Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΑΛΑ,

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΑΛΑ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΟΡΕΣΤΗ ΚΑΠΑΤΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΚΟΜΠΟΓΙΟ

«Ως φίλοι εστοχάσθημεν να σας προλάβωμεν να παραδοθήτε χωρίς πόλεμον, δια να ημπορέσωμεν να σας προφυλάξωμεν από την δικαίαν οργή και αγανάκτησιν του Ελληνικού λαού. Επειδή όμως οι μπέηδες και οι αγάδες, μας εστοχάσθησαν ποταπούς και ανοήτους, το κρίμα ας είναι εις τον λαιμόν των. Αυτή είναι η απάντησίς μας και αύριο έχομεν πόλεμον» .
Ανδρέας Μεταξάς , 5 Ιουνίου 1821, Επτανησιακό στρατόπεδο εν Λάλα Ηλείας

.

H Μάχη του Λάλα. Άγνωστα στοιχεία και ένα σπάνιο Δημοτικό τραγούδι.

Το «Λάλα» είναι κωμόπολη του νομού Ηλείας και βρίσκεται πάνω σε οροπέδιο, συνεχόμενο με το όρος Φολόη (ή Φελόη), σε υψόμετρο 620 μέτρων. Είχε κατοικηθεί μετά τον 14ο αιώνα περίπου, από Τουρκαλβανούς, οι οποίοι είχαν αναλάβει την είσπραξη των φόρων της Πελοποννήσου. Αργότερα εγκαταστάθηκαν επιφανείς Τούρκοι που ασκούσαν επιρροή σε όλη την Ηλεία. Το 1821 αποτελείτο από διάφορες συνοικίες, με κυριότερη την ομώνυμη «Λάλα», έτερη την καλούμενη του «Μπραστήρα» και λίγο πιο μακριά την καλούμενη «Δούκα». Ήταν όλες οχυρωμένες με προμαχώνες. Οι κάτοικοι έμειναν στην ιστορία ως «Τουρκαλβανοί Λαλαίοι», γενναίοι πολεμιστές και οι περισσότεροι πλούσιοι από αρπαγές και λεηλασίες που έκαναν. Καύχημά τους ήταν, ότι δεν είχαν νικηθεί ποτέ σε μάχη, αλλά η ιστορία ήθελε μόνο σε μια να ηττηθούν, και τούτο από Κεφαλλήνες & Ζακυνθηνούς. Όταν κηρύχτηκε η Επανάσταση, ενώ οι άλλοι Τούρκοι της Πελοποννήσου φοβήθηκαν και κλείστηκαν στα φρούρια, οι Λαλαίοι έμειναν στην κωμόπολή τους και ενεργούσαν επιδρομές, κατά τις οποίες λεηλατούσαν τα πάντα. Γι’ αυτό, το συνέδριο των προκρίτων που συνήλθε στο Αίγιο, αποφάσισε να σταλεί εκεί εκστρατευτικό σώμα, προκειμένου να εξουδετερώσει τον κίνδυνο.
Άρχισαν να συγκεντρώνονται μαχητές από διάφορες περιοχές. Ηλείοι, με αρχηγούς τον Γεώργιο Σισίνη και τον Χαράλαμπο Βιλαέτη, Καλαβρυτινοί με τους Ασημάκη Φωτήλα και Γεώργιο Λεχουρίτη, Τριφύλιοι (από την επαρχία Ολυμπίας) με τον Αθανάσιο Χριστόπουλο, Γορτύνιοι υπό τον Γεωργάκη Πλαπούτα. (ο τελευταίος έπεσε πολεμώντας στο Λάλα) .
Για να βοηθήσει τους οπλαρχηγούς στο Λάλα, αποβιβάσθηκε στην Πελοπόννησο τον Απρίλιο του 1821, κατόπιν πρόσκλησης του Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανού, ένα τακτικό σώμα μαχητών, επανδρωμένο κατά τα 2/3 από Κεφαλλήνες. Αυτό ήταν ουσιαστικά και το πρώτο «τακτικό» σώμα της Ελληνικής Επαναστάσεως. Ο Πατρών Γερμανός, με επιστολή του, που έστειλε στους Κων/νο & Ανδρέα Μεταξά, κάλεσε τους «Μεγάθυμους Κεφαλονίτες» όπως ο ίδιος τους αποκαλούσε έχοντας γνώση του Ομηρικού Λόγου, να πάρουν τα όπλα και να περάσουν στην Ηλεία.
Το ένοπλο τμήμα, διαθέτοντας επιπλέον δυο μικρά κανόνια, ξεκίνησε στις 25 Απριλίου με πλοίο των αδελφών Αναστάσιου & Γερασίμου Φωκά από το Αργοστόλι , χάρη στην παραπλάνηση των Άγγλων από τον άξιο ιεράρχη Αγαθάγγελο Τυπάλδο – Κοζάκη. Το πλοίο αυτό, προσέγγισε σε Ληξούρι, Πεσσάδα, (όπου από τον όρμο του Αγ. Σώστη επιβίβασε ενόπλους) και στον Κατελειό.
Από τα Σπαρτιά, τα αδέλφια Πανάς Ευαγγελινός, Δανιήλ και Ηλίας οργάνωσαν το δικό τους πλοίο με επιπλέον ενόπλους, έπλευσαν προς Κυλλήνη και συναντήθηκαν με τους αδελφούς Μεταξά.
Eίναι χαρακτηριστικό το γράμμα που απέστειλε η Γερουσία της Πελοποννήσου στον Ευαγγελινό Πανά :
«Γενναίοι ομογενείς Κεφαλλήνες χαίρετε. Η πατρίς υμών Ελλάς σας προσκαλεί εις αναδρομήν δια να αποτινάξετε τον ζυγόν της τυραννίας. Το φιλελεύθερον πνεύμα σας είναι αναγνωρισμένον εις όλα τα Έθνη. Οπλίσατε τους αδελφούς σας ναύτες εναντίον των εχθρικών πλοίων. Κάμετε να σας τρομάξουν οι εχθροί της πίστεως και να σα δοξάση αιωνίως η ιστορία. Εκ Καλτεζών , Απρίλιος 1821. Η Γερουσία της Πελοποννήσου.»

Το πλοίο των Μεταξάδων , φθάνοντας στην Κυλλήνη , υπέστειλε την τουρκική σημαία που έφερε κατά την διάρκεια της πλεύσης σου, για παραπλάνηση των αγγλικών πλοίων. Αποβιβάσθηκε το ένοπλο άγημα, παρατάχθηκε και έγινε Θεία Λειτουργία. Όλη η δύναμη ενώθηκε στις αρχές Μαΐου 1821, κοντά στην Κυλλήνη. Επίσης πλοίο υπό τον Κεφαλλήνα Ιωάννη Σκουλογιάννη προσορμίστηκε στον όρμο «Κουνουπέλι» και παρέδωσε στον Ανδρέα Μεταξά , άλλα δυο ορειχάλκινα πυροβόλα. Αυτή η στρατιωτική δύναμη, αποτέλεσε το πρώτο τακτικό τμήμα της Επαναστάσεως, αφού ήταν ομοιόμορφα ενδεδυμένο και είχε μικρό τμήμα πυροβολικού. (Τα 2 από αυτά τα πυροβόλα, στα 1825 υπήρχαν στο κάστρο της Καρύταινας).
Στις 26 Μαίου όλο το άγημα στρατοπέδευσε πλησίον των χωριών Στρέφι και Κούκουρα, ενώ οι αρχηγοί συναντήθηκαν με τους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου. Στις 30 Μαΐου το σύνολο της δυνάμεως κινήθηκε εναντίον των Τουρκαλβανών στο Λάλα. Οι Λαλαίοι προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο και να διασπάσουν το ελληνικό στρατόπεδο, κυκλοφορώντας φήμες ότι ήταν έτοιμοι να παραδοθούν.
Παρά το γεγονός ότι η Γερουσία του Ιόνιου κράτους, αφού διετάχθη από τον Άγγλο αρμοστή Meitland, εξέδωσε προκήρυξη ουδετερότητας του Ιονίου Κράτους και παρά το ότι, ο ανθέλληνας αυτός αρμοστής, δημοσίευσε διαταγή περί δημεύσεως της περιουσίας, όλων όσων έφυγαν σε Πελοπόννησο (αλλά και Ήπειρο) για να πολεμήσουν, δίνοντας τους μάλιστα και εικοσαήμερη προθεσμία αμνηστίας αρχόμενη την 7 Ιουνίου 1821 να επιστρέψουν στην πατρίδα, ουδείς εκ των μαχητών, έπραξε κάτι τέτοιο.
Στις 4 Ιουνίου 1821 ο Παναγής Μεσσάρης, μετέφερε στους Λαλαίους, επιστολή των Επτανησίων αρχηγών Κωνσταντίνου και Ανδρέα Μεταξά, Ευαγγέλη Πανά, Παναγιώτη Στρούζα, Μιχαήλ Κουτουφά και Διονυσίου Σαμπρικού, που τους καλούσαν να καταθέσουν τα όπλα. Οι Λαλαίοι άρχισαν να κωλυσιεργούν, υποστηρίζοντας ότι την όποια απόφαση θα έπρεπε να πάρουν οι αρχηγοί τους, οι οποίοι απουσίασαν από το χωριό, αλλά στην πραγματικότητα περίμεναν την βοήθεια του Γιουσούφ Πασά της Πάτρας. Αυτά είπε και ο απεσταλμένος τους, στο Επτανησιακό στρατόπεδο στις 5 Ιουνίου, για να λάβει από τον Ανδρέα Μεταξά την ακόλουθη απάντηση : «Ως φίλοι εστοχάσθημεν να σας προλάβωμεν να παραδοθήτε χωρίς πόλεμον, δια να ημπορέσωμεν να σας προφυλάξωμεν από την δικαίαν οργή και αγανάκτησιν του Ελληνικού λαού. Επειδή όμως οι μπέηδες και οι αγάδες, μας εστοχάσθησαν ποταπούς και ανοήτους, το κρίμα ας είναι εις τον λαιμόν των. Αυτή είναι η απάντησίς μας και αύριο έχομεν πόλεμον» .
Η τελική, η γνωστή ως Μάχη του Λάλα, ξεκίνησε στις 9 Ιουνίου 1821, στο Μποδίνι, κοντά στο Λάλα, σύμφωνα με τον ιστορικό Γεώργιο Μοσχόπουλο. Η τελική έφοδος από το σύνολο των στρατευμάτων υπό τον Γιουσούφ, έγινε στις 13 & 14 Ιουνίου 1821, πλησίον της θέσης «Πούσι», όπως διαβάζουμε στον Ηλία Τσιτσέλη. Οι Τούρκοι και Αλβανοί ιππείς και πεζοί, γνωστοί για τις πολεμικές τους αρετές, επιχείρησαν τέσσερις εφόδους με κύριο αντικειμενικό σκοπό να θέσουν υπό τον έλεγχό τους, τα κανόνια των Επτανησίων. Όμως η ηρωική άμυνα του Επτανησιακού στρατιωτικού τμήματος, χάρισε την νίκη στα Ελληνικά όπλα. Μνημονεύονται συνολικά 25 νεκροί Επτανήσιοι και πολλοί τραυματίες. Ο Γιουσούφ Πασάς και οι Λαλαίοι, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το χωριό και να καταφύγουν στην Πάτρα, όμως κατά την διαδρομή τους προς το κάστρο της πόλης επιδόθηκαν σε όργιο σφαγής και λεηλασίας.
Η νίκη στο Λάλα ήταν ιδιαίτερα σημαντική γιατί απάλλαξε την περιοχή από τους τρομερούς Λαλαίους Τουρκαλβανούς και αναπτέρωσε το επαναστατικό φρόνημα των Ελλήνων της Πελοποννήσου.

Ο σύλλογός μας «Το Ριφόρτσο» , συγκέντρωσε (έχοντας μελετήσει πλήθος διαθέσιμων πηγών) και παρουσιάζει την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα, λίστα ονομάτων, ως φόρο τιμής στους Κεφαλλήνες μαχητές που συμμετείχαν και σε εκείνους που έπεσαν.

Ονόματα στην μάχη του Λάλα:

Μεταξάς Ανδρέας (επικεφαλής)
Μεταξάς Κων/νος (επικεφαλής, εξάδελφος Ανδρέα)
Μεταξάς Αναστάσιος (επικεφαλής , αδελφός Ανδρέα)
Πανάς Ανδρέας (επικεφαλής)
Πανάς Ευάγγελος πτ Μάρκου (πλοίαρχος)
Πανάς Δανιήλ (πλοίαρχος)
Πανάς Ηλίας (πλοίαρχος)
Σκουλογιάννης Ιωάννης (πλοίαρχος)
Φωκάς Θεοδωράτος Αναστάσιος πτ Βίκτωρος (πλοίαρχος)

παπά Μαρκέτος Παναγής Καλλιακούδης, από το Κάστρο (άριστος σκοπευτής και πρακτικός χειρουργός)
Ανδρεοσάτος Ανδρέας από Μακρυώτικα
Αλεξανδράτος Αλέξανδρος από Μακρυώτικα
Αλεξανδράτος Άγγελος πτ Ανδρέα από Φαρακλάτα
Αποστολάτος Δημήτριος (ή Πετρώνης) από τα Βαλσαμάτα
Αντζουλάτος Γεράσιμος από τα Βαλσαμάτα
Απέργης Γεράσιμος του Ανδρέα από τα Ζόλα
Απέργης Γεράσιμος του Δημητρίου από τα Ζόλα
Βαλλιάνος Γεράσιμος (ή Μπόνας) από τα Μαυράτα
Βαλλιανάτος Βασίλειος από Μακρυώτικα
Βικάτος Διονύσιος πτ Δημητρίου από Δηλινάτα
Βούρβαχης Σπυρίδων
Βανταράς Αντώνιος
Γαρμπής Κοσμέτος πτ Παναγή από Φραγκάτα (πληγωθείς στην μάχη)
Γερολυμάτος Δημήτριος από τα Καρδακάτα
Γκίοκας Δήμος , με καταγωγή από το Σούλι
Γιαννάκης Αντώνης από την Αγία Ειρήνη
Γρηγοράτος Γρηγόριος από Μουζακάτα
Ζερβός Λιναρδάτος Κοσμάς από τα Ζερβάτα
Ζερβός Μικελάτος Ζαχαρίας από τα Ζερβάτα
Ζερβός Τρεμουντάντης Παναγής από τα Ζερβάτα
Ζερβός Στυλιανός
Ζαχαράτος Αντώνιος
Θωμάς Νικόλαος από το Βαλεριάνο
Ιγγλέσης Αντώνιος από Πεσσάδα
Ιγγλέσης Χαράλαμπος
Καβαδίας Διονύσιος
Καγκάδης Ιωάννης
Καγκάδης Παναγής
Καγκάδης Τσάρτσης
Καγκάδης Ηλίας
Καγκάδης Δημήτριος
Καγκάδης Δήμος
Καλογεράς Θεοδόσιος , ιερέας από Περατάτα
Καραβίας Σπυρίδων (συμβολαιογράφος από το Αργοστόλι)
Καβαλίας Παναγής
Κουρκουμέλης Ηλίας πτ Γεωργίου από Σκάλα
Κουρκουμέλης Ιωάννης
Κουταβάς Ηλίας από Φραγκάτα
Κουτροκόης Γεώργιος ή Πιερράτος από Χιονάτα (βαθμοφόρος)
Κουτροκόης Διονύσιος ή Πιερράτος από Χιονάτα
Κρούσσος Νικόλαος πτ Ανδρέα από Φαρακλάτα
Καλόγερος Αντώνιος
Καλογεράς Θεοδόσιος
Καλούρης Αναστάσιος από Βλαχάτα Εικοσιμίας
Κουτουφάς Μιχαήλ από το Ληξούρι
Κοσμάτος Βασίλειος πτ Διαμαντή από Φαρακλάτα
Κωντοβίνος Δημήτριος
Κωντοβίνος Γεράσιμος
Λαμώρης Κων/νος
Λιάκουρης Σπυρίδων
Λιοσσάτος Κοσμάς
Λαμέτσης Σπυρίδων
Λευτεράτος Σπυρίδων από τα Δαυγάτα (φονευθείς)
Λορεντζάτος Γιώργος (ή Τζακρίδης) από τα Βαλσαμάτα
Λυκιαρδόπουλος Π.
Μαζαράκης Αναστάσιος πτ Διονυσίου από Δηλινάτα
Μαζαράκης Σπυρίδων πτ Πέτρου από Δηλινάτα
Μακρής Φραγκισκάτος Κων/νος
Μαρινάκης Αντώνιος πτ Διονυσίου από Φαρακλάτα
Μαρκόπουλος ιερέας από Χιονάτα
Μαρκόπουλος Νικόλαος
Ματαράγκας Αναστάσιος
Ματαράγκας Νικόλαος
Ματαράγκας Γεράσιμος
Ματαράγκας Ευστάθιος
Ματαράγκας Ζαχαρίας
Μαυροειδής Σπύρος από τα Βαλσαμάτα
Μεσολωράς Γεράσιμος πτ Βασιλείου από Φραγκάτα (φονευθείς)
Μεσσάρης Παναγής
Μηλιαρέσης Γεράσιμος πτ Σπυρίδων από τα Μαυράτα
Μήλας Γεράσιμος από τα Μαυράτα
Μοντεσάντος Διονύσιος του Ιωάννη
Μοντεσάντος Διονύσιος του Αντωνίου
Μοντεσάντος Νικόλαος
Μπαλτσαβιάς Ιωάννης πτ Θεοτόκη από Δηλινάτα
Μπαλτσαβιάς Χριστόδουλος πτ Δημητρίου από Δηλινάτα
Μπαλτσαβιάς Κωνσταντίνος πτ Νικολάου από Δηλινάτα
Μπενετάτος Ηλίας πτ Γερασίμου από Μπενετάτα
Μπαρμπάτης Παναγής από την Λαλήθρα
Νόμπελης Παναγής από Φαρακλάτα
Νόμπελης Πέτρος
Ξυγκάκης Νικόλαος πτ Γερασίμου από Φαρακλάτα
Πηλικάς Λιβάς
Παπαδημάτος Δημήτριος του Ανδρέου από το Κατάρραχο (φονευθείς)
Πανάς Γιώργος
Πανάς Σπύρος
Πατενάτος Νικόλαος
Πηλικισιάνος Γεράσιμος
Παραράνας Μαρής
Πολλάκης Νικόλαος πτ Παρασκευά από Φαρακλάτα
Πόγγης Ανδρέας
Ποταμιάνος Μιχαήλ
Ραζής Παναγής
Σπυράτος Γεράσιμος από Τρωϊαννάτα
Σπυράτος Χαράλαμπος από Βλαχάτα Εικοσιμίας
Σταματελάτος Νικολής
Σταθάτος Γεράσιμος (Γανζίας) από τα Βαλσαμάτα
Στεφανίτσης Στυλιανός πτ Ιωάννου από Φραγκάτα
Τζουγανάτος Θεοτόκης πτ Σπυρίδωνος από Φαρακλάτα
Τσίμας Σπυρίδων από τα Κομητάτα
Τριγητής Βασίλειος
Φαρακλός Σπύρος
Φερεντίνος Παναγής (Πατσαρής) από τα Κομητάτα (φονευθείς)
Φλώκας Ανδρέας από Βλαχάτα Εικοσιμίας
Φραγκισκάτος Μακρής Κων/νος
Φωκάς Διονύσιος (δολοφονήθηκε στο Αιτωλικό)
Φωκάς Στέφανος πτ Ευσταθίου από Τσακαρισιάνο
Φωκάς Γεωργακάτος Γεράσιμος του Βίκτωρος (εξελίχθηκε αργότερα σε χιλίαρχο)
Χέλμης Αθανάσιος
Επίσης σε μελέτη του Νικολάου Τζουγανάτου υπάρχει αναφορά σε αδελφούς Κουλουμπή από Ποταμιανάτα
(η έρευνα συνεχίζεται)

