ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗς ΕΒΔΟΜΑΔΟς,,ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Βολφανγκ Σόϊμπλε, ο πολιτικός που βλάπτει όσο κανείς, τα συμφέροντα της Γερμανίας, στην Ευρώπη......
Απαντήστε  στην συζήτηση στο  facebook , σαν σχολιασμό στην ανάρτηση, η στείλτε μηνυμα στον συγγραφέα  kostas.deliakis@gmail.com

Aφορμες από σκέψεις

 
πατηστε στα λινκ

Μπορεί τα λάθη που διέπραξε η Γερμανία στο παρελθόν, αλλά και στην σύγχρονη ιστορία της να είναι πολλά,ωφείλουμε όμως να παραδεχτούμε πως στην πολιτική της λειτουγία ως χώρα,οι ηγεσίες της, διακρίνονται για τον ορθολογισμό τους. Ως πολιτικό σύστημα, συχνά κάνει η χώρα “Ταμείο”, με ακριβοδίκαιο τρόπο. Δεν είναι μόνο ότι ευθύνεται η Γερμανία,για τους δύο παγκόσμιους πολέμους, τον Α και τον Β,τους οποίους προκάλεσε και ηττήθηκε, είναι και γιατί η επιλογή Σόϊμπλε το προηγούμενο διάστημα, στο ΥΠΟΙΚ, καταγράφεται από τους ίδιους τους Γερμανούς στατιστικολόγους,με δραματικούς τόνους,ως η πλέον ατυχής επιλογή για τα Γερμανικά πράγματα.Μπορεί αρχικά να μην είχε εκτιμηθεί ως τέτοια, καθώς κυριάρχησαν τότε επιλογές για έναν φανερό ηγεμονισμό στην Ευρώπη, σύλληψης Σόιμπλε(http://ardin-rixi.gr/archives/13915 ) Άλλο πράγμα όμως είναι,να σχεδιάζεις,τρόπους ηγεμονισμούς επι χάρτου και άλλο να έχεις απτά ,αρνητικά παραδείγματα,σε χρόνο,βάθους επταετίας, που αφορούν, τον προγραμματισμό ,για την οικονομική σου ισχύ και ηγεμονία. Έχουμε τέτοια δυνατά στοιχεία,ως δεδομένα, που αφορούν την μείωση ,των εξαγωγών ,σε παραδοσιακά προϊόντα,ευρείας κατανάλωσης,από εταιρείες συμφερόντων της Γερμανίας, αλλά και τεχνολογίας( κυρίως αυτοκίνητα),που κυλιόμενες δημοσκοπήσεις,για εσωτερική χρήση της Γερμανικής ηγεσίας,αξιολογούν πως ξεπερνούν,το εφιαλτικό νούμερο 40% κατα μέσο όρο ,για τα δεδομένα της Γερμανίας ,στην Ευρώπη και όλα αυτά, εξ αιτίας μιάς πολιτικής διαμορφωμένης από τους Σόϊμπλε-Λαμέρτζ, που κινδυνευει όχι μόνο ,να τινάξει στον αέρα, την αθόρυβη ηγεμονία της Γερμανίας που δημιουργήθηκε μεταπολεμικά,αλλά και που δημιουργεί προϋποθέσεις συρρίκνωσης του Οικονομικού θαύματος,που δημιούργησε η Γερμανία από την επομένη της λήξης της Χιτλερικής κατοχής έως σήμερα, χάνοντας παραδοσιακούς συμμάχους-χώρες,μέσω των οποίων,επέφερε την διοχέτευση των προϊόντων της. Έτσι ενφανίζεται, η παράδοξη αδυναμία της Γερμανίας να αντιληφθεί,πως δεν ήταν αναγκαία η επιδίωξη μιάς ηγεμονίας ,αυτήν που ούτος ή άλλως κατείχε, στοιχείο που γνωρίζουν ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές τη οικονομικής επιστήμης, πως σε πρόμοιες περιπτώσεις είναι σαν επιδιώκεις να παραβιάσεις ,ανοικτές θύρες. Η Γερμανία εξ αιτίας της οικονομικής πολιτικής σύλληψης Σόϊμπλε,δεν κινδυνεύει να υποστεί,μόνο στην Ελλάδα,ολέθρια Οικονομική υποβάθμιση,με ανησυχία να αποκτήσουν οι Οικονομικές της απώλειες ,μόνιμα χαρακτηριστικά,εξ αιτίας,μιάς στείρας και αδιέξοδης στόχευσης,που μείωσε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων,αλλά τα σημάδια είναι εμφανή σε ολόκληρη την Ευρώπη, που οι πολίτες της έγκαιρα αντελήφθησαν,ότι αποτελούν τον επόμενο στόχο,μετά τους Έλληνες. Λόγοι όπως οι παραπάνω,υπαγορεύουν, τάχιστα,την αντικατάστασή του,όχι επειδή βρίσκονται οι Γερμανοί ηγέτες, αντιμέτωποι με το δράμα των Ελλήνων,αλλά κυρίως γιατί η εξέλιξη,στους σχεδιασμούς του θέττει σε κίνδυνο,όλο το Γερμανικό οικονομικό οικοδόμημα. Μοναδική ευκαιρία γι αυτό,δίνουν, για την αντικατάστασή του ,οι επερχόμενες εκλογές,που θα χρησιμοποιηθούν,ως άλλοθι με την γνωστή τακτική ,της αλλαγής πόστου,καθώς στο εσωτερικό πεδίο,ο κος Σόϊμπλε είναι ιδιαίτερα δημοφιλής,στους Γερμανούς ψηφοφόρους,όπου έχει πέραση το ύφος του αδιάλλακτου ηγέτη το οποίο πλασάρει. Η αδυναμία του ωστόσο, να προωθήσει σε συνεργασία με τον Δ.Ν.Τ,τουΤόμσεν,την πολιτική του,έστω και σε μία χώρα,με ορατά, θετικά αποτελέσματα, όπου έχει εφαρμοστεί η ηγεμονική λιτότητα την οποία πρεσβεύει, είναι ενδεικτική με τα όσα αρνητικά έως τώρα αποτελέσματα έχει προκαλέσει στην Ελλάδα με την φτωχοποίηση των Ελλήνων,στην Βρετανία με το Brexit, στην Ιταλία με την παραίτηση του Ματέο Ρέντσι,με ενίσχυση του Πέπε Γκρίλο,μετά το δημοψήφισμα και στην Ισπανία,με τους Ποδέμος στον προθάλαμο. Μ αυτόν το τρόπο ,ο Σόϊμπλε αναδεικνύεται για την Γερμανία,μακράν,ο πλέον αμφιλεγόμενος ηγέτης για τα συμφέροντα της Γερμανίας στην Ευρώπη,που η αντικατάστασή του,καθίσταται πλέον επιτακτικά, αναγκαία.