Όταν η τέχνη γίνεται βιωματική αποκτά ουσία ιδιαίτερη και ιδιαίτερα τολμηρή. Σαν αποτύπωμα αλάθητο καθρεφτίζει την ψυχή και αποτυπώνει τον χαρακτήρα και την ματιά των λίγων εκείνων εκλεκτών που δεν φοβούνται να δοθούν με πάθος ολοκληρωτικά.Η Εύα Διβάρη διαθέτει το ξεχωριστό αυτό χάρισμα να δίνεται ολοκληρωτικά στην στιγμή. Με το πινέλο της φυλακίζει τις αποχρώσεις των στιγμών της. Γνήσια θηλυκή, γεννάει ύστερα εικόνες που φέρνουν μέσα τους το γονίδιο της μνήμης, την νοσταλγία της ανάμνησης. Οι αποτυπώσεις αυτές κουβαλούν την ελευθερία ενός πνεύματος αδέσμευτου. Τη αύρα και την μυρωδιά της θάλασσας και μαζί –μοιραία- την μοίρα της θάλασσας : την κληρονομιά του ατέρμονου ταξιδιού.
Χάρισμα και μαζί κατάρα της αιώνιας περιπλάνησης στον χώρο, στον χρόνο, στις αισθήσεις, στον βαθύτερο εαυτό.
Ο παρονομαστής στα έργα της είναι πάντα κοινός και είναι πάντα η αναζήτηση, το ταξίδι. Το κίνητρο η πίστη.
Η ματιά της πάντα πολύ-επίπεδη. Όπως και η στιγμή που αποτυπώνει πολύ-συλλεκτικά με όλες τις αισθήσεις της. Αποδίδεται ενίοτε με επάλληλους καμβάδες που τοποθετεί τον ένα πάνω στον άλλον εστιάζοντας στο βάθος, στα παράλληλα επίπεδα μιας αντίληψης πολύ-λειτουργικής. Άλλοτε με την επαναληπτική διάθεση που χαρακτηρίζει τα θέματά της. Άλλοτε με τις δίνες της.
Ακόμη και όταν δεν το ξέρει κινείται. Χάνεται σε λαβύρινθους αυτοαναζήτησης και προσωπικών ανακαλύψεων για να καταλήξει τελικά στο αρχικό σημείο από όπου ξεκίνησε : τον έρωτα και την πίστη για την ζωή που δεν φοβάται το δόσιμο γιατί έχει ήδη λάβει. Δεν φοβάται την απόρριψη γιατί η αλήθεια της έχει ήδη επαληθευτεί.
Βασικό θέμα η θάλασσα. Δύσκολη θάλασσα που μόνο στους πιστούς της αποκαλύπτεται. Με απέραντη πίστη και απέραντη υπομονή.
Γιατί τελικά μόνο με την πίστη αποκαλύπτεται η αληθινή ουσία της ζωής. Και μόνο με τα μάτια μιας καθαρής ψυχής συλλαμβάνεται. Εκεί ανθίζουν τα πιο όμορφα χρώματα.
Στους πίνακες της Διβάρη κυριαρχεί η πίστη. Μιας πολύ-χρωμης ψυχής.
Και αυτή την φορά μας προσκαλεί και ταυτόχρονα μας προκαλεί να την ακολουθήσουμε σε ένα συναρπαστικό και πολύχρωμο ταξίδι.
Κείμενο της Ιστορικού τέχνης
Έλενας Γαλάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου