Ενημερωση απο Ορ.Καππατο
Καλό ταξίδι μεγάλη μας Δασκάλα. Μα για αρχή του χρόνου, το φύλαξες? Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μας δίδαξες στην σχολή Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας. Σε ευχαριστούμε για το σημαντικότατο Εθνικό έργο που μας αφήνεις. Σε ευχαριστώ για το βιβλίο που μου χάρισες και δεν θα ξεχάσω ποτέ , όσα είχαμε συζητήσει για την ιδιαίτερή μας Πατρίδα. http://www.arxeion-politismou.gr/…/Anna-
Με το που μπήκε ο νέος χρόνια, «δραπέτευσε» από αυτόν τον αισθητό κόσμο η καθηγήτρια και φιλόλογος Άννα Τζιροπούλου-Ευσταθίου. «Έφυγε» στις 2 Ιανουαρίου 2019…
Tziropoulou-Efstath…
Μιας και πιάσαμε τα αρχαιολογικά μήπως γνωρίζει κανείς η ονομασία του τόπου Μηνιά – Μηνιές πόσα χρόνια κρατάει και που οφείλεται??
ΑπάντησηΔιαγραφήΚα κα κα.
εχω μια πολυ παλια αναρτηση πανω στην ονομασια ,,μαζι με σχολιασμους μας απο τοτε, αλλα δεν ξερω αν τωρα φαινονται οι ωραιιες φωτο! θα κοιταξω να βαλω το σχολιο σου με αναδημοσιευση της σε νεα αναρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://porosnews.blogspot.com/2019/01/blog-post_1.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τον "τοίχο" του ΦΒ γράφει ο Δημήτριος Καπετάνης:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αισθάνομαι ως χρέος μου να αποδώσω την μέγιστη τιμή που νιώθω για την Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου, έναν άνθρωπο με μεγάλο ειδικό βάρος, που έφυγε από την ζωή αφήνοντας πίσω της ένα μοναδικό έργο για την ελληνική γλώσσα. Αφιέρωσε τον εαυτό της στην συγγραφή βιβλίων, διδασκαλία μαθημάτων και διαλέξεων, όπου τ’ αρχαία ελληνικά δεν είναι μόνο μετοχές και απαρέμφατα μιας νεκρής, ξεχασμένης, παλαιάς γλώσσας, αλλά αποτελούν μια ολοζώντανη συνέχεια μιας μοναδικής, πανέμορφης γλώσσας και μητέρας του ευρωπαϊκού (τουλάχιστον) λόγου. Μιας γλώσσας που δημιούργησε τον ίδιο τον πολιτισμό και που ευτυχώς σε πείσμα των καιρών, συνεχίζετε να ομιλείτε ακόμα μέχρι και σήμερα.
Η Άννα «φώναζε» πως μόνο η ελληνική έχει την δυνατότητα να διαχωρίζει με ακρίβεια το νοώ με τα εννοώ, προνοώ, κατανοώ, διανοώ, μετανοώ, παρανοώ, επινοώ, υπονοώ, κ.λ.π. και ο νοών νοείτω… Μόνον η ελληνική ξεχωρίζει την ζωή από τον βίο… Την αγάπη από τον έρωτα… Μόνον η ελληνική διαθέτει τις λέξεις πατρίς (με την τόση ακριβολογία της εννοίας της) το νόστο και τη νοσταλγία. Μόνον στα ελληνικά υπάρχουν λέξεις όπως: αγών, άμιλλα, θαλπωρή (φυσική ζεστασιά από αγαπημένο ανθρώπινο σώμα), ανθρωπιά, αλήθεια…
Είναι το έργο, ο αγώνας και το όνομα που μένουν τελικά, μοναδικά και ανεπανάληπτα για την κάθε εποχή. Ωστόσο κάποιοι βίοι είναι παράλληλοι ακόμα και σε τόσο διαφορετικές εποχές. Η Άννα Τζιροπούλου Ευσταθίου προσπάθησε σε πια εποχή επερχόμενων αλώσεων να αγωνιστεί όπως και η Άννα Νοταρά Παλαιολογίνα, (τελευταία αυτοκράτειρα του Βυζαντίου) να διασώσει ό,τι πρόφτανε, κρατώντας στα χέρια τον Όμηρο και τον Αισχύλο, να γίνει ένας φορέας γνώσεων που ήξερε πως αν χαθούν θα χαθεί αυτομάτως και ο πολιτισμός.
Συλλυπούμαι τ’ αγαπημένα της πρόσωπα…"