Δείτε επίσης λοιπή συλλογή στο ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΕΝΤΕΧΝΗ ΠΟΙΗΣΗ - Γεώργιος Βελλιαν...
ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ
Στις απαιτήσεις των καιρών,
τα θύματα των πονηρών,
Σ' αναζητούν, Δικαιοσύνη.
Πέταξε κάτω το μαντήλι,
να δείς. Ανάβουνε καντήλι,
στη Χάρη Σου την Ιερή.
Μα Εσύ, φαντάζεις παγερή.
Σαν να μην ξέρεις την Αλήθεια.
Λές καί Σού λένε παραμύθια !
Πρόσωπα άνω υποψίας,
από νυκτός μέχρι πρωϊας
ανοίγουνε τάφους αθώων.
Παίζουν τις τύχες των ανθρώπων.
Κινούνται μέσα στο σκοτάδι.
Κάνουν συμβόλαια στον ΄Αδη.
Δεν είναι αρκετό ν' ακούς.
Πρέπει να δείς, όλους αυτούς,
όπου ζητούν ένα Σου βλέμμα.
Δίνουνε της καρδιάς το αίμα.
Αλλά, δε βρίσκουνε γαλήνη.
Πνίγονται στου καϋμού τη δίνη.
΄Ελα λοιπόν, Δικαιοσύνη !
Βγάλε επί τέλους το μαντήλι,
να πιάσει τόπο το καντήλι .........
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
Στο δρόμο με την κίνηση, μέσ' στην ανησυχία,
με σκούντησ' ένας άνθρωπος. Ιδού η δυστυχία !
Γυρίζω καλά να τον δώ. Γιά κείνον πέρα βρέχει.
Τα βήματά του είναι βαρειά. Αντίληψη δεν έχει.
Το ντύσιμο νεανικό. Κάτι βαρύ στους ώμους.
Σαν τύπους που τους συναντάς καθημερνά στους δρόμους.
Φαινότανε δεκαοκτώ. ΄Ισως καί παραπάνω.
Τον κοίταξα στο πρόσωπο. Τότε είναι πού τα χάνω.
Το βλέμμα έχει απλανές. Παράξενα κοιτάει.
Τον τσάκισε η κούραση. Πατάει δεν πατάει.
Ζεί γιά καλά στον κόσμο του. Πλανάται στους αιθέρες.
Ποιός ξέρει άραγε γι αυτόν, πόσες θα έρθουν μέρες !
Μάννα, δε θάρθει το παιδί, χαμόγελο να φέρει.
Το πήρανε απ΄ τη ζωή, κρατώντας το απ΄ το χέρι.
Δεν έχει πιά τη δύναμη, ούτε σκοπό να ζήσει.
Μία ροδόχρωμη αυγή, τον κόσμο αυτό θ' αφήσει.
Πώς βρέθηκε στο χάλι αυτό, Μάννα μην τα ρωτάς.
Δε λύνει τέτοια θέματα δάσκαλος καί παππάς.
Ούτε σύ δεν κατάφερες να δείς μέσ΄ στην ψυχή του.
Τώρα όμως εκατάντησε να χάσει τη ζωή του ! ........
Γεώργιος Βελλιανίτης
ΠΙΑΚΑΝΕ ΤΟ ΜΗΤΣΟ
Γειά σας παλληκάρια ! Πώς να σας το πώ.
Πιάκανε το Μήτσο κάτω στο γιαλό.
Πιάκανε το Μήτσο, το καλό παιδί
να ρίχνει μπουρλώτα και μιάν αρπαχτή.
Κυρ Λιμενάρχη άστονε και μην του βάζεις πρόστιμο.
Ο Μήτσος είν’ καλό παιδί με μπόλικο φιλότιμο.
Πήγε να ψαρέψει. Τη φορά αυτή,
τελικά τον μάγκωσαν από το αυτί.
Ρέ Μήτσο τι τα ήθελες παράνομα τα ψάρια,
αφού χάνεις τον μπούσουλα μαζί με τα πασχάλια.
Τώρα παλληκάρια, πώς να σας το πώ.
Έφαγε ο Μήτσος πρόστιμο χοντρό.
Πώς να τη γλυτώσει τη φορά αυτή,
έτσι που τον άρπαξαν από αυτί.
Όλοι οι φίλοι κάθονται τώρα στον καφενέ,
μά όσο και να ψάχνονται, δε βρίσκουν ρεφενέ.
Αφού χάνεις τον μπούσουλα μαζί με τα πασχάλια,
ρέ Μήτσο πώς κατάντησες να έχεις τέτοια χάλια.
Γεώργιος Βελλιανίτης
Ο ΝΑΡΚΟΜΑΝΗΣ
Κάθεται κεί στη γωνία.
Περιμένει μ΄ αγωνία,
νάρθει γρήγορα ο Χάρος.
΄Εχει ένα μεγάλο βάρος.
Προσπαθεί γιά να ξεφύγει
μέχρι οριστικά να φύγει.
Κοιτάζει πέρα στο δρόμο
με τα μάτια όλο τρόμο.
Πολύ έχει αδυνατίσει.
Δεν γνωρίζει αν θα ζήσει.
Ούτε ζέστη ούτε κρύο.
Δεν τα νοιώθει καί τα δύο.
Θα του δώσουν το φαρμάκι
μέσα σ' ένα ραβασάκι.
Απατηλή απόλαυση.
Ο δρόμος γιά την κόλαση.
Αμαρτίες ποιών πληρώνει.
Στους ώμους του τις σηκώνει.
΄Εχασε το ενδιαφέρον
Δεν γνωρίζει το συμφέρον.
Από άλλων κάποιο λάθος,
πνίγηκε μέσα στο πάθος.
Θάρθει αυτός με το δρεπάνι.
Θα του δώσει τη σκαπάνη,
τάφο μόνος του ν' ανοίξει
τη ζωή του κεί να ρίξει.
σε μία άλλη χώρα
τον τρώει κάθε ώρα.
δεν υπάρχει γυρισμός.
θα υπάρξει λυτρωμός.
Ζεί
που
Κεί
Δεν
Είναι ξένα προβλήματα.
Δεν μας πιάνουν τα βλήματα.
Ναρκωμένη κοινωνία
με χαμένα τα ηνία.
Δεν υπάρχει πλέον ήθος.
Τούτο λένε, είναι μύθος!
Από κάπου περιμένει
μέσ' στα βάσανα δεμένη.
Αλλά αυτό δεν έρχεται.
Τη συμφορά της δέχεται.
Αύριο θάναι το παιδί σου.
Τα πληρώνεις στη ζωή σου,
όλα όσα έχεις κάνει.
Πάντα υπάρχει το δρεπάνι.
Γιατί ο Χάρος κάνει βόλτα.
Θάρθει στη δική σου πόρτα.
Δεν είν' υπόθεση μορφής,
το θέμα της καταστροφής.
Απλώς είναι θέμα χρόνου.
Το Γραμμάτιο του Πόνου.
Μόνος σου το υπογράφεις.
Την Ιστορία σου γράφεις.
΄Οταν έρχεται η Κρίση,
αληθεύει κάθε ρήση.
Γεώργιος Βελλιανίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου