ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΡΟΥ ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

http://dim-porou.kef.sch.gr 
Το φαράγγι του Πόρου

   Ακολουθώντας τη διαδρομή από Τζανάτα για τον Πόρο συναντάμε το φαράγγι  του Πόρου. Η διαδρομή προσφέρει μια πολύ όμορφη φυσιολατρική εμπειρία, με πλούσια και ποικίλη βλάστηση, απότομα βράχια και  δασωμένες πλαγιές. Ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος περιγράφοντας το αναφέρει ότι όλη η εικόνα θυμίζει μικρογραφία των Τεμπών. Το φαράγγι ή στενό του Πόρου το διασχίζει ο ποταμός Βόχινας, στα ρείθρα του οποίου βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι των Προνναίων.
   Σε παλαιότερες γεωλογικές εποχές  το στενό δεν υπήρχε, και η κοιλάδα του Αρακλιού (η περιοχή γύρω από το σημερινό χωριό Αγία Ειρήνη ) ήταν καλυμμένη με νερό. Σε απροσδιό- ριστη χρονικά στιγμή δημιουργήθηκε σχισμή, και τα νερά βρήκαν διέξοδο προς την θάλασσα. Το γεγονός αυτό είχε ευεργετική επίδραση στην περιοχή καθώς η κοιλάδα , λόγω τον ιζημάτων, έγινε  ευφορότερη.
   Κατά την μυθολογία η διάνοιξη του στενού είναι έργο του Ηρακλή, γι’ αυτό και η περιοχή έχει συνδεθεί με το όνομα  του μυθικού ήρωα (Αράκλι)       (Φώτο 1 και 2)

      Το μοναστήρι της Άτρου

  Στην ανατολική πλευρά του βουνού της Άτρου, ενός βουνού που το ύψος του δεν ξεπερνά τα 800 μ., αλλά που όπως φανερώνει και τ' όνομά του, είναι άτρωτο- πετρώδες, δύσβατο και απότομο- και που βρίσκεται μέσα στα όρια του Δήμου Ελειού-Πρόννων, του Νομού Κεφαλληνίας, είναι χτισμένο σε υψόμετρο γύρω στα 550 μ., το μοναστήρι της Άτρου.
Είναι αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο και ειδικότερα στη Γέννηση της. Η περιοχή γύρω από το μοναστήρι, σε μεγάλη έκταση, καλύπτεται από πυκνούς θάμνους και δέντρα από αριές, πουρνάρια, κουμαριές και σχίνα, που αποτελούν όλα μαζί πυκνό δάσος.
   Η θέση που είναι χτισμένο είναι φανταστική. Προσφέρει στον επισκέπτη μαγευτική θέα άγριων φυσικών καλλονών. Βλέπει κανείς από κει την απέραντη θάλασσα που απλώνεται μέχρι την είσοδο του Πατραϊκού κόλπου. Ενώ από το ένα μέρος του κόλπου αυτού διακρίνει τις ακτές και τα βουνά της Ακαρνανίας και από το άλλο τα βουνά και τις ακτές της Πελοποννήσου μέχρι την Κυλλήνη. Διακρίνει πεντακάθαρα τα νησάκια Καστό, Κάλαμο, Αρκούδι, Πεταλά, Μάκρη και Οξειά. Κάτω απ' τα πόδια του, στην άκρη του δάσους ξετυλίγεται ο Πόρος με τους κολπίσκους του και τη μαγευτική του παραλία. Νοτιότερα βλέπει να υψώνεται απέναντι του το κάστρο της Ωρηάς και όλη η περιοχή Κορωνών, ενώ στο βάθος ξεπροβάλλει αχνά σα σκούρα πινελιά στη γαλάζια θάλασσα η Ζάκυνθος. Δυτικά υψώνεται απότομα το τραχύ και άγονο βουνό της Άτρου και πίσω του ο καταπράσινος και μεγαλοπρεπής Αίνος.
   Τα κτήματα του μοναστηριού, αλλά και τα διάφορα χωριά και οι συνοικισμοί βρίσκονται πολύ μακριά απ' αυτό, ώστε ν' αποτελεί όπως λέει κι ο Τσιτσέλης στα «Σύμμικτά »του αληθινό καταφύγιο και ενδιαίτημα αυτών που ποθούν ήρεμη και ασκητική ζωή.
Η ιστορία του είναι μεγάλη και χάνεται στα βάθη των αιώνων. Πολύτιμες πληροφορίες για το μοναστήρι της Άτρου και την ιστορία του αντλούμε από το βιβλίο του πανεπιστημιακού δασκάλου και γιατρού κ. Γεράσιμου  Πεντόγαλου που έχει τίτλο : « Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Άτρου-Πρόννων, Ιστορικό Μελέτημα ».
   Αλλά κι ο ιστοριοδίφης του τόπου μας, Ηλίας Τσιτσέλης στο έργο του «Κεφαλληνιακά Σύμμικτα» αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο που μέσα σε αυτό πραγματεύεται τα μοναστήρια του νησιού, ανάμεσα στα οποία και το μοναστήρι της Άτρου. Έτσι έχουμε ακόμα μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών για το μοναστήρι αυτό.
   Ένα πρακτικό της Λατινικής Επισκοπής Κεφαλληνίας που έχει περισωθεί και που χρονολογείται από το 1264 μας δίνει τις παλιότερες γνωστές πληροφορίες για το Μοναστήρι της Άτρου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κτίστηκε τότε κι ότι δεν έχει παλιότερη ιστορία. Είναι βέβαιο πως χτίστηκε πριν από το 1264. Άγνωστο πότε ακριβώς. (το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του κ.Γεώργιου Γαβριελάτου "Το Μοναστήρι της Άτρου")

Σπήλαιο Δράκαινας (Πόρος Κεφαλληνίας)

   Το σπήλαιο βρίσκεται στη νότια πλευρά του φαραγγιού του Βόχυνα και σε απόλυτο υψόμετρο 70 μ. Έχει εμβαδό 190τ.μ.
Η δημιουργία του σπηλαίου οφείλεται στην καρστικοποίηση του μητρικού ασβεστολίθου και η αποκάλυψη του σε κατακρημνίσεις. Μια σειρά από στοιχεία (π.χ. κατακρημνήσεις της οροφής, παρουσία σταλακτιτών) υποδηλώνουν ότι στο παρελθόν το καρστικό έγκοιλο ήταν κλειστό.

   Στις στρωματογραφημένες επιχώσεις του σπηλαίου διασώζονται κατάλοιπα της προϊστορικής εποχής (Νεώτερη Νεολιθική ΙΙ, Πρωτοελλαδική Ι και ΙΙ) και ιστορικών περιόδων (υστεροαρχαϊκή και ελληνιστική).

   Τα πλούσια ευρήματα των ιστορικών χρόνων που πιστοποιούν την εντατική χρήση του σπηλαίου ως χώρο λατρείας συνίστανται σε κεραμεική (λατρευτικά σκεύη και αναθήματα, ορισμένα εισηγμένα από την Κόρινθο και την Αττική), ειδώλια, κυρίως γυναικείων μορφών/ θεοτήτων, λίγα λυχνάρια καθώς και συγκεντρώσεις οστών ζώων, κατάλοιπα δηλαδή σφαγίων από θυσίες προς τη λατρευομένη θεότητα. Η επαναλαμβανόμενη χρήση προκύπτει και από την ύπαρξη αποθετών.
  
