Ακολουθούν νεα σχόλια στο τέλος αναρτησης!
Ο ΟΜΗΡΟΣ , ΚΑΙ Ο ΟΔΥΣΕΑΣ ΗΞΕΡΑΝ ΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟ ΟΜΩς!!!! ΤΟ ΠΟΡΤΟ ΓΕΝΟΒΕΖΟ ,,,,, (ΠΟΡΟΣ ηταν πρωτοπορος)
Οι σχέσεις της Μινωικής Κρήτης με την προϊστορική Κεφαλονιά..
Στις 26 Μαρτίου 1962 στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Αθηνών ο « Παρνασσός », έγινε διάλεξη με θέμα την ιστορική και πολιτιστική σχέση των δύο νησιών, της Κρήτης και της Κεφαλονιάς, παρουσία πολλών προσωπικοτήτων της εποχής εκείνης.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο τότε αντιπρόεδρος της Κεφαλληνιακής αδελφότητος, κ. Γεώργιος Ι. Καββαδίας, ο οποίος ανέφερε ότι από την εποχή της μυθολογίας,
πολύ πριν από τους χρόνους των ομηρικών επών και πολύ πριν τη μινωική εποχή, Κρητικοί μετανάστευσαν στην Κεφαλονιά.
Τόσο στην Κρήτη όσο και στην Κεφαλονιά, λάτρευαν το Δία. Σώζονται ακόμα στην κορυφή του Αίνου, τα ερείπια του «Αινισίου Διός», που σύμφωνα με τη μυθολογία
γεννήθηκε στην Κρήτη. Με την πάροδο των χρόνων επακολούθησε επιμιξία των δύο αυτών ελληνικών λαών αφού Κεφαλλήνες της Βορείου περιοχής της νήσου,
ιστορούνται ως δολιχοκέφαλοι, όπως δολιχοκέφαλοι φέρονται και οι Κρήτες στα εικονιστικά μνημεία που βρέθηκαν στις ανασκαμμένες Μινωικές πόλεις. Και ανταλλαγές προϊόντων γινόντουσαν μεταξύ τους, αφού όπως εξακρίβωσε ο διεθνούς φήμης καθηγητής της Αρχαιολογίας και Ακαδημαϊκός, Σπύρος Μαρινάτος,
η ξυλεία των Ανακτόρων της Κνωσού, μεταφέρθηκε από το δάσος του Αίνου της Κεφαλονιάς.
Μία έμμεση πληροφορία περί της επικοινωνίας μεταξύ Κρήτης και Κεφαλονιάς, μας δίδουν τα Ομηρικά Έπη.
Όταν ο Οδυσσέας γύρισε άγνωστος στην Ιθάκη, αφηγείται στο χοιροβοσκό Εύμαιο μια πλαστή ιστορία για τον εαυτό του. Του λέει πως ζούσε στην Κρήτη, πως ήταν φίλος του Ιδομενέως, πως πολεμήσανε μαζί στον Τρωικό πόλεμο και πως ύστερα από πολλές περιπλανήσεις σε διάφορα ξένα μέρη, βρέθηκε ναυαγός στα παράλια της Ιθάκης.
Ο Οδυσσέας δεν διάλεξε τυχαία την Κρήτη για να την παρουσιάσει σαν πατρίδα του. Είχε σκοπό να συγκινήσει τον Εύμαιο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του, παρουσιαζόμενος ως Κρητικός. Από τότε η Κρητική καταγωγή, αποτελούσε στην Κεφαλονιά, λαμπρό διαβατήριο…
Περιληπτικό απόσπασμα από το βιβλίο «Κρήτη και Κεφαλονιά – Κρητικές μεταναστεύσεις και επίδραση του Κρητικού πολιτισμού στην Κεφαλονιά», του Γεωργίου Ι. Καββαδία – Αθήνα 1965
Στις 26 Μαρτίου 1962 στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Αθηνών ο « Παρνασσός », έγινε διάλεξη με θέμα την ιστορική και πολιτιστική σχέση των δύο νησιών, της Κρήτης και της Κεφαλονιάς, παρουσία πολλών προσωπικοτήτων της εποχής εκείνης.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο τότε αντιπρόεδρος της Κεφαλληνιακής αδελφότητος, κ. Γεώργιος Ι. Καββαδίας, ο οποίος ανέφερε ότι από την εποχή της μυθολογίας,
πολύ πριν από τους χρόνους των ομηρικών επών και πολύ πριν τη μινωική εποχή, Κρητικοί μετανάστευσαν στην Κεφαλονιά.
Τόσο στην Κρήτη όσο και στην Κεφαλονιά, λάτρευαν το Δία. Σώζονται ακόμα στην κορυφή του Αίνου, τα ερείπια του «Αινισίου Διός», που σύμφωνα με τη μυθολογία
γεννήθηκε στην Κρήτη. Με την πάροδο των χρόνων επακολούθησε επιμιξία των δύο αυτών ελληνικών λαών αφού Κεφαλλήνες της Βορείου περιοχής της νήσου,
ιστορούνται ως δολιχοκέφαλοι, όπως δολιχοκέφαλοι φέρονται και οι Κρήτες στα εικονιστικά μνημεία που βρέθηκαν στις ανασκαμμένες Μινωικές πόλεις. Και ανταλλαγές προϊόντων γινόντουσαν μεταξύ τους, αφού όπως εξακρίβωσε ο διεθνούς φήμης καθηγητής της Αρχαιολογίας και Ακαδημαϊκός, Σπύρος Μαρινάτος,
η ξυλεία των Ανακτόρων της Κνωσού, μεταφέρθηκε από το δάσος του Αίνου της Κεφαλονιάς.
Μία έμμεση πληροφορία περί της επικοινωνίας μεταξύ Κρήτης και Κεφαλονιάς, μας δίδουν τα Ομηρικά Έπη.
Όταν ο Οδυσσέας γύρισε άγνωστος στην Ιθάκη, αφηγείται στο χοιροβοσκό Εύμαιο μια πλαστή ιστορία για τον εαυτό του. Του λέει πως ζούσε στην Κρήτη, πως ήταν φίλος του Ιδομενέως, πως πολεμήσανε μαζί στον Τρωικό πόλεμο και πως ύστερα από πολλές περιπλανήσεις σε διάφορα ξένα μέρη, βρέθηκε ναυαγός στα παράλια της Ιθάκης.
Ο Οδυσσέας δεν διάλεξε τυχαία την Κρήτη για να την παρουσιάσει σαν πατρίδα του. Είχε σκοπό να συγκινήσει τον Εύμαιο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του, παρουσιαζόμενος ως Κρητικός. Από τότε η Κρητική καταγωγή, αποτελούσε στην Κεφαλονιά, λαμπρό διαβατήριο…
Περιληπτικό απόσπασμα από το βιβλίο «Κρήτη και Κεφαλονιά – Κρητικές μεταναστεύσεις και επίδραση του Κρητικού πολιτισμού στην Κεφαλονιά», του Γεωργίου Ι. Καββαδία – Αθήνα 1965
Άρθρο του Γεράσιμου Τυπάλδου-Ξυδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ φίλε Γεώργιε ανατροπέα, δεν είναι και τόσο καθαρά τα πράγματα με το τι εννοεί ο Όμηρος με τη λέξη «σίδηρο».
Δική μου άποψη είναι ότι ιδέα δεν είχαν τότε για το πραγματικό σίδερο αλλά τη λέξη τη χρησιμοποιούσαν για οτιδήποτε πολύ σκληρό και επικράτησε αργότερα για το μέταλλο σίδηρο που άλλωστε και αυτό πολύ σκληρό (ατσάλι – χάλυβας) άργησε πολύ να γίνει.
Άρα μάλλον δεν κουβαλούσε το πλοίο σιδηρομετάλλευμα αλλά κασσιτερίτη που μαζί με τον χαλκό έβγαζε τον σκληρό μπρούτζο.
Αυτά λοιπόν με τα πελέκια και αίθωνα σίδηρο έχουν πρόβλημα όταν στη ραψωδία ( ι – 391) μπερδεύει τον χαλκέα να φτιάχνει σίδηρο:
... "ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἀνὴρ χαλκεὺς πέλεκυν μέγαν ἠὲ σκέπαρνον
εἰν ὕδατι ψυχρῷ βάπτῃ μεγάλα ἰάχοντα
φαρμάσσων· τὸ γὰρ αὖτε σιδήρου γε κράτος ἐστίν
ὣς τοῦ σίζ᾽ ὀφθαλμὸς ἐλαϊνέῳ περὶ μοχλῷ."... .
(μετάφραση):
Πῶς ὅταν τὸ σκεπάρνι του γιὰ τὸ τρανὸ πελέκι
χώνει στὸ κρύο νερὸ χαλκιάς, χοχλοβουΐζει ἐκεῖνο,
σκληραίνοντας καὶ δύναμη στὸ σίδερο γεννώντας,
ἔτσι τὸ μάτι τσίριζε στὸ λιόξυλο τριγύρω.
Κα κα κα κα κα κα κα κα
Οπως ο φίλος Βαλιανατος το έχει και αυτός πρόβλημα,,πως πελεκουσαν πέτρες αν δεν είχαν καλεμι σιδήρου,η έστω μίγματος με σίδερο καταλήγουμε πιστεύω στο συμπέρασμα ότι σαν υλικό,και σαν γνώση δεν υπήρχε ακόμη ευρέως αλλά σίγουρα ήταν πανάκριβο.το βασικό του μειονέκτημα ότι διαβρώνεται στον χρόνο σε σχέση με άλλα μέταλλα.παντως μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα δυνατό επειχηρημα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης στο θέμα με το ψέμα του στην Αθήνα όταν τον βρήκε στο φορκυνα,πως τους παρεσειρε εκεί. Ο άνεμος στην πορεία τους από Κρήτη σε Πύλο,εκτός Κι ευκαδας και Παλικής σενάριο,,ένα πρόβλημα το έχει και η ρισσιανικη θεωρεία ,δεν νομίζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈ τώρα, αφού λέει ότι οι Φοίνικες θα τον πηγαίναν από Κρήτη κατά Κατάκολο μεριά και κάποια στιγμή τσου πήρε ο αέρας και παλεύανε να συγκρατήσουνε το πλοίο, στο τέλος λοιπόνε όπου βγήκανε – βγήκανε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει τόπος και λιμάνι που να απορρίπτεται. Χα χα.
Άλλωστε και από τα λεγόμενά του προς την Αθηνά δεν είχε σιγουρευτεί ότι ήταν στο λιμάνι του Φόρκυνα, μέχρι που έφυγε η καταχνιά και είδε τα γύρωθεν.
Τσι πέτρες τώρα πως τις λαξεύανε δεν γνωρίζω εκειό που γνωρίζω είναι ότι το ατσάλι κατασκευάστηκε σχετικά πρόσφατα.
Θα πάρω όμως μια τσακμακόπετρα (πυριτόλιθο) να γδώ τι δουλειά κάνει άμα την κοπανάς σε βράχο.
Κα κα κα κα κα κα κα κα