Το “δίκιο του αγώνα” μας, κανείς δεν θα μας το πάρει. ΟΧΙ στην ποινικοποίηση του 20ήμερου αγώνα της τοπικής κοινωνίας. ΟΧΙ στις διώξεις του Κινήματος του λιμανιού της Σάμης

 

Το “δίκιο του αγώνα” μας, κανείς δεν θα μας το πάρει.

ΟΧΙ στην ποινικοποίηση του 20ήμερου αγώνα της τοπικής κοινωνίας

ΟΧΙ στις διώξεις του Κινήματος του λιμανιού της Σάμης

Ενημερωθήκαμε μόλις σήμερα 6 Οκτωβρίου 2021 με την επίδοση σχετικών κλήσεων την έναρξη

της ποινικής διερεύνησης σχετικά με την τέλεση πιθανών, φερόμενων αξιόποινων πράξεων για τα

όσα διαδραματίστηκαν για 20 ημέρες στο λιμάνι της Σάμης κατά την απόπειρα εκφόρτωσης

ανεμογεννητριών τον Οκτώβρη του 2020, αμέσως μετά την καταστροφική έλευση του Ιανού. Μια

διαδικασία που μας φέρνει κατοίκους του νησιού, συντρόφους, συναγωνιστές, αλλά και αιρετούς

δήμων της Κεφαλονιάς, στην διαδικασία της παροχής ανωμοτί κατάθεσης, ένα δικονομικό στάδιο

δηλαδή πριν την πιθανή άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος μας. Με την επιφύλαξη της τελικής

στάσης μας κατά την εμφάνισή μας την Δευτέρα 11 Οκτωβρίου από τις 9:30 το πρωί ενώπιον των

Λιμενικών Αρχών Σάμης που έχουν αναλάβει τα προανακριτικά καθήκοντα, οφείλουμε να

τονίσουμε τα εξής:

Ο 20ήμερος, σπουδαίος και απολύτως επιτυχημένος αγώνας μας στο λιμάνι της Σάμης κατά της

εκφόρτωσης ανεμογεννητριών δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί, όπως και δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται,

δεν απαξιώνεται, δεν καταστέλλεται. Το αντίθετο, στέκει μοναδικά, ως μνημείο υπεράσπισης και

αγώνα, για το όμορφο νησί μας, το μοναδικά σπάνιο περιβάλλον του και τους σπουδαίους

ανθρώπους του. Μια πράξη ξεκάθαρα πολιτική (για να ποινικοποιηθεί) και μάλιστα με αίσθημα

κοινωνικής και περιβαλλοντικής ευθύνης.

Και ήταν τότε, αμέσως μετά την καταστροφή, που απολύτως μαζικά, δυναμικά, ενωτικά και

αποτελεσματικά, ως κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής αλλά και ολοκλήρου του νησιού, όχι απλά

υπερασπιστήκαμε τους τόπους μας από την προκλητική “επιδρομή” ακόμη ενός αιολικού -στην

συνείδησή μας- “εγκλήματος”, αλλά νιώσαμε πως ξανακερδίσαμε την αξιοπρέπεια μας. Μια

αξιοπρέπεια που βούλιαξε και βουλιάζει από το 2013 στις λάσπες από τις πλημμύρες και την

αδιαφορία, όπως και την απροθυμία ενός συστήματος να αναζητήσει και να αποδώσει τις αναγκαίες

ευθύνες εκεί ακριβώς που ανήκουν και στο βαθμό που τους αναλογούν.

Ο πάνδημος αγώνας μας, αυτός ο αγώνας που αποτέλεσε σημείο πρωτοποριακής αναφοράς για

ολόκληρη τη χώρα και έφερε το νησί μας στο επίκεντρο του κοινωνικού ενδιαφέροντος, όσο κι αν

λοιδορήθηκε από μια μικρή ομάδα ανθρώπων ή επιχειρήθηκε να μεταλλαχθεί από τους μετέπειτα

χειρισμούς, υπήρξε σημαντικός όχι μόνο γιατί “εμπόδισε” για 20 ημέρες αλλά και με την τελική

έκβασή του την εκφόρτωση ανεμογεννητριών σε ένα λιμάνι. Υπήρξε σημαντικός γιατί ανέδειξε το

“δίκιο των πλημμυρισμένων” της Πυλάρου, όπως και ευθύνες που ποτέ δεν είχαν αναφερθεί.

Σημαντικός γιατί οδήγησε ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να παραδεχτεί δημόσια τις “αιολικές”

παραλείψεις στα συνοδευτικά έργα, να “θυμηθεί” τα απολύτως ξεχασμένα ανταποδοτικά, να

αναζητήσει στην επιστήμη και σε ειδικούς μελετητές μια συνολική έρευνα για το ζήτημα. Μια

έρευνα-μελέτη που ξεκάθαρα δικαίωσε τον αγώνα στο λιμάνι της Σάμης και τις θέσεις που

διατυπώθηκαν και που μέχρι τότε “σκούριαζαν” σε φακέλλους πολιτικής, επιχειρηματικής και

αστικής (ή και ποινικής) ευθύνης που ποτέ δεν ανοίχθηκαν.

Σημαντικός όμως ο αγώνας μας και για την συγκεκριμένη εγκατάσταση του Ξερακιά για την οποία

προορίζονταν οι συγκεκριμένες ανεμογεννήτριες και για την οποία ερχόντουσαν χωρίς όπως

αποδείχτηκε στην πορεία να έχουν ολοκληρωθεί ή δρομολογηθεί τα απαραίτητα έργα,

αντιπλημμυρικά και μη. Κάτι που δεν λέμε εμείς, όσοι αντιμετωπίζουμε σήμερα την ποινική

διαδικασία, αλλά οι πλέον αρμόδιοι, οι ίδιες οι τεχνικές υπηρεσίες κατά δημόσια δήλωσή τους σε

περισσότερα του ενός θεσμικά Όργανα. Και ήταν αυτός ο αγώνας που περήφανα και απολύτως

αποτελεσματικά δώσαμε ο καταλύτης για να διεξαχθεί στον Ξερακιά το αυτονόητο, μια απλή

αυτοψία δηλαδή, ένα τόσο απλοϊκό... αυτονόητο που κρύβεται επιμελημένα πίσω από τυπικές

αδειοδοτήσεις σε υπηρεσιακά γραφεία της Αθήνας, μακριά δηλαδή από τα προβλήματα που

προκαλούν τέτοιες αδειοδοτήσεις και τέτοιες εγκαταστάσεις.

Κατά την γνώμη μας όμως υπήρξε σημαντικός και για έναν ακόμη λόγο: Γιατί σε εποχές απαξίας,

απάθειας και συνολικής αδράνειας, σε μια περίοδο έντονης ματαίωσης, απογοήτευσης και χαμηλής

πολιτικής και κοινωνικής αυτοπεποίθησης, στάθηκαν δίπλα μας νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι, με την

ελπίδα πως μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, υπερασπιζόμενοι μάλιστα τους τόπους και τις

ζωές μας. Αυτή τη συμμετοχή τόσων νέων ανθρώπων, όποιο κι αν είναι το κόστος, κανένα τίμημα

δεν μπορεί να το ξεπεράσει. Και παραμένει μια απολύτως σημαντική παρακαταθήκη για τις γενιές

αυτές αλλά και αυτές που θα έρθουν, μια παρακαταθήκη για έναν άλλο κόσμο αξιοπρέπειας και

δικαιοσύνης με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Κάτι που ειδικά φέτος το

καλοκαίρι με τις καταστροφικές πυρκαγιές, κατέστη απολύτως σημαντικό και απαραίτητο, όπως

και επίκαιρο.

Η συγκεκριμένη συγκυρία που επιλέγεται για την εξέλιξη της ποινικής διαδικασίας, κατά τη γνώμη

μας, δεν είναι τυχαία. Κι έρχεται τη στιγμή που ένας ακόμη ανεμολογικός ιστός για ακόμη

περισσότερες ανεμογεννήτριες στην Κεφαλονιά έχει μόλις επανατοποθετηθεί σε ένα από τα πιο

πράσινα σημεία πάνω από την πανέμορφη Σάμη. Όπως και την ίδια στιγμή που δυο ακόμη

αιολικές εγκαταστάσεις στον Βροχώνα και την Παλλική “αναμένουν” τις ανεμογεννήτριες τους.

Την ίδια στιγμή, τέλος, που σε αντίθεση ακόμη και με αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, η “ΔΕΗ

Ανανεώσιμες” συνεχίζει να διαφημίζει ένα ακόμη αιολικό στο Καλόν Όρος, έργο που αν

προχωρήσει θα σημάνει και την οριστική καταστροφή της Πυλάρου όπου βιώνει τα καταστροφικά

φαινόμενα των πλημμυρών ήδη από το 2013.

Σε κάθε περίπτωση, είναι πασίδηλα φανερό πως η στάση μας στο λιμάνι ήταν μια πράξη καθαρά

πολιτική και στα πλαίσια ενός ιστορικού αλλά και δικαιοδοτικού πυρήνα κοινωνικών και πολιτικών

δικαιωμάτων και ελευθεριών. Το αντίθετο, η χρόνια... σιωπή πάνω στα υπαρκτά ζητήματα των

“αιολικών στην Κεφαλονιά”, αυτή είναι που κινείται στα όρια μιας χαλαρής και υπερβολικά

ανεκτικής “νομιμότητας”. Στα ίδια όρια και η πιθανή δίωξη ανθρώπων που ασκούν αιρετά

καθήκοντα και για τους οποίους ακόμη περισσότερο βαρύνει η πιθανότητα ποινικοποίησης μιας

αμιγώς πολιτικής στάσης και θέσης.

Από την τελευταία αυτή εξέλιξη, την κίνηση δηλαδή της ποινικής διαδικασίας, ένα είναι το

σίγουρο: Ο λαός της Κεφαλονιάς δεν θα επιτρέψει να γυρίσουμε σε άλλες εποχές, δεν θα ανεχθεί

να ποινικοποιηθεί ένας τόσο δίκαιος, κρίσιμος αλλά και όμορφος αγώνας. Τα δίκαια των

πλημμυροπαθών όπως και τα δίκια του τόπου μας θα αναδειχθούν πάνω από τα δίκια λίγων

κερδοσκόπων που είδαν γη, την Κεφαλονιά και την πίστεψαν για δική τους.

Ο 20ήμερος αγώνας μας στο λιμάνι της Σάμης κατά της εκφόρτωσης ανεμογεννητριών δεν

ποινικοποιείται, δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, δεν απαξιώνεται, δεν καταστέλλεται.

Το δίκιο του αγώνα είναι με το μέρος μας και κανείς δεν θα μας το πάρει.

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 11 ΟΚΤΩΒΡΗ στις 9:30πμ ΣΤΟΝ ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΣΑΜΗΣ

Η αλληλεγγύη είναι το “όπλο”μας, η συμπαράσταση να γίνει η φωνή μας