το θεμα συζητησης μας,αυτην την εβδομάδα:
Πολλοί βιάστηκαν να ερμηνεύσουν την έλευση Ομπάμα,στην Ελλάδα,ως μιά ανούσια περιοδία εθιμικού χαρακτήρα ,παρά οτιδήποτε άλλο. Η συγκυρία όμως, σε πυκνά γεγονότα που την περιβάλλουν,εκπέμπει μιά ενδιαφέρουσα σημειολογία,πως:Η σχεδόν εμμονική αλλά και μοναχική στήριξη προς την Ελλάδα,των Η.Π.Α για το χρέος σε αντίθεση με την αντιπολίτευση στην Ελλάδα,που είναι ευθυγραμμισμένη με την Γερμανική Πολιτική, είναι ένα πελώριο ζήτημα,που θα απασχολήσει τους ιστορικούς
του μέλλοντος. Αυτή η στήριξη,έχει σχέση με τον αναδυόμενο ρόλο ,στρατηγικού εταίρου,που αποκτά δικαιωματικά η Ελλάδα, σ ε μιά ταραγμένη περίοδο μιάς μεγάλης έκτασης,που ταλαιπορείται από εμφύλιες συγκρούσεις. Δεν ξύπνησαν ,ξαφνικά ένα πρωί ,οι Αμερικανοί ,αναιτίως και μας αγάπησαν.Παρακολουθούν με το μικροσκόπιο, εδώ και καιρό,την Ελληνική Κυβέρνηση.Σε μι'α εποχή λοιπόν,που πλείστα όσα οικονομικά προβλήματα απασχολούν την Ελλάδα, αυτή αναδεικνύει μελετημένες και αξιοπρόσεκτες κινήσεις στην Εξωτερική της πολιτική, που την καθιστούν,στρατηγικό εταίρο,στα Παγκόσμια πράγματα.
Το φαινόμενο των πολυεθνικών συνεργασιών,για την διαχείρηση των ενεργειακών πόρων,μαζί με Αίγυπτο,Κύπρο ,Ισραήλ,θέττουν για πρώτη φορά,το ζήτημα αυτό,σε νέες βάσεις,που ακυρώνουν ουσιαστικά τις μεθοδεύσεις της Τουρκίας,η οποία στο θέμα αυτό, ακουμπά σε παλαιές απαρχαιομένες αντιλήψεις ,προωθόντας αντιπαλότητες, διμερούς χαρακτήρα, που δεν οδηγούν πουθενά κα δεν αποδίδουν, πλέον
Επίσης, για πρώτη φορά,έχουμε την ταυτόχρονη αξιοποίηση πολυεθνικών συνεργασιών με χώρες ,του επιπέδου των Η.Π.Α ,της Ρωσίας, της Κίνας και εσχάτως της Περσίας, χωρίς τον κίδυνο,όπως παλαιότερα, να χαρακτηριστούν αυτές οι προσεγγίσεις, αρνητικές.
Στο κυπριακό,η "μετατόπιση"στην αρχή,πως η παρουσία της Τουρκίας δεν δικαιολογείται,απο το καθεστώς της εγγυήτριας δύναμης στο νησί,ενός καθεστώτος τον πυρήνα,του οποίο αρνούμαστε πλέον ως χώρα,για πρώτη φορά, αναδεικνύει την Τουρκία σαυτό ,που πραγματικά ήταν πάντα,αλλά δεν μπορούσε να κατηγορηθεί γι αυτό πρίν,δηλαδή ότι είναι δύναμη παράνομης στατιωτικής κατοχής,του Βορείου τμήματος της Κύπρο.Η ακύρωση στην ουσία ,του ρόλου των εγγυήτριων δυνάμεων,ανοίγει τον δρόμο,για απευθείας διαπραγματεύσεις,μεταξύ των δύο κοινοτήτων,χωρίς την παρέμβαση τρίτων χωρών και έτσι απαιτεί και θέττει την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το νησί, που η παρουσία τους κρίνεται πλέον παράνομη και καταχρηστική
Η προσέγγιση των μεσογειακών χωρών, με την σύνοδο που πραγατοποιήθηκε στην Αθήνα, σε προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι χώρες στην νότια Ευρώπη,με την συμμετοχή Γαλλίας ,Ιταλίας,Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ελλάδας,δείχνουν ένα νέο φρέσκο αέρα,που φυσά στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών στην διαχείρηση των Ευρωπαϊκών μας πραγμάτων , και όχι μόνον ,που ομολογουμένως δεν είχαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Η επιμονή του Ομπάμα,στο ζήτημα απομείωσης του χρέους,ΧΩΡΙΣ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ,ακυρώνει στην ουσία ,τους όποιους σχεδιασμούς ,του Σόϊμπλε και των δυνάμεων που τον στηρίζουν στην Ελλάδα, να επενδύσουν, σε μιά άλλη εξέλιξη και προοπτική. Η ενόχλησή του μάλιστα ,την προηγουμένη της επίσκεψης Ομπάμα στην Γερμανία,με τις άκομψες διατυπώσεις του,από εκεί ξεκινούν.Οι Αμερικανοί δικαιώνονται στην επιμονή τους ,να στηρίξουν την χώρα μας ,από τις εξελίξεις στο μεταναστευτικό πρόβλημα που μαζί με την Ιταλία διαδραματίζει κομβικό ρόλο,αλλά και τον απογοητευτικό ρόλο της Τουρκίας,και στην εναντίωσή της προς τους Κούρδους,στον πόλεμο κατά του Isis στην Συρία.Αδυναμίες και ελείψεις που πλέον εξισορροπεί η χώρα μας,που αποτελεί “όαση” σε μιά πάσχουσα και εύθραυστη περιοχή . Στοιχεία που αδυνατεί να διακρίνει,η πάσχουσα,στην εξωτερική Πολιτική της Γερμανία,αφού είναι τελικά και προς όφελός της
Η Γερμανία ,μιά χωρα που διαθέττει μεγάλο οικονομικό εκτόπισμα,δείχνει να διαθέττει,μειωμένα αντανακλαστικά, στην εξωτερική της πολιτική. Υπάρχει έλειψη προνοητικότητας, σε μιά εποχή που ζητά να αναλάβει ηγεμονικό ρόλο,στην Ευρώπη.Αυτό που εντοπίζεται ως αδυναμία της ,είναι όχι μόνο, στο να μη μπορεί να στρογγυλεύει τα πράγματα στις αντιθέσεις,σε άλλες χώρες, αλλά με μοναδικό τρόπο να μεταβάλλεται σε μέρος των προβλημάτων τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει (Ελλάδα,Ισπανία) Αυτή η έλειψη προνοητικότητας,είναι περισσότερο διακριττεί,στον τρόπο που διαχειρίστηκε το ζήτημα των εκλογών στις Η.Π.Α. Η μονόπλευρη στήριξη της Χίλαρη Κλίτον, χωρίς να κρατήσει τα στοιχειώδη προσχήματα έναντι του Τράμπ,δείχνει πως σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής,πάσχει και πως το πρόβλημά της είναι γενικότερο.
Έτσι,υπο αυτήν την έννοια,η επίσκεψη Ομπάμα, σε Ελλάδα και Γερμανία απόκτησε ιδιαίτερη βαρύτητα, στα αθέατα μονοπάτια στην Πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου