ΤΟ ΓΚΑΛΟΠ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΨΗΦΙΣΤΕ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ,,ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!!!!
ΠΡΟΗΓΕΊΤΑΙ  ΜΕ 58% ΤΟ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ,,  (Λογικό  λόγο του ότι Αναγνώστες είναι περισσοτερο χωριανοί μου,, και ίσως η συνεχή μου αναφορές  να εχουν αρχίσει να αποφέρουν καρπούς στο να  ξαναδιαβάσουμε  τουλάχιστον αυτά  τα μεγαλιώδη Επη!!!
Αν και το θεωρούσα απίθανο  ο Ομηρος  ήξερε πολύ καλά τι έγραφε,,και  ακόμη και οι λεπτομέριες στις  περιγραφές του τις θεωρω ότι έχουν πολύ ουσία, και  μπορούν να μας καθοδηγήσουν στις λύσεις των  πολλών ερωτημάτων μας!!!!

ΚΑΙ  ΛΙΓΟ ΟΔΥΣΣΕΙΑ  ,,ΓΙΑ  ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ!!

[Υποθέτει ότι οι Φαίακες τον εξαπάτησαν και αναθέτει στον Δία την τιμωρία τους.]

242 Αλλά τον νου μου τώρα, να μετρήσω τ’ αγαθά μου, να δω

μήπως και πήραν δρόμο αυτοί κρατώντας κάτι για λογαριασμό τους [...].»

245 Έτσι μιλώντας, άρχισε να μετρά λεβέτια, τρίποδες πανέμορφους,

χρυσαφικά κι ωραία φαντά φορέματα.

Δεν βρήκε κάτι να του λείπει· ποθώντας όμως

κι οδυρόμενος για χώμα πατρικό, σύρθηκε

εκεί στο περιγιάλι της ασίγαστης θαλάσσης,

373 «[...] Πες μου λοιπόν αν είναι αλήθεια πως πατώ

το χώμα της γλυκιάς πατρίδας.»

375 Ανταποκρίθηκε η θεά Αθηνά, τα μάτια λάμποντας:

«Τέτοιος ο νους σου πάντα εσένα και το φρόνημά σου,

που εγώ δεν το βαστώ στη συμφορά σου μόνο να σ’ αφήσω –

είσαι και γνωστικός και ξύπνιος κι εύστροφος. [...]

387 Μόνο που δεν το θέλησα με του πατέρα μου τον αδελφό,

τον Ποσειδώνα, να τα βάλω – κρατούσε την οργή του αυτός,

από θυμό που εσύ του τύφλωσες τον γιο.

390 Έλα, σκοπεύω τώρα να σου δείξω σήματα της Ιθάκης, να πειστείς:

αυτό είναι το λιμάνι του ενάλιου γέροντα, του Φόρκυνα·

και να η μακρόφυλλη ελιά στου λιμανιού την κορυφή·

εκεί στο πλάι της θα δεις χαριτωμένη τη θαμπή σπηλιά,

τόπο ταμένο των νυμφών που λέγονται ναϊάδες –

395 τη θολωτή κι ευρύχωρη σπηλιά, όπου κι εσύ τόσες θυσίες τελούσες [...].
397 Κι αυτό το καταπράσινο βουνό είναι το δασωμένο Νήριτο.»

Έτσι μιλώντας η θεά, σήκωσε τη νεφέλη κι ο τόπος φανερώθηκε.

Πλημμύρισε τότε χαρά βασανισμένος ο Οδυσσέας και θείος,

400 χαρούμενος σκύβει στη γη, το κάρπιμό της χώμα φίλησε,

αμέσως σήκωσε τα χέρια του ψηλά κι ευχήθηκε στις Νύμφες:

«Νύμφες ναϊάδες, θυγατέρες του Διός, έλεγα πως ποτέ μου πια

δεν θα σας ξαναδώ· μα να που τώρα ευφρόσυνα υποδέχεστε

τις φιλικές μου ευχές. Θα σας προσφέρουμε, όπως και πρώτα,

405 δώρα, φτάνει να δώσει πρόθυμη του Δία η κόρη, που της αρμόζει

η λεία του πολέμου, εγώ να ζω κι ο γιος μου να προκόψει.» [...]

ΠΗΓΗ  http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/OMHROS%20ODYSSEIA/Odysseia/Didaskontas-Odysseia19.htm