| 15 | και το ίσιο μπήξαμε κουπί πάς στην κορφή του τάφου,
και λιγο πιο κατω
| Από τη μιά είναι κρεμαστές οι πέτρες που ολοένα |
| 60 | με κύματα η γλαυκόματη τις δέρνει η Αμφιτρίτη·
αυτές Πλανούμενες τις λεν οι θεοί οι μακαρισμένοι.
Κι ουδέ πουλί τις προσπερνάει, και μήτε οι περιστέρες
την αμβροσία που φέρνουνε στο Δία τον πατέρα,
μόνε κι αυτές κάθε φορά τις παίρνει η γλιστροπέτρα· |
| 65 | μα στέλνει κι άλλην ο θεός, λειψές να μην τις έχη.
Θνητού καράβι εκείθενε δεν έφυγε, κι αν ήρθε,
μόνε καραβοσάνιδα και ανθρώπινά κουφάρια
κυλιούνται από τα κύματα κι απ' της φωτιάς τη λύσσα.
Ένα μονάχο διάβηκε της θάλασσας καράβι, |
| 70 | η κοσμολάλητη η Αργώ, γυρνώντας απ' του Αιήτη-
κι αυτή σε βράχους θά 'σπανε τρανούς, χωρίς το χέρι
της Ήρας, που λυπήθηκε τον Ιάσονα απ' αγάπη. |
| Από την άλλη, οι βράχοι οι δυό, που ο ένας ανεβαίνει
στους ουρανούς, κι η σουβλερή κορφή του τους αγγίζει |
| 75 | μαύρη τον ζώνει συννεφιά, που πάντα 'ναι απλωμένη,
μηδέ λαμπρύνει η ξαστεριά ποτές το μέτωπό του,
μα ας είναι θερισμού καιρός, ας είναι χινοπώρι.
Ν' ανέβη εκεί ή να κατεβή θνητός δε θα μπορούσε
ποτές κανένας, κι είκοσι χέρια και πόδια αν είχε·
γιατ' είναι ο βράχος γλιστερός, σαν πέτρα λιστρωμένη |
| 80 | Και σπήλιο ανοίγει σκοτεινό μες στην καρδιά του βράχου,
στη Δύση, και προς στο Έρεβος· και κατακεί την πλώρη
του καραβιού θα στρέψετε, περίλαμπρε Οδυσσέα,
Μηδέ πιδέξιος τοξευτής μέσ' από το καράβι
ρίχνοντας τη σαγίτα του δε θά 'φτανε στο σπήλιο. |
| 85 | Κει μέσα η Σκύλλα κατοικεί και φοβερά γαυγίζει·
έχει φωνούλα σκυλακιού νιογέννητου, κι ως τόσο
είναι κακότροπο θεριό, κι ούτε θνητός κανένας,
κι ούτε θεός θα χαίρονταν θωρώντας το αντικρύ του.
Έχει και πόδια δώδεκα, που ξέκρεμα είναι όλα, |
|
Δεν βγαίνει Ταμασός και Ιθάκη μαζί όμως.
΄Αφησε που κατά μερικούς Ταμάς ή κάπως έτσι λεγόταν στην αρχαιότητα και το Πρίντεζι οπότε μπερδεύεται περισσότερο η υπόθεση Μέντη, Ταφίων κλπ.
Με την εποχή του χαλκού του σιδήρου και τα έπη υπάρχει ένα πρόβλημα πάντως.
Μπας και είχε καμιά Ομηρική υψικάμινο απά στο Πυροβούνι που μας τα εξηγεί όλα?
Χα χα
«Με τί υλικό πελεκηθηκαν τα κυκλώπεια τείχη του Παχνιού, και των λοιπων ακροπόλεων του νησιού μας/?».
Υπήρχε και η στουρναρόπετρα (πυρίτης λίθος) μη ξεχνιόμαστε…
Ρειθρο από το ρημα Ρεω, και με ακόμη και σημερα ενδηξεις αρκετου σιδηρου, και σιδηροπετρων.Εξου και το εγραφο της αναρτησης που αναφερει για αδεια ορυχειου σιδηρου στην περιοχη μας
Αλλά λέει ότι ήρθε με σίδερο, όχι να πάρει σίδερο και μετά να πάει στη Τεμέση.
Πιθανόν ο σίδηρος να είναι από Νοτιοδυτική Ιταλία λοιπόν.
Βέβαια ο σίδηρος για τα μέχρι τώρα δεδομένα ανήκει σε άλλη εποχή του Τρωικού πολέμου.
Από εκεί και πέρα υπάρχει λίγο χάος, μια και οι Δωριείς με σιδερένια όπλα κατεβήκανε σχεδόν την ίδια εποχή.
Έπειτα τα ήθη και τα έθιμα τους όπως τα παρουσιάζει ο Όμηρος φαίνονται κατά το πλείστον αρχαιοελληνικά αλλά και με Φοινικικά στοιχεία.
Είναι λοιπόν πιθανότατο να ήταν Ελληνική αποικία εκεί και μη ξεχνάμε ότι στην Κύπρο οι Αχαιοί ήταν από το 1500 π.χ.
Και γιατί δε με ρωτάς πώς ήξεραν Ελληνικά στη Σχερία?
Προσωπικά δε δίνω και μεγάλη δόση αλήθειας στα ταξίδια του Οδυσσέα και άμα σκεφτούμε ότι μάρτυρες δεν επέζησαν ό,τι ήθελε η κούτρα του επούλαε στους άλλους.
Σιγά μπας και γύρναε πίσω από το νησί τση Καλυψώς που ήθελε να τόνε κάμει και αθάνατο και ήτανε και θεά ψυχή και σώματι !!
Και γιατί δε ξαναγύρναε πίσω αλλά μετά πήγε απά τσου βλάχους τσου Θεσπρωτούς και έκατσε 10 χρόνια?
Κα κα κα κα κα κα.
Τώρα ανέβασα και συσχετισμους σε σχεση με την Αργοναυτικη γιατι κατι μου λέει οτι αυτές οι δυο εκστρατιες προς ανατολη έχουν ομοιοτητες , και κοινους στόχους.