Από το βιβλίο «Ιστορία των Ιονίων Νήσων» του Σ. Βερύκιου βρίσκουμε το ακόλουθο εκπληκτικό Δημοτικό άσμα , το οποίο δημοσιεύουμε στην ομάδα μας, πρώτη φορά:

« Του Λάλα τα κρύα νερά με τις βαριές κυράδες
με τις τρανές αρχόντισες , τις καλομαθημένες
που δεν καταδεχόντανε τη γη να την πατήσουν,
που φόραγαν χρυσά σκουτιά και κόκκινα σαλβάρια
και τώρα πώς κατάντησαν κοπέλλες στους ραγιάδες.
Φέρνουν βαρέλια με νερό και ξύλα ζαλωμένες,
να ΄ χουν οι Έλληνες νερό, φωτιά να πυρωθούνε.
Κι η μια την άλλη ελέγανε και η μια την άλλη νέβει:
«Τι να ΄ ν΄ κείνα που φαίνονται, τι να ν΄ εκείνα πέρχωνται;
Μη να ειν΄ μπαϊράκια τούρκικα, μην τα στειλε ο Πασσάς μας;
Δεν είν΄ μπαϊράκια κλέφτικα , Κι είναι των Πλαπουταίων».
Κλαίνε μανούλες για παιδιά, γυναίκες για τους άνδρες,
Κλαίει και μια χανούμισσα για τον μοναχογιό της.»

Στις ημερομηνίες ακολουθήθηκε το παλαιό ημερολόγιο και δίνονται όπως έχουν βρεθεί στην ακόλουθη βιβλιογραφία, η οποία μελετήθηκε :

«Ιστορία της Κεφαλονιάς» τόμοι Α & Β΄ του Γ. Μοσχόπουλου
«Κεφαλληνιακά Σύμμικτα τόμος Α & Β» του Ηλία Τσιτσέλη
«Παγκεφαλληνιακά Ημερολόγια ετών 1938 & 1939» του Σπ. Σκηνιωτάτου
«Απομνημονεύματα Φωτάκου» Φώτιος Χρυσανθακόπουλος ή Φωτάκος υπασπιστή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
«Απομνημονεύματα Θεοδώρου Κολοκοτρώνη» υπό Γ. Τερτσέτη
«Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Σπ. Τρικούπη
«Απομνημονεύματα των Αγωνιστών του 1821» του Μ. Οικονόμου
«Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως
Γερμανού Π. Πατρών Μητροπολίτου»
«Ιστορικά Απομνημονεύματα εκ της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Κων/νου Μεταξά
«Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από το 1770 έως το 1836» υπαγόρευση Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
«Ιστορία των Ιονίων Νήσων» του Σ. Βερύκιου από το αρχείο της Αδελφότητας Κεφαλλήνων & Ιθακησίων Πειραιά.
«Οι Επτανήσιοι Αγωνιστές στην Μάχη του Λάλα» του Νικολάου Τζουγανάτου
«Μελετήματα Ιστορίας & Λαογραφίας Κεφαλονιάς » του Νικολάου Τζουγανάτου από το αρχείο του Yangos Metaxas
«Η Μάχη του Λάλα» του Άγγελου Μακρή, με σχόλια Γεράσιμου Γαλανού
«Προσωπικότητες της Κεφαλονιάς» του Γεωργίου Σταυράκη
«Οδύσσεια Κεφαλλονιάς» τευχ. 2000, όπου άρθρο του κ. Κ. Γεωργόπουλου

Καππάτος Ορέστης

απο βικιπαιδια

Του Λάλα με τα κρυά νερά, με τοις βαρειές κυράδες

με τοις τραναίς αρχόντισσαις, τοις καλομαθημέναις

που δεν καταδεχόντανε της γης να την πατήσουν,

ποφόρηγαν χρυσά σκουτιά* και κόκκινα σαλβάρια*

και τώρα πως κατάντησαν κοπέλλαις σ΄ τους ραγιάδες!

Φέρνουν βαρέλια με νερό και ξύλα ζαλωμέναις*

νά χουν οι Έλληνες νερό, φωτιά να πυρωθούνε.

Και η μιά την άλλη ελέγανε και η μια την άλλη λένε:

-Τι να ν΄ κείνα που φαίνονται, τι να ν΄ κείνα που ερχώνται;

Μήνα ειν΄ μπαϊράκια τούρκικα, μην τάστειλε ο Πασάς μας;

-Δεν είν΄ μπαϊράκια τούρκικα, δεν τάστειλε ο Πασάς μας

παρά είν. μπαϊράκια κλέφτικα, κ΄ είναι των Πλαπουταίων.

Κλαίνε μανούλαις για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες

κλαίει και μια χανούμισσα για το μοναχογιό της.

(*) Σκουτιά = ενδύματα, σαλβάρια = φαρδιές βράκες, ζαλωμέναις = φορτωμένες.