Στρατηγός Antonio Gandin . Διοικητής της μεραρχίας Acqui. Εκτελέσθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1943.
Πλωτάρχης Mario Mastrangelo, διοικητής των ιταλικών ναυτικών δυνάμεων. Εκτελέσθηκε κοντά στην Αγία Βαρβάρα
24 Σεπτεμβρίου 1943 ημέρα Παρασκευή
Η τραγική μέρα……..
Τις πρώτες πρωϊνές ώρες ο Στρατηγός Antonio Gandin με συνοδεία γερμανού αξιωματικού και φρουρών, οδηγήθηκε από το σπίτι που διέμενε, μετά την υπογραφή παράδοσης της Acqui, ενώπιον του γερμανικού στρατοδικείου με επικεφαλής τον στρατηγό Stettner. Σύμφωνα με την ιταλική βιβλιογραφία για την ιταλογερμανική σύρραξη, αλλά και την εκδοχή που δέχεται το Tribunale Militare Territoriale της Ρώμης, (το οποίο τον Οκτώβριο 1957, έβγαλε απόφαση για τα γεγονότα Σεπτεμβρίου 1943 στην Κεφαλονιά), ζήτησε να επικοινωνήσει με τους στρατάρχες Jodl ή Keitel, του γερμανικού επιτελείου στο Βερολίνο, τους οποίους γνώριζε προσωπικά, κάτι όμως που δεν έγινε δεκτό. Καταδικάστηκε και εκτελέστηκε μόνος του, πλησίον Αγίων Θεοδώρων στο φανάρι.
Μικρός αριθμός από τους έγκλειστους Ιταλούς αξιωματικούς που είχαν συγκεντρωθεί στην “Casa rossa” στο Φανάρι οδηγήθηκε στο στρατοδικείο, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος των 186 ιταλών αξιωματικών, που χάθηκαν, έδωσαν μόνο ένα έγγραφο στα γερμανικά που έλεγε : “Οι παρακάτω αξιωματικοί κρίνονται ένοχοι, επειδή πήραν τα όπλα σε προδοσία κατά των συμμάχων γερμανών και καταδικάζονται σε θάνατο με τουφεκισμό”. Τους ανάγκασαν να υπογράψουν αυτό το κείμενο, πριν οδηγηθούν μπροστά από το βάραθρο που είναι σήμερα το πρώτο μνημείο, στον δρόμο από το Φανάρι προς Λάσση. Όπως έχουμε αναφέρει, ο πλωτάρχης Mario Mastrangelo διοικητής των ιταλικών ναυτικών δυνάμεων του νησιού, δεν υπέγραψε την συνθήκη παράδοσης και διέφυγε της σύλληψης από την βίλλα Βαλλιάνου στις Κεραμειές. Επειδή ήταν τραυματισμένος, εισήλθε στο ιταλικό νοσοκομείο στο Αργοστόλι για νοσηλεία, με απώτερο σκοπό να διαφύγει προς τα ορεινά του νησιού. Εκεί συνελήφθη μαζί με άλλους τέσσερις ιταλούς αξιωματικούς και η μικρή αυτή ομάδα εκτελέσθηκε στον δρόμο προς Αγία Βαρβάρα, πάνω από τους μύλους Αργοστολίου. Δεκαπέντε περίπου Ιταλοί σώθηκαν γιατί επέδειξαν φασιστικά έγγραφα, διαχωρίστηκαν από τους υπόλοιπους και απέφυγαν την εκτέλεση.
Προς το μεσημέρι, με εντολή του αντισυνταγματάρχη von Hirschfield, εδόθη χάρη σε όσους αξιωματικούς και στρατιώτες είχαν καταγωγή από τις περιοχές Τυρόλου, άνω Μπολζάνο, Ιταλικών άλπεων και ήταν Τριεντίνοι στην καταγωγή,. Μεταξύ αυτών ήταν και ο λοχαγός Rentzio Apollonio , ο οποίος ως επικεφαλής πυροβολαρχίας, είχε πολεμήσει στην θέση “Άγιος Βλάσσης” έξω από τα Δηλινάτα. Φαίνεται ότι ο γερμανός αντισυνταγματάρχης είχε δεσμούς αίματος με αυτές τις περιοχές. Για τους προερχόμενους όμως, από την υπόλοιπη κεντρική και νότια Ιταλία, η μοίρα τους ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη. Η τραγική ιστορία της ιταλικής μεραρχίας Acqui, που στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 είχε ξεκινήσει με πανηγυρισμούς, τραγούδια και προσμονή γρήγορου επαναπατρισμού, έκλεινε αργά το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου 1943, με την λήξη των εκτελέσεων και τον εγκλεισμό όσων είχαν γλυτώσει, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Αργοστόλι. Κλείνοντας την σημερινή μας ανάρτηση, χρησιμοποιούμε, με μια μικρή παράφραση, στίχο από το εμβατήριο “Alpino della Julia” της Μεραρχίας Αλπινιστών “Julia” (γνωστής στους Έλληνες από την δράση της στα Αλβανικά βουνά κατά την περίοδο 40-41) “Φαντάρε της Aqcui, η μητέρα σου σε περιμένει ακόμα, είπες πως θα επιστρέψεις, μα ακόμα να φανείς ”…..
Μικρός αριθμός από τους έγκλειστους Ιταλούς αξιωματικούς που είχαν συγκεντρωθεί στην “Casa rossa” στο Φανάρι οδηγήθηκε στο στρατοδικείο, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος των 186 ιταλών αξιωματικών, που χάθηκαν, έδωσαν μόνο ένα έγγραφο στα γερμανικά που έλεγε : “Οι παρακάτω αξιωματικοί κρίνονται ένοχοι, επειδή πήραν τα όπλα σε προδοσία κατά των συμμάχων γερμανών και καταδικάζονται σε θάνατο με τουφεκισμό”. Τους ανάγκασαν να υπογράψουν αυτό το κείμενο, πριν οδηγηθούν μπροστά από το βάραθρο που είναι σήμερα το πρώτο μνημείο, στον δρόμο από το Φανάρι προς Λάσση. Όπως έχουμε αναφέρει, ο πλωτάρχης Mario Mastrangelo διοικητής των ιταλικών ναυτικών δυνάμεων του νησιού, δεν υπέγραψε την συνθήκη παράδοσης και διέφυγε της σύλληψης από την βίλλα Βαλλιάνου στις Κεραμειές. Επειδή ήταν τραυματισμένος, εισήλθε στο ιταλικό νοσοκομείο στο Αργοστόλι για νοσηλεία, με απώτερο σκοπό να διαφύγει προς τα ορεινά του νησιού. Εκεί συνελήφθη μαζί με άλλους τέσσερις ιταλούς αξιωματικούς και η μικρή αυτή ομάδα εκτελέσθηκε στον δρόμο προς Αγία Βαρβάρα, πάνω από τους μύλους Αργοστολίου. Δεκαπέντε περίπου Ιταλοί σώθηκαν γιατί επέδειξαν φασιστικά έγγραφα, διαχωρίστηκαν από τους υπόλοιπους και απέφυγαν την εκτέλεση.
Προς το μεσημέρι, με εντολή του αντισυνταγματάρχη von Hirschfield, εδόθη χάρη σε όσους αξιωματικούς και στρατιώτες είχαν καταγωγή από τις περιοχές Τυρόλου, άνω Μπολζάνο, Ιταλικών άλπεων και ήταν Τριεντίνοι στην καταγωγή,. Μεταξύ αυτών ήταν και ο λοχαγός Rentzio Apollonio , ο οποίος ως επικεφαλής πυροβολαρχίας, είχε πολεμήσει στην θέση “Άγιος Βλάσσης” έξω από τα Δηλινάτα. Φαίνεται ότι ο γερμανός αντισυνταγματάρχης είχε δεσμούς αίματος με αυτές τις περιοχές. Για τους προερχόμενους όμως, από την υπόλοιπη κεντρική και νότια Ιταλία, η μοίρα τους ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη. Η τραγική ιστορία της ιταλικής μεραρχίας Acqui, που στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 είχε ξεκινήσει με πανηγυρισμούς, τραγούδια και προσμονή γρήγορου επαναπατρισμού, έκλεινε αργά το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου 1943, με την λήξη των εκτελέσεων και τον εγκλεισμό όσων είχαν γλυτώσει, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Αργοστόλι. Κλείνοντας την σημερινή μας ανάρτηση, χρησιμοποιούμε, με μια μικρή παράφραση, στίχο από το εμβατήριο “Alpino della Julia” της Μεραρχίας Αλπινιστών “Julia” (γνωστής στους Έλληνες από την δράση της στα Αλβανικά βουνά κατά την περίοδο 40-41) “Φαντάρε της Aqcui, η μητέρα σου σε περιμένει ακόμα, είπες πως θα επιστρέψεις, μα ακόμα να φανείς ”…..
Στην αυριανή (και τελευταία ανάρτησή μας, σχετικά με την Ιταλογερμανική σύρραξη), θα αναφερθούμε στις καταστροφές που υπέστη το νησί και στους νεκρούς που είχαμε , όπως επίσης θα δούμε στοιχεία για το ναυάγιο του πλοίου “Ardenna” το οποίο βυθίστηκε ανοικτά του Ληξουρίου μεταφέροντας Ιταλούς στρατιώτες. Επίσης θα γίνει μια σύντομη κριτική για τα γεγονότα και μια μνημόνευση της απόφασης του Tribunale Militare Territoriale της Ρώμης, (Οκτώβριος 1957),για τα γεγονότα Σεπτεμβρίου 1943 στην Κεφαλονιά.
Στο ακόλουθο link μουσική του Ennio Morricone από την ταινία ιταλικής παραγωγής "Κεφαλονιά 1943" με θέμα τα γεγονότα στην Κεφαλονιά
Τα στοιχεία προέρχονται από την ακόλουθη βιβλιογραφία:
«H Γερμανο- Ιταλική σύρραξις εν Κεφαλληνία 1943» (Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής ιστορίας) του Κ.Π. Φωκά - Κοσμετάτου
«Κεφαλονιά 1943» του Βαγγέλη Σακάτου
«Τα χρόνια της Ιταλικής & Γερμανικής Κατοχής & της Εθνικής Αντίστασης στην Κεφαλονιά & Ιθάκη» του Σπύρου Λουκάτου
Εφημερίδα Έθνος Δεκ 1952 – Ιαν 1953, σειρά άρθρων του Γ. Καράγιωργα με τίτλο «Η τραγωδία της Κεφαλληνίας»
«Ιόνιος Ηχώ» Αθήναι Ιούνιος – Νοέμβριος 1961
«L’ Eccidio di Cefalonia» του Formato Romualdo
«Κεφαλονιά 1943» του Βαγγέλη Σακάτου
«Τα χρόνια της Ιταλικής & Γερμανικής Κατοχής & της Εθνικής Αντίστασης στην Κεφαλονιά & Ιθάκη» του Σπύρου Λουκάτου
Εφημερίδα Έθνος Δεκ 1952 – Ιαν 1953, σειρά άρθρων του Γ. Καράγιωργα με τίτλο «Η τραγωδία της Κεφαλληνίας»
«Ιόνιος Ηχώ» Αθήναι Ιούνιος – Νοέμβριος 1961
«L’ Eccidio di Cefalonia» του Formato Romualdo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου