ΙΤΑΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΥΡΡΑΞΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

AΠΟ  

Orestis Kappatos

ΙΤΑΛΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΥΡΡΑΞΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, ημέρα Τετάρτη , τις βραδινές ώρες έφθασε στις Ιταλικές (στρατιωτικές και πολιτικές) αρχές κατοχής η είδηση της παράδοσης της Ιταλίας στους συμμάχους και η δημιουργία καινούργιας ιταλικής κυβέρνησης, υπό τον στρατάρχη Pietro Badoglio. Η είδηση έγινε δεκτή με αισθήματα ενθουσιασμού από πλευράς αξιωματικών και στρατιωτών της μεραρχίας Acqui, αλλά με σκεπτικισμό από τον πολιτικό διοικητή Vittorio Seganti Sarsina. Αναφέρονται εκδηλώσεις πανηγυρισμού στο Λιθόστρωτο , τραγούδια σε μονάδες στα Τρωϊαννάτα, επιστροφή μεθυσμένων στρατιωτών στους στρατώνες από την καραμπινιερία . Η Διοίκηση της μεραρχίας ήταν υπό τον στρατηγό Antonio Gandin με αρχηγό επιτελείου τον αντισυνταγματάρχη Fioretti, διοικητής επιτελείου ταγματάρχη Amoretti, υπασπιστή του Gandin λοχαγός Carocci. Διοικητής του μεραρχιακού πεζικού ήταν ο υποστράτηγος Gherzi με επικεφαλής επιτελείου του, τον αντισυνταγματάρχη Sebastiani, Διοικητής μεραρχιακού πυροβολικού ο συνταγματάρχης Romagnioli, επικεφαλής ναυτικών δυνάμεων και επάκτιων πυροβολαρχιών ο πλωτάρχης Mario Mastrangelo, επικεφαλής υγειονομικής υπηρεσίας ο αντισυνταγματάρχης Briganti και αρχηγός καραμπινιερίας ο λοχαγός Gasco. Στην Κεφαλονιά στάθμευαν οι περισσότερες μονάδες της μεραρχίας Acqui. Αναλυτικά: Διοίκηση Μεραρχίας με σύνθεση όπως ανωτέρω, 17o σύνταγμα πεζικού (Regimento Fanteria) με έδρα διοίκησης το χωριό Κεραμειές και επικεφαλής τους αντισυνταγματάρχη Cesari, αντισυνταγματάρχη Dara, ταγματάρχη Altavilla, 317o σύνταγμα πεζικού (Regimento Fanteria) με έδρα διοίκησης το χωριό Μακρυώτικα και επικεφαλής τους συνταγματάρχη Ricci, αντισυνταγματάρχη Sievro, ταγματάρχες Neri και Fanucchi, 33o σύνταγμα πεδινού πυροβολικού με έδρα την Γεωργική σχολή Αργοστολίου και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Romagnioli που αναφέρθηκε, τον αντισυνταγματάρχη Deodato και τους λοχαγούς Pampaloni και Apollonio. Τρεις ομάδες βαρέος πυροβολικού με έδρα διοίκησης το χωριό Λακήθρα και σημεία ανάπτυξης σε στρατηγικές θέσεις του νησιού , όπως Αγ. Γεώργης Παλλικής, Λαρδηγός πλησίον σημερινού αεροδρομίου, ύψωμα Χαράβοντας (μετά τα Κομποθεκράτα και πριν την Λακήθρα) και στο άκρο Μούντα κοντά στην Σκάλα. Επικεφαλής αναφέρονται ο ταγματάρχης Pica και λοχαγός Severino. Επίσης υπήρχαν και το 3o Gruppo Contraereo (ομάδα αντιαεροπορικών πυροβόλων) και το 110o Battaflione Mitraglieri di Corpo d’ Armata (110ο τάγμα πυροβολητών του Σώματος Στρατού) που είχε έδρα στο Αγρίνιο.

 Οι ναυτικές δυνάμεις ήταν κυρίως δυνάμεις στελέχωσης των πυροβολαρχιών ναυτικού που υπήρχαν στο Φαραώ και στις Μηνιές, επιτήρησης των θαλάσσιων ναρκοπεδίων που υπήρχαν (ποντισμένες νάρκες αναφέρονται έξω από την περιοχή Σκάλας , στο οποίο έπεσε το γνωστό υποβρύχιο Perseus και έξω από το Ληξούρι μέχρι τους Βαρδιάνους, εκεί που αργότερα ναυάγησε το Ardenna) Επίσης αναφέρονται 2 τορπιλάκατοι και ένας στολίσκος 16 μικρών ναρκαλιευτικών πλοίων. Δεν υπήρχαν αεροπορικές δυνάμεις, κάτι που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση της μάχης. Οι ανωτέρω δυνάμεις, με σύνολο περίπου 10.000 μάχιμους άνδρες και 525 αξιωματικούς, είχαν υλοποιήσει πληθώρα οχυρωματικών έργων, προς υποστήριξη αμυντικού αγώνα , σε περίπτωση αποβάσεως των συμμάχων (μόνιμα πυροβολεία και πολυβολεία , αντιαρματικά κωλύμματα και αντιαρματική τάφρο στο μέσο της πεδιάδας της Κρανιάς, οχυρωμένες θέσεις σε Φαραώ, Μηνιές, Λακήθρα, Κοκκύλια, περιοχή Αγ. Γεωργίου Παλικής κλπ.). Οι Γερμανικές δυνάμεις υπό τον αντισυνταγματάρχη Johannes Barge ήταν εγκατεστημένες στο Ληξούρι , εκτός μιας δυνάμεως 500 ανδρών υπό τον υπολοχαγό Fauth και εννέα μηχανοκίνητα πυροβόλα που βρίσκονταν στο Αργοστόλι και συγκεκριμένα στην περιοχή Μέτελα. (Σε πολλές ιστορικές αναφορές μνημονεύονται άρματα μάχης, κάτι που είναι λάθος.) Συνολική γερμανική δύναμη, σε αυτήν την φάση της αναμονής, θα μπορούσαμε να πούμε, 2.000 άντρες της 22ας Μεραρχίας Πεζικού, του τακτικού γερμανικού στρατού δηλαδή της Wermaxt που είχε έρθει από την Κρήτη μετά την πτώση του καθεστώτος Μουσολίνι. (Έχει και αυτή η λεπτομέρεια της σημασία της, γιατί ο τακτικός γερμανικός αποποιείται των ευθυνών του , σε όλη την ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για σφαγές και λεηλασίες, αλλά δεν μπορεί να αντικρούσει τα ιστορικά δεδομένα κατά την περίοδο του Σεπτεμβρίου 1943, στο νησί της Κεφαλονιάς) . Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, δεν μνημονεύονται στρατιωτικές κινήσεις, πέραν των γεγονότων που αναφέρθηκαν.

Τα στοιχεία προέρχονται από την ακόλουθη βιβλιογραφία:
«H Γερμανο- Ιταλική σύρραξις εν Κεφαλληνία 1943» (Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής ιστορίας)
«Κεφαλονιά 1943» του Βαγγέλη Σακάτου
«Τα χρόνια της Ιταλικής & Γερμανικής Κατοχής & της Εθνικής Αντίστασης στην Κεφαλονιά & Ιθάκη» του Σπύρου Λουκάτου
«Ιόνιος Ηχώ» Αθήναι Ιούνιος – Νοέμβριος 1961
«L’ Eccidio di Cefalonia» του Formato Romualdo