"Ο λοιμός έγινε αφορμή για μεγαλύτερη ανομία στην πόλη. [...] Κανένας δεν είχε διάθεση να επιμένει περισσότερο σε κάτι που το θεωρούσε καλό, αφού δεν ήταν βέβαιος ότι δεν θα πέθαινε προτού να το πραγματοποιήσει.
— Θουκυδίδης, Ιστορία II, 536
Θα ήθελα να μοιραστώ, με όσους το επιθυμούν, ένα ερώτημα που εδώ και περισσότερο από ένα μήνα δεν έχει πάψει να με απασχολεί. Πώς κατέστη δυνατό μια ολόκληρη χώρα, χωρίς καν να το συνειδητοποιήσει, να καταρρεύσει ηθικά και πολιτικά μπροστά σε μία ασθένεια; Οι λέξεις που χρησιμοποίησα για να διατυπώσω τούτο το ερώτημα σταθμίστηκαν προσεκτικά μία προς μία. Το μέτρο της παραίτησης από τις ηθικές και πολιτικές αρχές κάποιου είναι, στην πραγματικότητα, πολύ απλό: συνίσταται στο να αναρωτηθούμε ποιο ακριβώς είναι το όριο πέρα από το οποίο δεν διατιθέμεθα να παραιτηθούμε. Πιστεύω ότι ο αναγνώστης που θα μπει στον κόπο να εξετάσει τα ακόλουθα σημεία δεν θα διαφωνήσει πως —χωρίς να το αντίληφθεί ή ενώ προσποιείται ότι δεν το αντιλαμβάνεται— έχει ξεπεραστεί το κατώφλι που χωρίζει την ανθρωπότητα από τη βαρβαρότητα.
" Giorgios Agamben "Που Βρισκόμαστε"
2) Αποδεχτήκαμε, ακόμα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, μόνο στο όνομα ενός κινδύνου απροσδιόριστου, να περιορίσουμε σε βαθμό που δεν είχε συμβεί ποτέ πριν στην ιστορία της χώρας, ούτε καν κατά τη διάρκεια των δύο παγκόσμιων πολέμων, την ελευθερία κινήσεών μας (η απαγόρευση κυκλοφορίας κατά τη διάρκεια του πολέμου ίσχυε για ορισμένες ώρες). Συνεπώς, αποδεχτήκαμε, μόνο στο όνομα ενός κινδύνου απροσδιόριστου, να διακόψουμε στην πράξη τις σχέσεις φιλίας και αγάπης!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου