Γράφει ο Ανδρέας Κολαΐτης (Πτυχιούχος ΤΕΙ - Αθήνας)
Aπό το 2014 που ήταν το έτος της εκατονταετηρίδας από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, ανά την Ευρώπη η εκατονταετηρίδα είναι κεντρικό θέμα στις δημόσιες ιστορικές συζητήσεις. Στο έτος που διανύουμε τιμητική θέση έχει ανά τον κόσμο (κυρίως σε Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Καναδά, Ηνωμένο Βασίλειο, Τουρκία καθώς και σε Ελλάδα) η εκατονταετηρίδα από την "Μάχη της Καλλίπολης". Για τα υπόλοιπα χρόνια και μέχρι και το 2018 μια σειρά από επετειακές εκδηλώσεις θα λάβουν χώρα, -ευελπιστώ και στο νησί μας Κεφαλονιά- πάντα με αφορμή τον "ξεχασμένο ολίγον" σε μας τους Έλληνες, ... Α΄παγκόσμιο πόλεμο.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο λήθης που προανέφερα, παρακολουθώντας χθες τηλεόραση υπέπεσε στην αντιληψή μουη "κόκκινη παπαρούνα" στο πέτο του σακακιού του δημοσιογράφου Κωσταντίνου Μπογδάνου όταν εμφανίστηκε στην εκπομπή του στον τηλεοπτικό σταθμό "ΣΚΑΪ".
Το σύμβολο αυτό σε πολλές χώρες συνηθίζουν να το φοράνε καρφιτσωμένο σε σακάκια, καπέλα και τσάντες, ως φόρο τιμής στα θύματα του Α' Παγκόσμιου Πόλεμου καθώς παπαρούνες φύτρωσαν στα πεδία της μάχης στη Φλαμανδία μετά το τέλος του συγκεκριμένου πολέμου.
Χθες άλλωστε ήταν η επέτειος της λήξης του, το 1918. Ο δημοσιογράφος που δέχτηκε τα σχόλια των συνεργατών του για την "κόκκινη παπαρούνα" στο πέτο εξήγησε ότι «είδα χτες τον Κάμερον και το ζήλεψα.» στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ που λαμβάνει χώρα στην Μάλτα με προεξάρχον θέμα αυτό του προσφυγικού.
Εμείς θα εστιάσουμε λίγο παραπάνω στο λουλούδι της παπαρούνας που για μας τους Ρωμιούς έχει τον πασχαλινό συμβολισμό του για την θυσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού αλλά σε αλλαχού τόπους εμπεριέχει άλλο συμβολισμό.
Όλα ξεκίνησαν με ένα ποίημα. Το ποίημα "In Flanders Fields" («Στις πεδιάδες της Φλάνδρας») είναι ένα από τα πιο φημισμένα ποιήματα σε αγγλική γλώσσα με θέμα τον Α' παγκόσμιο πόλεμο (WWI). Γράφτηκε στις 3 Μαΐου του 1915 από τον Καναδό αντισυνταγμάρχη υγειονομικού John McCrae, ο οποίος υπηρετούσε ως νοσοκόμος αξιωματικός στις Δυνάμεις του Καναδά. Εμπνεύστηκε την συγγραφή αφού την προηγούμενη ημέρα, ένας φίλος ονόματι Alexis Helmer είχε "πέσει" στην 2η Μάχη της Φλάνδρας κοντά στο Υπρ (στα γαλλικά Ypres) στο Βέλγιο.
Σύμφωνα με φήμη - θρύλο, στην πορεία συμπολεμιστές του ανέκτησαν το ποίημα, αφού αρχικά ήσαν απογοητευμένοι μ' αυτό και το είχαν απορρίψει. Το εν λόγο ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε στις 8 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους στο Λονδίνο στο περιοδικό Punch.
To λουλούδι της παπαρούνας (remembrance poppy) πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1921 εις μνήμην των πεσόντων (στρατιωτικού προσωπικού) που "χάθηκαν" στον Α' παγκόσμιο πόλεμο, τον επονομαζόμενο -πριν το ξέσπασμα του Β' Πολέμου (1939-1945)- ως οΜεγάλος Πόλεμος (αγγλ. Great War, γαλλ. Grande Guerre), μιας και ήταν μια γενικευμένη σύγκρουση των Ευρωπαϊκών -κι όχι μόνο- Δυνάμεων που διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 ως την 11η πρωινή ώρα της 11ης Νοέμβριου 1918.
Υιοθετήθηκε η χρήση της παπαρούνας από τους βετεράνους πολεμιστές των ΗΠΑ (Αμερικανική Λεγεώνα) και εν συνεχεία από το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία.
Σημειωτέον πως στην Β. Ιρλανδία οι καθολικοί το θρήσκευμα αρνούνται να το φορέσουν, μιας και είθισται να το φορούν οι προτεστάντες Βρετανοί.
Οι στίχοι του ποιήματος:
- In Flanders fields the poppies blow
- Between the crosses, row on row,
- That mark our place; and in the sky
- The larks, still bravely singing, fly
- Scarce heard amid the guns below.
- We are the dead. Short days ago
- We lived, felt dawn, saw sunset glow,
- Loved, and were loved, and now we lie
- In Flanders fields.
- Take up our quarrel with the foe:
- To you from failing hands we throw
- The torch; be yours to hold it high.
- If ye break faith with us who die
- We shall not sleep, though poppies grow
- In Flanders fields
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου