ΑΦΟΡΜΕΣ ΑΠΟ ......ΣΚΕΨΕΙΣ

"Εχουμε Πολιτισμό που θαυμάζουν και θα επιθυμούσαν να έχουν,όλοι οι φίλοι μας Παγκοσμίως....και το γνωρίζουμε.Εκείνο που ίσως ΔΕΝ γνωρίζουμε, είναι πως περιμένουν απο εμάς,να τους δείχνουμε με πράξεις,οτι αποτελούμε, την συνέχειά του..."

καθε  Εβδομάδα,, ενα διαφορετικο θεμα,, για συζητηση, και ανταλαγη αποψεων πανω σε πολλα θεματα

που αφορουν την κοινωνία μας!

ηδη δεξια υπαρχει σχετικο λινκ, με το τιτλο της αναρτησης,,που σας μεταφερει  σε αρκετες τετοιες

συζητησεις που προηγηθηκαν  σε σελιδα στο φεις μπουκ.
Προταση μας,,κοινοποιηστε την ανάρτηση,,να την δουν και οι φιλοι σας!!

ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ  ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΘΙ:

Γιατί η έννοια του Φέρ πλέϊ.....στην πολιτική, είναι σχεδόν άγνωστη
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΚΩΣΤΑΣ  ΔΕΛΙΑΚΗΣ  'kostas.deliakis@gmail.com

Ο όρος ,"Φερ πλέϊ" (στα Αγγλ. fair play), που ακούμε συχνά, στο ποδόσφαιρο ,είναι εκείνος, που οι πρόγονοί μας, εννοούσαν όταν έλεγαν "ευ αγωνίζεσθαι".Η αποθέωση δηλαδή της ευγενούς άμιλας και του ήθους,η αναγνώριση ,της προσπάθειας ακόμη κι αν αυτή ,προέρχεται,από τον αντίπαλο.Πού ενώ,ως όρος είναι αποδεκτός στο ποδόσφαιρο με ευκολία,δείχνουμε να αδυνατούμε να τον επεκτείνουμε ,αφαρμόζοντάς τον καί στον χώρο της Πολιτικής, αναγνωρίζοντας και εκεί ,τις προσπάθειες των αντιπάλων .

Η πολιτική ,για όσους ασχολούνται , είναι από τους ευαίσθητους χώρους εκείνους που έχουν καταγραφεί,και μπορεί να ενώσουν, αλλά και να διχάσουν, δύο φίλους ,μα και συγγενείς ακόμη. Ιδιαίτερα ο κομματισμός,που είναι παράδρομος της Πολιτικής.Υπάρχουν μέλη ,μέσα σε μιά οικογένεια,που δεν μιλιούνται για δεκαετίες,εξ αιτίας,της διαφορετικής κομματικής τους,τοποθέτησης .Πολύ σπάνια,οι Πολίτες,υπεισέρχονται στον "άβατο χώρο" της δημιουργίας των κομμάτων.Την αναγκαιότητα δηλαδή,που επέβαλε την δημιουργία τους και τον λόγο ,της ύπαρξης τους ανάμεσά μας. Εάν επομένως,προβληματιστούμε για την παρουσία αυτού του φαινόμενου και ενσκύψουμε, επάνω του, θα διαπιστώσουμε ότι : τα κόμματα είναι δημιουργήματα. Αποτελούν "εργαλεία",ανθρώπων ή χώρων,που εκπροσωπούν συμφέροντα. Είτε των Πολιτών, είτε ομάδων ποικίλων συμφερόντων.Εκείνο που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε, είναι πως τα κόμματα, καταπονούνται,όπως συμβαίνει στη ζωή, από πολλά πράγματα.............αλλάζουν,μετασχηματίζονται,αντικαθίστ-ανται ορισμένες φορές,με άλλα παρόμοια,όταν οι δημιουργοί τους αναγνωρίσουν,πως "έφαγαν τα ψωμιά τους" και δεν "τραβάνε" άλλο, ως εργαλεία. Εάν εξ αρχής,αυτά, γίνουν κατανοητά,αμβλύνεται το στοιχείο του φανατισμού που συνήθως ,τα περιβάλλει. Τότε ο Πολίτης βρίσκεται αντιμέτωπος,με το "δια ταύτα",που πρέπει να είναι ,το κορυφαίο ζητούμενο,από τα κόμματα.Τα πεπραγμένα τους.

Τα κόμματα όμως έχουν και ηγέτες,όπου υπάρχει η φροντίδα (όσο είναι αυτό δυνατόν) να περιβάλλεται από τον μανδύα, ενός "άμεμπτου" προσώπου, με καθαρό παρελθόν για να μπορεί να συσπειρώσει,όσο γίνεται περισσότερους Πολίτες ,από την κοινωνία, γύρο του.

Πολύ σπάνια βλέπουμε στο βάθος,πως αυτός ο ηγέτης ,δεν είναι μόνος του και πως υπάρχει ένα πλήθος στελεχών, από πίσω του, που δουλεύει, για την πραγμάτωση των αντιλήψεων ,τις οποίες προβάλλει.Τον θεωρούμε ,περίπου ,υπεράνθρωπο.....παντογνώστη. Συμβαίνει μάλιστα ορισμένες φορές,να περιβάλλεται ,ο ηγέτης με ένα πλέγμα υπερπροστασίας,σε όσα λέει και κάνει, ανεξάρτητα εάν είναι πράγματα που κρίνονται αρνητικά από τους Πολίτες,για την ορθότητά τους. Στοιχείο που δεν βοηθάει στην βελτίωση της Πολιτικής και της ποιότητάς της. Ιδιαίτερα, η τάση μερίδας των Πολιτών, ανεξαρτήτως παραλήψεων και λαθών,να είναι προσκολλημένοι σε κόμματα ή ηγέτες, για να μή χαρακτηριστούν από τον περίγυρό τους,ως “παλάντζες” της Πολιτικής, ή ότι “όπου φυσάει ο άνεμος ,αυτοί,πηγαίνουν”. Έτσι η έκφραση της “συγνώμης”,σε λάθη καταντάει ,να αποτελεί μειονέκτημα που ισοδυναμεί, περίπου, με έγκλημα,και που ώς λέξη είναι σχεδόν άγνωστη,στο λεξιλόγιο της Πολιτικής. Επομένως ΚΑΙ η δική μας στάση,καθορίζει ,σε μεγάλο βαθμό,την εξομάλυνση των όποιων αρνητικών πλευρών της Πολιτικής.Όμως η έννοια της ανοχής της διαφορετικότητας και της αποδοχής της ως τέτοιας ,σε μεγάλο βαθμό,καθορίζουν,την έννοια του Φερ Πλέϊ , ως ζητούμενο,στον χώρο της Πολιτικής.

Όμως, τι πιό απλό, πέρα από τις χρονοβόρες αντιπαραθέσεις,να αναγνωρίσουμε την έννοια της διαφορετικότητας και την αποδοχή τους ώς τέτοιας,από το να εξαντλούμαστε στο πεδίο μιάς αντιπαλότητας,που δεν ωφελεί και δεν έχει νόημα,για κανέναν.Μιάς εγωϊστικής,δηλαδή στάσης,που επιζητά να επιβάλλει στους άλλους ,την δική μας οπτική απέναντι στα πράγματα. Η επιμονή, αρχικά, στην προβολή μιάς άποψης καθίσταται αναγκαία,προς άρση, ενδεχόμενης παρεξήγησης.Αλλά έως εκεί.

Τρομάζουμε στην ιδέα,η γνώμη μας να υπολείπεται της αποδοχής των περισσοτέρων,ως αδύναμης,στοιχείο που δεν βοηθάει στη βελτίωσή της.Τι πιό φυσικό όμως , να απορρίψουμε την λογική ,μιάς κόντρας στην κόντρα μέχρι εξαντλήσεως, απλά και μόνο επειδή μιά γνώμη ,που είναι αντικειμενικά αξιόλογη ,την αφήσουμε να υπάρχει ασχολίαστη,ακόμη κι άν διαφωνούμε μαζί της;