Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Gerasimos Valsamis

«Φίλες και φίλοι μου, γεια σας.
Εδώ και πολλά χρόνια, κάθε φορά που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, αισθάνομαι αντί χαράς, λύπη.
Αυτό το συναίσθημα, όσο περνάνε οι ημέρες και πλησιάζουμε στην «μαγική» ημέρα, χειροτερεύει.
Με την πάροδο των ετών, όλο και αναρωτιόμουν ποια ήταν η αιτία και ξαφνικά,, μου ηλθε η «θεία φώτιση»...!

Ήταν οι αναμνήσεις της νεότητας, που περιφέρονταν γύρω από ένα κλίμα εορταστικό, μέσα στον Οικογενειακό κύκλο, το Στόλισμα του Δέντρου, η Ευθυμία, η Αίσθηση ότι ήσουν περικυκλωμένος από άτομα που Αγαπούσες και σε Αγαπούσαν.
Οι Ευχές, τα Χαμόγελα, οι Αγκαλιές, τα Φιλιά και η Καλή Καρδιά...
Τα μικρά δώρα που ανταλλάσαμε, τα αστεία και τα γέλια...
Όλα αυτά, μετά από καμμιά δεκαριά ημέρες, θα γίνονταν παρελθόν..., αλλά εκείνη την στιγμή, την ζούσες και την χαιρόσουν με όλη σου την καρδιά, μη σκεπτόμενος το γκρίζο, των λοιπών ημερών του χρόνου.

Τα χρόνια περνούσαν και το συγγενολόι, γύρω από το τραπέζι, ολοένα κι έφθεινε...
Κάποιος είχε πεθάνει, κάποιος είχε παντρευτεί και φύγει η ειχε αλλάξει πόλη ή κράτος λόγω «ανωτέρας βίας»...
Υπήρχαν νέες «αφίξεις» (μωρά), που μονοπωλούσαν εν ευθυμία την προσοχή όλων, για να τις δούμε να μεγαλώνουν σιγά σιγά, μέσα στην στοργή όλων και κατόπιν να πάρουν κι αυτές ... τον δρόμο τους και να «αναχωρήσουν»...
Καταλάβαινες πως όλη αυτή η ευθυμία και ευτυχία, δεν δημιουργιόταν για κάποιο άλλο λόγο, παρά για να σου δημιουργήσει κατόπιν όλες εκείνες τις αναμνήσεις, που αργότερα όμως, «θα σου ράγιζαν την καρδιά».

Λένε, «μη κλάψεις επειδή κατι τέλειωσε. Χαμογέλα, διοτι συνέβει».

Λυπάμαι, αλλα όσο κι αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να το ενστερνιστώ. Ιδιως δε, όταν βρίσκεσαι μακρυά από όλους!
Τα βλέπω όλα, σαν να έγιναν για να με επιβαρύνουν καθ' όλη αυτή την εορταστική περίοδο.
Απαισιόδοξος; Ίσως.

Από παιδάκια που είμασταν, ήρθαμε στην θέση της «τρίτης ηλικίας»...
Η «τρίτη ηλικία» των παιδικων μας χρονων, δεν ήταν ΤΟΤΕ η πλειοψηφία.
Οι παππούδες και γιαγιάδες που μας «κονάκευαν», έχαν περάσει στην αιωνιότητα.

Περάσαμε γρήγορα και τη «μέση κατάσταση» (ενήλικες) για να δούμε τα παιδιά μας μεγάλα και που ως επι το πλείστον είναι πλέον μακρυά μας!!!

Μας λείπουν τα παιδικά τους γέλια και οι «αταξίες» τους.

Και μετά, χωρίς να το καταλάβουμε, φθάσαμε στην «τριτη ηλικια»...
Και μείναμε (η πλειοψηφία μας) εντελώς ΜΟΝΟΙ...!

Τα σημερινά «ήθη» και «έθιμα», λένε πως οι γιορτές, πρέπει να περνιούνται μακρυά από τον Οικογενειακό κύκλο, σε «ξωτικά» μέρη η σε βόρεια κι υπερβόρεια Κράτη, όπου η ατμόσφαιρα είναι πιο «Χριστουγεννιάτικη» η «Νεοτερίστικη».
Και από εκει που ήσουν σε ένα τραπέζι, με όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα γύρω σου, σήμερα ή μένεις σπίτι με την συζυγό σου χωρίς την οικογενειακή «ατμόσφαιρα» που σας ιστόρισα, ή πας σε ένα «κεντρο», για να βρεθείς σε μια τεχνητά «εύθυμη εορταστικη ατμοσφαιρα».... Επι πληρωμη!!! Κατά τ’ άλλα ...«Αυθόρμητη»!!!

Έως ότου, οι «πλασματικές» μας καρέκλες γύρω από το «πλασματικό» εορταστικό
τραπέζι, μείνουν άδειες.... «η παράσταση, έλαβε Τέλος».

Κάπου, διάβασα μια φράση που την εστερνίστηκα αμέσως, διότι πιστεύω πως με εκφράζει.
Το μεγαλύτερο ΔΩΡΟ που θα ήθελα, θα ήταν να βρεθώ μπροστά στα αγαπημένα μου πρόσωπα... που δεν υπάρχουν πια...για πέντε λεπτά.
Να τα αγκαλιάσω και να τους πω, το πόσο τα αγαπούσα!
Έτσι, απλά για να τα ευχαριστήσω για την αγάπη που μου έδειξαν. Και σε εκείνους που μου
έκαναν κακό, να τους πω «σε συγχωρώ και σε αγαπώ, το ίδιο»!
Πηγή: από τον αξιαγάπητο ΦΙΛΟ «Διόνυσος», που διαβιεί, χρόνια τώρα στα ξένα!

Θα ήθελα να σας ευχηθώ από τώρα να περάσετε με Ειρήνη και Χαρά τις
επερχόμενες εορταστικές ημέρες και το «Νέον Έτος», να φέρει σε Εσας και τις
Οικογένειές σας ότι καλό, δεν σας έχει φέρει όλα τα περασμένα χρόνια.
Να είστε ΟΛΟΙ καλά!