχει χάσει τον κόσμο του.
Τώρα πιά είναι μόνος του.
Κανείς μέσα του δεν βλέπει.
Δεν γνωρίζει τι δεν πρέπει.

Ατέλειωτη αγωνία.
΄Εχει χάσει τα ηνία.
΄Εχει απογοητευθεί.
Κάθε ελπίδα έχει χαθεί.

Μα πού είναι οι γονείς του;
Πού είναι οι συγγενείς του;
Κανένας δεν τονε βλέπει
ότι πάλλεται και ρέπει;

Μα τόσο αδιαφορούνε;
Να βοηθήσουν δεν μπορούνε;
Το μυαλό του έχει χάσει.
Μέχρι πού μπορεί να φθάσει;

Δεν υπάρχουνε οι φίλοι
να του πούν κάτι δυό χείλη;
Δεν τον βλέπουνε θλιμμένο
να πλανιέται σα χαμένο;

΄Όχι πως δεν τον εννοούν,
αλλά τον καταπολεμούν.
Σε μιά κλειστή κοινωνία
βλέπεις άσχημα σημεία.

Συνήθως φταίνε οι γονείς.
Δεν τους ξεστράβωσε κανείς.
Κάνουνε τους πολύξερους.
Στο τέλος τους ανήξερους.

Δεν προσέχουνε ακόμα
ότι πάσχει και το σώμα.
Χρειάζεται ο ειδικός.
΄Ενας ψυχίατρος καλός.

3

Πάσχει απ’ την εμμονή του
να τελειώσει τη ζωή του.
Δεν το λέει σε κανένα.
Τα βλέπει όλα χαμένα.

Δεν είναι μόνο ο έρωτας.
Είναι πολλά. Μην τα ρωτάς.
Δεν είναι λίγες οι φορές
που έρχονται καταστροφές.

Και παίρνει την απόφαση
ν’ απαλλαγεί απ’ την κόλαση.
Μέσα στην απόγνωσή του,
τελειώνει τη ζωή του.

Αυτά είναι τα δράματα.
Μετά αρχίζουν κλάματα.
΄Ολοι άναυδοι έχουν μείνει.
Όμως το κακό έχει γίνει.

Γονείς, σώστε τα παιδιά σας.
Μιλήστε με την καρδιά σας.
Μην κάνετε το δικό σας.
Αυτό θα βγεί σε κακό σας.

Βοηθείστε όσο μπορείτε.
Δεν πρέπει ν’ αδιαφορείτε.
Πριν να σκάσει το μπουρλώτο
να σκεφτόσαστε τον κρότο.

Γεώργιος Βελλιανίτης.