ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ .

ΑΛΗΘΙΝΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ

George Giannakis

Ο ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΗΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΑΚΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΒΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ .
'' Στις 26 Δεκεμβρίου ,ο Μπάιρον εναύλωσε δύο πλοία ,ένα μίστικο ,δηλαδή ελαφρό και εύδρομο ,και ένα μεγαλύτερο και πιο βαρύ ,μια μπομπάρδα .
Στο πρώτο θα επιβιβαζόταν ο ίδιος . Στο άλλο φορτώθηκαν οι αποσκευές του ,τα άλογα ,και όσα εφόδια είχε στείλει η ΄΄Ελληνική Επιτροπή του Λονδίνου ΄΄,ανάμεσα τους και ένα τυπογραφικό πιεστήριο . Μέσα σε δώδεκα ώρες ήταν έτοιμα τα πάντα ,όπως διηγείται ο Πιέτρο Γκάμπα ,αλλά οι ενάντιοι άνεμοι επέβαλαν αναστολή του απόπλου για δύο μέρες . 
Στις 28 Δεκεμβρίου ,στις τρεις τ΄απόγευμα ,τα δύο καράβια σήκωσαν τις άγκυρες και άνοιξαν τα πανιά τους ( από το Αργοστόλι ). 

Στο μίστικο ,ο Μπάιρον πήρε μαζί του τον νεαρό Ιταλό γιατρό Φραντσέσκο Μπρούνο ,τον πιστό θαλαμηπόλο του Ουίλλιαμ Φλέτσερ ,που είχε συμμερισθεί ,στο 1809 το πρώτο ταξίδι του Μπάιρον στη Μεσόγειο .και τον Λουκά Χαλανδριτσάνο ,ένα δεκαπεντάχρονο ( ίσως ,λίγο μεγαλύτερο )ωραίο και γενναίο έφηβο από την Πάτρα ,που είχε πολεμήσει υπό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ,και που ,όταν έμαθε ότι τη μητέρα του και τις αδελφές του ,πρόσφυγες στην Επτάνησο ,είχε αναλάβει ο Μπάιρον να συντηρεί ,πήγε στην Κεφαλληνία και προσκολλήθηκε σαν ακόλουθος στον ευεργέτη της οικογένεια του .
Ο Πιέτρο Γκάμπα επιβιβάστηκε ,μαζί με το υπόλοιπο υπηρετικό προσωπικό του Μπάιρον ,στην μπομπάρδα ,
Το επόμενο πρωί αγκυροβόλησαν τα δύο καράβια στη Ζάκυνθο και γύρω στις 6 τ΄απόγευμα ,αφού παράλαβε ο Μπάιρον μεγάλη ποσότητα χρημάτων από τον Σάμουελ Μπαρφ ,ξεκίνησαν για το Μεσολόγγι . Δεν υποψιάζονταν ,γράφει ο Πιέτρο Γκαμπα ,ότι ο τουρκικός στόλος είχε βγει από τον Κορινθιακό . 
Γύρω στα μεσάνυχτα ,τα δύο καράβια ,που ως τις 10 το βράδυ συνέπλεαν ,είχαν απομακρυνθεί πολύ το ένα από το άλλο . 
Το μίστικο είχε αναπτύξει μεγαλύτερη ταχύτητα . Έτσι από την ώρα εκείνη ,άλλες περιπέτειες περίμεναν τον Μπάιρον και άλλες τον Πιέτρο Γκάμπα . 
Η μπομπάρδα βρέθηκε ,όταν ξημέρωσε ,σε μικρή απόσταση από μια μεγάλη τουρκική φρεγάτα ,που υποχρέωσε τον καπετάνιο της μπομπάρδας ,τον Κεφαλλονίτη Σπύρο Βαλσαμάκη ,ν΄ανέβει στη φρεγάτα ,και την μπομπάρδα ν΄ακολουθήσει το τουρκικό πλοίο στη Πάτρα .
Ο Πιέτρο Γκάμπα κατάρτιζε ήδη στο μυαλό του την απολογία του ,που θα μπορούσε ,ίσως να τον σώσει . Δεν ήξερε ακόμα ότι επάνω στη φρεγάτα είχε σημειωθεί ένα περιστατικό ,που ,με βάση τον νόμο των πιθανοτήτων ,θα ΄ταν σχεδόν αδύνατο να υποτεθεί ως πιθανό ,και που δείχνει , εξάλλου ,ότι ο πόλεμος και το εθνικό ή φυλετικό μίσος έχουν καμιά φορά δύναμη μικρότερη από το αίσθημα της ευγνωμοσύνης .
Ο Τούρκος πλοίαρχος - τ΄όνομα του ήταν Ζεκεριά ( ή Ζακιριά ) ,καταγόταν από την Κρήτη ,όπως γράφει ο Γκάμπα ,και μιλούσε ελληνικά - υποδέχθηκε τον Βαλσαμάκη ,όταν ανέβηκε στη φρεγάτα , με γυμνή τη σπάθα του,και πρόσταξε τους άνδρες του να του κόψουν το κεφάλι ,και να βυθίσουν την μπομπάρδα . Αλλά τη στιγμή εκείνη ,ο Βαλσαμάκης αναγνώρισε στο πρόσωπο του αγριεμένου Τούρκου πλοίαρχου ,έναν παλαιό γνωστό του .
Κάποτε ,στη Μαυρη Θάλασσα ,ο ίδιος Τούρκος είχε ναυαγήσει ,και ο Βαλσαμάκης ,με κίνδυνο της ζωής του .είχε σώσει αυτόν τον αδελφό του και άλλους .''Τον σωτήρα σου θα σκοτώσεις ; '' φωνάζει ο Βαλσαμάκης . Ο Τούρκος πλοίαρχος τον αναγνώρισε .'' Ο Σπύρος είσαι εσύ ;''τον αγκάλιασε ,τον κατασπάσθηκε ,και όταν έφθασαν στην Πάτρα ,σύστησε και τον Πιέτρο Γκάμπα στον περιώνυμο Γιουσούφ Πασά (γιο του δυνάστη των Σερρών Ισμαήλ ) που -αφού είχε χτυπήσει τον Αλή Πασά ,εκτελώντας εντολή του Σουλτάνου - διορίσθηκε Πασάς της Ευβοίας ,αλλά εγκαταστάθηκε στην Πάτρα ,όπου είχε σπεύσει από τα Γιάννενα ,όταν κηρύχθηκε η Ελληνική Επανάσταση ,και ανάγκασε τις κάπως ασύντακτες ομάδες των Ελλήνων να λύσουν την πολιορκία του Κάστρου .
Εκεί ,στο Κάστρο των Πατρών ,δέχθηκε και περιποιήθηκε τον Πιέτρο Γκάμπα . 
Στις 4 Ιανουαρίου του 1824 ,ο Γκάμπα βρισκόταν στο Μεσολόγγι .''
Σημ : Το κείμενο αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από το κορυφαίο έργο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου '' Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος ¨και συγκεκριμένα από τον 18 τόμο που έχει τίτλο - Ο Λόρδος Μπάιρον και ο Φιλελληνισμός . σελ 378 ως 380 .