    Κατά την προϊστορική χρήση αξιοσημείωτη είναι η παρουσία αγγείων χρηστικής κυρίως κεραμεικής (π.χ. πιθάρια) καθώς και η επιτόπια εντατική κατεργασία του λίθου για την παραγωγή εργαλειακού εξοπλισμού. Επίσης σοβαρές είναι οι ενδείξεις διευθέτησης του χώρου όπως προκύπτει από την παρουσία εστιών, πηλόχρηστων δαπέδων και πιθανώς υπολειμμάτων τοιχίων.Επισκεφτείτε την σχετική ιστοσελίδα >>>

Θολωτός Τάφος Τζαννατων

   Στη θέση Μπρούτζι των Τζαννάτων οι ανασκαφές έφεραν στο φως έναν θολωτό τάφο της Μυκηναϊκής περιόδου. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των ανασκαφών που αποδεικνύει ότι η περιοχή κατοικούνταν από το 1400 π.Χ. ο τάφος είναι από τους καλύτερα διατηρημένους στο νησί.

   Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο αρχαιολόγος Δρ. Λ. Κολώνας ξεκίνησε ανασκαφή δυτικά της ακρόπολης των Πρόννων, στη θέση Μπούρτζι των Τζαννάτων Πόρου. Εδώ στο διάστημα 1992-1994 ήρθε στο φως βασιλικός θολωτός τάφος της μυκηναϊκής περιόδου. Έχει διάμετρο 6,80 μ. και είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερα διατηρημένος στο νησί της Κεφαλονιάς, αλλά και ο μεγαλύτερος, μέχρι σήμερα, γνωστός θολωτός τάφος της βορειοδυτικής Ελλάδας.

   Τα ευρήματα στον τάφο και η ένταξη του στην περίοδο της ακμής του μυκηναϊκού κόσμου (1400-1350 π.Χ.) σηματοδοτούν την ύπαρξη ενός ισχυρού μυκηναϊκού κέντρου στην περιοχή, που σχετίζεται πιθανότατα με την Ομηρική Ιθάκη. Η ανακάλυψη του τάφου αυτού επιβεβαιώνει την ανθρώπινη εγκατάσταση στην περιοχή των Πρόννων ήδη από την προϊστορική εποχή. Ο τάφος είναι κτισμένος σε βραχώδες πλάτωμα στη θέση ενός άλλου μικρότερου και παλαιότερου θολωτού τάφου, υλικό του οποίου έχει ενσωματωθεί στο θόλο του νεότερου. Η κορυφή του θόλου βρέθηκε βυθισμένη), ενώ το ύψος της διατηρείται σε δεκατέσσερις σειρές λίθων.

   Μέσα στον τάφο βρέθηκαν πολλές ταφές σε λάκκους, σε κτιστές θήκες και μία σε πιθάρι. Οι ταφές χρονολογούνται από το 1400 έως το 1000 π.Χ. περίπου. Η σημαντικότερη από τις ταφές ήταν εκείνη που βρέθηκε σε κεντρική κτιστή θήκη, στην οποία ετάφη ο άρχοντας της πόλης. Όλες οι ταφές ήταν διαταραγμένες και συλημένες από τα μυκηναϊκά ήδη χρόνια, γύρω στα 1200 π.Χ. Παρά ταύτα διασώθηκαν αρκετά πολύτιμα κτερίσματα, ανάμεσα στα οποία ήταν χρυσά και γυάλινα κοσμήματα, χάλκινα εργαλεία και σφραγιδόλιθοι με σημαντικά θέματα. Ο τάφος ορίζεται εξωτερικά από περίβολο, που διακόπτεται ισομετρικά από τέσσερις ογκόλιθους.

   Μεταγενέστερη χρήση του τάφου στα ελληνιστικά χρόνια αποδόθηκε σε τελετές που σχετίζονται με ηρωολατρεία. Στα νοτιοδυτικά του τάφου και σε απόσταση 6 μ. αποκαλύφθηκε κτιστός τετράπλευρος τάφος, ασκέπαστος, στο δάπεδο του οποίου βρέθηκαν 72 ανθρώπινοι σκελετοί, γεγονός που φανερώνει ότι ο τάφος είχε χρησιμοποιηθεί σαν οστεοφυλάκιο. Τα λείψανα είχαν μεταφερθεί εκεί μαζί με τα κτερίσματα τους όταν άρχισαν οι εργασίες ανέγερσης του νεότερου θόλου.